To 2019 αποτέλεσε μια χρονιά ανατροπών και Αλλαγής στην Διακυβέρνηση της χώρας. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ πέρασε στην Ιστορία ως η Κυβέρνηση που είπε διαχρονικά τα περισσότερα και μεγαλύτερα ψέματα, αφού εισέπραξε διαδοχικά την κοινωνική αποδοκιμασία σε τέσσερις κάλπες. Οι Εθνικές Εκλογές αποτέλεσαν απλά ένα σταθμό στην δημιουργία ενός πλειοψηφικού ρεύματος υπέρ μίας νέας πορείας, υπέρ της κανονικότητας και μεταρρυθμίσεων που θα καταστήσουν την χώρα οικονομικά ακμαία, με δύναμη, φωνή και κύρος και βέβαια μια χώρα φυσιολογική. Οι ήττες του ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό τους ήταν σίγουρα προδιαγεγραμένες καιρό πριν και έχουν βαθιά στρατηγικά, ιδεολογικά, πολιτικά, προγραμματικά, πολιτισμικά, ηθικά χαρακτηριστικά. Οι αστειότητες περί παραπλάνησης της κοινωνίας και πολεμικής από τα μεγάλα συμφέροντα που εκστομίζουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προκαλούν τουλάχιστον τον γέλωτα, αφού εκφέρεται από αυτούς που υπηρέτησαν ότι κατάγγελαν, που ανέβηκαν στην εξουσία κοροιδεύοντας ότι θα σκίσουν Μνημόνια, θα καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ και άλλα πολλά, γα να γίνουν τα πιο υπάκουα παιδιά του Τραμπ και της Μέρκελ ενώ δεν μπορούσε να κρυφτεί με τίποτα ο έρωτας μεγάλων τμημάτων της οικονομικής ολιγαρχίας προς μια παρδαλή Αριστερά.

Οι Εθνικές Εκλογές του Ιουλίου σηματοδότησαν έτσι μια νίκη ατζέντας, μια νίκη μιας ριζικά άλλης πρότασης. Ήταν τιμωρία των ερωτευμένων με την εξουσία δήθεν ριζοσπαστών λαικιστών, αλλά και μήνυμα για πορεία προς τα εμπρός. Στις 7 Ιουλίου νίκησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά και μια απαίτηση να εφαρμοστούν άλλες πολιτικές και όχι αυτές που τσάκισαν την μεσαία τάξη, πόλωσαν και δίχασαν την ελληνική κοινωνία, προκάλεσαν ζημιά στην απλή λογική, στον στοιχειώδη ορθολογισμό. Γι αυτό ακριβώς η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν εκφράζεται μόνο στα γενικά ερωτήματα περί ικανοποίησης από την συνολική κυβερνητική πολιτική, αλλά και σ΄όλα τα θέματα, σ΄όλες τις επιλογές που έχει κάνει η Κυβέρνηση. Η μεγάλη πλειοψηφία δηλώνει ικανοποιημένη σε θέματα από την Οικονομική Πολιτική μέχρι την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου, από την πρωτοβουλία για την ψήφο των αποδήμων μέχρι την εκκένωση των καταλήψεων, από τους χειρισμούς στα Ελληνοτουρκικά μέχρι ακόμα και την απαγόρευση του καπνίσματος. Υπάρχει μια αισιοδοξία που καιρό είχε να εμφανιστεί. Απέναντι σ΄αυτό το δεδομένο, η Αντιπολίτευση μάλλον δείχνει να ψάχνεται, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ φανερώνει μια απουσία οποιασδήποτε συγκροτημένης εναλλακτικής πρότασης. Και μόνο το γεγονός ότι επί δύο βδομάδες ασχολείται με το τι συνέβη στο σπίτι του σκηνοθέτη φανερώνει ένδεια. Και μόνο το γεγονός ότι εστιάζει στην απόδειξη ότι στην Ελλάδα κυριαρχεί η ακροδεξιά που στήνει Αστυνομικό Κράτος, αποτελεί ένα πολιτικό ανέκδοτο που δεν πείθει ούτε τους μισούς ψηφοφόρους του και δείχνει  απελπισία.

Οι προκλήσεις για το μέλλον όμως είναι μπροστά. Όσο θα προχωρά η Κυβέρνηση, θα αντιλαμβάνεται ότι θα βρίσκεται όλο και περισσότερο στα πιο κομβικά ζητήματα, στους κόμπους που πρέπει να λύσει, στις παθογένειες της Ελληνικής Κοινωνίας και Οικονομίας. Για να μπορέσει το βιωτικό επίπεδο να φτάσει πάλι στα επίπεδα του 2007-2008 χρειάζονται ρυθμοί ανάπτυξης κοντά στο 5%, αλλιώς η προσπάθεια αυτή θα είναι βασανιστική και θα απαιτήσει μια εικοσαετία, με ότι αυτό σημαίνει και για την ανεργία, την φυγή νέων για το εξωτερικό. Για να καλυφτεί το επενδυτικό χάσμα από τη Ε.Ε απαιτεί 75 δις. ευρώ την επόμενη πενταετία. Η ένταση με την Τουρκία μπορεί να δημιουργήσει επιπλοκές, ενώ το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό είναι μια ανοικτή πρόκληση στην αντιμετώπιση της οποίας δεν παίρνει και καλό βαθμό. Το δημογραφικό αποτελεί μείζον εθνικό πρόβλημα με τους υπολογισμούς να προβλέπουν μείωση του μαθητικού πληθυσμού κατά 500.000 την επόμενη δεκαπενταετία. Ταυτόχρονα όμως απαιτούνται ριζικά μέτρα για την απλοποίηση του φορολογικού, η προώθηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, η άμεση και ευρεία μεταρρύθμιση ενός γραφειοκρατικού Κράτους που αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξη. Δίπλα σ΄αυτά και η ανάγκη ενός εκσυγχρονισμού της Παιδείας, ο ενεργειακός μετασχηματισμός, οι προκλήσεις της νέας Τεχνολογικής Επανάστασης .

Εν ολίγοις. Αν το 2019 ήταν η χρονιά μιας μεγάλης Αλλαγής για την χώρα, το 2020 θα είναι η κρίσιμη χρονιά για την προώθηση γενναίων Μεταρρυθμίσεων που θα εμπεδώνουν την αισιοδοξία για ένα άλμα προς το μέλλον. Αυτή είναι η πρόκληση για την Κυβέρνηση και την χώρα. Αυτό απαιτεί και μια « μεταμόρφωση» της Αντιπολίτευσης, αν θέλει να συμβάλει θετικά και αν θέλει να έχει και μέλλον.