Προ μηνός ο ευρωβουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Νίκος Ανδρουλάκης με αφορμή τις αποκαλύψεις για όσα αφορούσαν τη διακυβέρνηση του «μαγαζιού», ζήτησε από την πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής κυρία Γεννηματά να καταθέσει αίτημα προς τους ευρωπαίους σοσιαλιστές να μη επιτρέπουν στο εξής τη συμμετοχή του κ. Τσίπρα ως παρατηρητή στις συνόδους των ευρωσοσιαλιστών. Μέχρι πέρσι έλεγε το σκεπτικό του ευρωβουλευτή η παρουσία του δικαιολογείτο λόγω της θέσης του ως πρωθυπουργού της χώρας. Τώρα δεν υπάρχει λόγος να τον προσκαλούν. Εχω άλλη άποψη. Οταν ο κ. Τσίπρας κυβερνούσε, τότε λόγω των πεπραγμένων του και κυρίως λόγω της συμμαχίας του με τους ΑΝΕΛ θα έπρεπε να αποκλειστεί η συμμετοχή του. Σήμερα η συμμετοχή του ίσως τού κάνει καλό. Μπορεί να «εκπαιδευτεί». Αλλά ίσως και το PES χρειάζεται κάτι να το ταρακουνήσει, αν και αμφιβάλλω ότι αυτό είναι ο κ. Τσίπρας. Υπήρξαν ενστάσεις όχι κατά αυτής καθαυτής της πρότασης, αλλά για το «ποιος μιλάει». Μπήκαν σε λειτουργία οι συμψηφισμοί. Ανασύρθηκαν πάλι ο Ακης, ο Σμπώκος, ο Κουτσόγιωργας, ο Μαντέλας, τα εξοπλιστικά, οι Ολυμπιακοί Αγώνες για να μας πείσουν ότι όλοι τα ίδια κάνουν. Οι συμψηφισμοί είναι ο καλύτερος δρόμος για την απαξίωση της πολιτικής. Με αυτούς τρέφεται κάθε αντιπολιτικό αφήγημα.
Το μείζον όμως αφορά τα ερωτήματα που ο συμψηφισμός αποφεύγει να απαντήσει. Πρώτον, για ποιο σκοπό γίνονταν όλα αυτά τα δυσώδη επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στις σχέσεις με το πολιτικό χρήμα, τα ΜΜΕ και τη Δικαιοσύνη και δεύτερον, ποιος ήταν ο ρόλος του τότε πρωθυπουργού; Τα καταδικαστέα φαινόμενα διαφθοράς επί των προ του 2015 κυβερνήσεων έγιναν για λόγους προσωπικού χρηματισμού. Αυτά όμως που ακούμε τώρα για τον ΣΥΡΙΖΑ έγιναν για κάτι πέραν και πολύ χειρότερο από τον προσωπικό χρηματισμό. Οι καταγγελίες για τους στημένους διαγωνισμούς για τις τηλεοπτικές άδειες και η διαπλοκή πολιτικής και δικαστικής εξουσίας (Παπαγγελόπουλος) αφορούν μια προσπάθεια δημιουργίας ενός κατ επίφαση πλουραλιστικού συστήματος το οποίο όμως είχε ως στόχο την κατάργηση της διάκρισης των εξουσιών και τη συγκέντρωση όλων των εξουσιών στο πρόσωπο του τότε πρωθυπουργού. Εγιναν για να έχουν στον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση και την εξουσία, σύμφωνα με την κλασική άποψη του Λένιν και όχι του Νίκου Φίλη ή της κυρίας Μπέτυς Μπαζιάνα. Αν όλα αυτά όντως έγιναν για να συγκεντρωθεί όλη η εξουσία στα χέρια του πρωθυπουργού, είναι αυτονόητη η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να μην το ήξερε.
Η διαφθορά που προκύπτει από τη σύνδεση πολιτικής και πολιτικών με το χρήμα και τη Δικαιοσύνη είναι κάτι που φθείρει τις δημοκρατίες. Η διαφθορά όμως που προκύπτει από την προσπάθεια με μέσο το χρήμα να καταργηθούν όσες εξουσίες δεν υπάγονται αυτομάτως στον εκάστοτε πρωθυπουργό, είναι κάτι που καταργεί τις δημοκρατίες. Εδώ δεν υπάρχουν συμψηφισμοί. Υπάρχει όμως ανάγκη για απαντήσεις στον μονοκομματικό πλουραλισμό που τείνει να κυριαρχήσει στη χώρα μας.
Πηγή: www.tanea.gr