O μικρός μου γιος είναι έξι ετών. «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις» είναι το ερώτημα που καλείται, όπως όλα τα παιδιά, να απαντήσει. «Θα πουλάω αυτοκίνητα για να βγάζω λεφτά» είναι η τελευταία εκδοχή. Βλέπει τα υπερπολυτελή αυτοκίνητα στις μάντρες και νομίζει ότι οι έμποροι πρέπει να είναι πολύ πλούσιοι. Φυσικό είναι, αγνοεί τους νόμους της αγοράς, αλλά πάντως δίνει κάποια απάντηση στο ερώτημα «τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις».

Αντιθέτως εμείς οι γονείς δεν έχουμε καμία απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα. Τι θα κάνουν τα παιδιά μας όταν μεγαλώσουν; Λίγο πριν από την κάλπη σκέφτομαι τα λόγια του Αβραάμ Λίνκολν: «Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου».

Ποιο μπορεί να είναι το μέλλον των παιδιών μου δυστυχώς δεν μου είπε κανείς ούτε σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Ξέρω όμως ότι το μέλλον τους δεν μπορεί να είναι ο καμουφλαρισμένος εθνοσκοταδισμός του «Πατρις Θρησκεία Οικογένεια», του «δικαίου του αίματος» και της «Αγιας Σοφιάς»

Όχι μόνο γιατί επιστρέφουμε σε επικίνδυνες ρητορείες, όχι μόνο γιατί συντηρητικοποιείται η κοινωνία, αλλά κυρίως επειδή όλο αυτό το «λίπος» επικάθεται στο μυαλό των παιδιών, παράγοντας και αναπαράγοντας φοβισμένους ανθρώπους. Και με καμένα ή καμμένα μυαλά, δεν έχουμε μέλλον. Ας σκεφθούμε τουλάχιστον αυτό πηγαίνοντας στην κάλπη. «Στοχάσου και αρκεί» έγραφε στη Νομαρχία ο Ανώνυμος 200 χρόνια πριν από τους επώνυμους εθνοπώλες και πατριδοπλασιέδες.