Η ΔΗΜ.ΑΡ γνώρισε μεγάλη ήττα στις ευρωεκλογές. Με δημοκρατικές διαδικασίες θα εξετάσει τις αιτίες. Είναι δυνατόν να αναταχθεί με την προϋπόθεση ότι θα προχωρήσει σε βαθιές αλλαγές που θα στηρίζονται στις ιδέες και τις αρχές της.
Κρίσιμα ζητήματα για την προοπτική της είναι οι θέσεις που θα λάβει για τις κυβερνητικές λύσεις και για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς.
.
α) Για την εναλλακτική κυβερνητική πρόταση
.
Σήμερα ζητούμενο είναι μια προοδευτική πολιτική πρόταση για την έξοδο της χώρας από την κρίση αλλά και για την πορεία που θα ακολουθηθεί αμέσως μετά. Αυτή η πρόταση δεν μπορεί να είναι ουδέτερη σε σχέση με τα διλήμματα της πραγματικής ζωής. Αντικειμενικά θα κληθεί να τοποθετηθεί έναντι αυτών και να δώσει απαντήσεις. Πιο συγκεκριμένα – και ενδεικτικά – η πρόταση αυτή θα κληθεί να απαντήσει αν:
.
• Θα εγκλωβιστεί στο δίλλημα «σταθερότητα ή ανατροπή» ή θα το υπερβεί προωθώντας την αλλαγή των ασκούμενων πολιτικών χωρίς πρακτικές διακινδύνευσης της πορείας της χώρας εντός του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι;
• Θα αποδεχθεί τον συντελούμενο περιορισμό των δημοκρατικών λειτουργιών και δικαιωμάτων στο όνομα της σταθερότητας ή θα υπερασπιστεί τη σταθερότητα, προασπίζοντας ταυτόχρονα με αδιαμφισβήτητο τρόπο τη δημοκρατική λειτουργία και την πλήρη άσκηση των δικαιωμάτων;
• Θα υποστηρίξει το προωθούμενο σήμερα παραγωγικό μοντέλο με τις λίγες και χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας ή θα δείξει το δρόμο για την ουσιαστική μείωση της ανεργίας και τη δίκαιη ανταμοιβή των εργαζόμενων;
Η Δημοκρατική Αριστερά συμβάλλοντας στη προώθηση μιας εναλλακτικής προοδευτικής διακυβέρνησης θα πρέπει:
• Να παραμείνει αντίθετη στη συντηρητική κυβερνητική πολιτική και να μη συμμετέχει στην επιδιωκόμενη πολιτική διεύρυνση της κοινοβουλευτικής της στήριξης. Ωστόσο η μη συμμετοχή της ΔΗΜ.ΑΡ στην κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δε συνεπάγεται μια apriori εναντίωση σε κάθε θέση της κυβέρνησης. Σε αρκετά θέματα όπως οι αναγκαίοι λειτουργικοί και τεχνολογικοί εκσυγχρονισμοί, η αντιμετώπιση του ναζιστικού μορφώματος και η δημιουργία συμμαχιών για την αναδιάρθρωση του χρέους, υπάρχουν δυνατότητες για συνεννοήσεις και συναινέσεις.
• Να αναπτύξει τον δικό της αυτόνομο προγραμματικό και πολιτικό λόγο, με βασικό άξονα μια ρεαλιστική – προοδευτική πολιτική, χωρίς τη λογική συνάθροισης συντεχνιακών αιτημάτων.
• Να διατυπώσει με σαφήνεια τη θέση για ένα νέο μπλοκ κυβερνητικής εξουσίας αριστεράς και κεντροαριστεράς (από το ΠΑΣΟΚ μέχρι το ΣΥΡΙΖΑ). Σήμερα που η χώρα ξεπέρασε το κίνδυνο χρεοκοπίας οι προγραμματικές διαφορές με τη ΝΔ για το μέλλον της χώρας αποκτούν μεγαλύτερο ειδικό βάρος και γίνεται αναγκαία η ανάδειξη μιας πολιτικής πρότασης με προοδευτικό και κοινωνικό πρόσημο. Ένα προοδευτικό πρόγραμμα μπορεί να εκφραστεί και να υλοποιηθεί από τις δυνάμεις που οι αρχές και οι θέσεις τους βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τις συντηρητικές λύσεις και το νεοφιλελευθερισμό και ταυτόχρονα στοχεύουν στην κοινωνική συνοχή, την ανάπτυξη για όλους, την εμβάθυνση της δημοκρατίας με σταθερό τον ευρωπαϊκό δρόμο της χώρας
• Να επιχειρήσει να επηρεάσει μέσω των πολιτικών προτάσεων, παρεμβάσεων και διαλόγου με τις πολιτικές δυνάμεις που ενδιαφέρονται, για τη διαμόρφωση ενός εναλλακτικού προοδευτικού προγράμματος μέσα από προωθητικές και δημιουργικές συνθέσεις. Η επιδίωξη διαλόγου με αυτές τις δυνάμεις δεν ανακόπτει την κριτική προς το ΠΑΣΟΚ για τη στρατηγική του σύμπλευση με τη Ν.Δ και προς το ΣΥΡΙΖΑ για το μετεωρισμό, την ανεδαφικότητα και τη ροπή προς τον λαϊκισμό και τον κρατικισμό. Αντίθετα αυτή η κριτική ισχυροποιεί την επιχειρηματολογία υπέρ της ενίσχυσης της ΔΗΜΑΡ ακριβώς γιατί αναδεικνύει τη χρησιμότητα της για τη χώρα και την κοινωνία.
.
β) Για την κεντροαριστερά και το ρόλο της
.
Μια εναλλακτική κυβερνητική λύση σε προοδευτική κατεύθυνση είναι απαραίτητο να περιλαμβάνει δυνάμεις της κεντροαριστεράς που δεν υποκύπτουν στο λαϊκισμό και δεν διακινδυνεύουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Ταυτόχρονα όμως οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς πρέπει να μην είναι εξαρτημένες από τις συντηρητικές πολιτικές και τα μεγάλα συμφέροντα. Ο διάλογος για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς δεν πραγματοποιείται σε κενό πολιτικής.
.
Η Δημοκρατική Αριστερά στην κατεύθυνση αυτή θα πρέπει:
• Να επιμείνει στην οργανωτική και πολιτική της αυτονομία. Το εγχείρημα της Δημοκρατικής Αριστεράς πρέπει να συνεχιστεί ως μια σύγχρονη πολιτική συνισταμένη των καταβολών της ανανεωτικής αριστεράς, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και της πολιτικής οικολογίας.
• Να εκκινήσει από τη συμμαχία που συγκρότησε στις ευρωεκλογές (ΔΗΜΑΡ-ΠΡΟΣ) και να αναζητήσει περαιτέρω εκλογικές συμπράξεις με δυνάμεις και πρόσωπα της οικολογίας και του δημοκρατικού κέντρου, που βρίσκονται κοντά στο πολιτικό πλαίσιο της συμπαράταξης.
• Να μην υποχωρήσει στο κάλεσμα για τη συγχώνευση της στο εγχείρημα μιας κεντροαριστεράς συνδεδεμένης με τη Ν.Δ, αλλά να διατηρεί το διάλογο με όλες τις δυνάμεις θέτοντας τις θέσεις της για τις πολιτικές που πρέπει να εκφράσει η κεντροαριστερά σε μια νέα πορεία της χώρας.
.
Η ΔΗΜ.ΑΡ δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς σημαντικές αλλαγές.
.
Απαιτείται εντός του πλαισίου των ιδρυτικών της αξιών και αρχών να προσαρμόσει την πολιτική της στα νέα δεδομένα. Χρειάζεται ταυτόχρονα η επαναθεμελίωση της κομματικής δομής και λειτουργίας καθώς και η ενοποίηση – αποσαφήνιση της εικόνας που εκπέμπει προς την κοινωνία και τους πολίτες.
Μια βαθιά τομή στη συνέχεια της πολιτικής λειτουργίας και δράσης είναι προϋπόθεση για την «ολική επαναφορά» της.
.
Δημοσιεύτηκε στο http://www.badiera.gr
.