Aπό τότε που τα πρώτα ανθρωποειδή σηκώθηκαν στα δύο πίσω τους πόδια και κατάφεραν να φτιάξουν τα πρώτα τους εργαλεία, o κόσμος δεν σταμάτησε να γίνεται όλο και πιο περίπλοκος. Όρος για την επιτυχημένη επιβίωση ήταν η κατανόησή του.
Όσο πιο πολύπλοκος τόσο πιο δύσκολη.
Όσο ισχύει αυτό για κάθε μεμονωμένο άνθρωπο, άλλο τόσο ισχύει για τους εθνικούς σχηματισμούς.
Η ιστορία μας πληροφορεί (και μας διδάσκει) ότι όσοι δεν κατάφερναν να κατανοούν έγκαιρα τον κόσμο τους κατέφευγαν σχεδόν πάντοτε στη θεοποίηση/δαιμονοποίηση του ακατανόητου και όσο περισσότερο κατέφευγαν σ’ αυτήν, τόσο πιο γρήγορα παράκμαζαν και κάποιοι μετά από συνήθως μακρές περιόδους κοινωνικής αποσύνθεσης είτε ανέκαμπταν είτε εξαφανίζονταν.
Ένα καταπληκτικό βιβλίο σχετικά με το παγκόσμιο αυτό πρόβλημα είναι και το: «ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ: Πως οι κοινωνίες επιλέγουν να αποτύχουν ή να επιτύχουν». JARED DIAMOND εκδόσεις «κάτοπτρο».
Προχτές λοιπόν, στον πραγματικό κόσμο μας, το αμερικανικό κεφάλαιο Capital ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το ελληνικό χρηματιστήριο πουλώντας 81.000.000 μετοχές της Eurobank υπό τους ήχους των νταουλιών και των ζουρνάδων του Τσίπρα
Ο Κος Μηλιός κατάφερε φαίνεται μέχρι σήμερα να κατανοήσει με Τσιπραϊκό τρόπο τον ευρωπαϊκό κόσμο όπου ζή, με συνέπεια να καταφύγει και αυτός στη δαιμονοποίησή του όπως αποδεικνύει το άρθρο του στην «Αυγή» της 14/12/2014 με τίτλο «Μορατόριουμ πληρωμών για πέντε χρόνια και θάψιμο της λιτότητας για πάντα».
Ξεκινώντας με το εντελώς αριστερό logo «Το δημόσιο χρέος ως παγίδα λιτότητας», μία άλλη δηλαδή εκδοχή ότι «το μνημόνιο έφερε την κρίση» γράφει:
«Η Ευρωπαϊκή Οικονομική-Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) και η Ζώνη του Ευρώ (ΖτΕ) σχεδιάστηκαν από την ίδρυσή τους με γνώμονα την προώθηση νεοφιλελεύθερων πολιτικών».
Δεν του χρειάζεται να το αποδείξει γιατί προφανώς…. δεν νομίζει ότι χρειάζεται, ακόμα και αν πάνω σ’ αυτή την εκκινητική ιδέα βασίζει όλους τους επόμενους συλλογισμούς του και-φοβούμαι-το ίδιο το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για το οποίο είναι υπεύθυνος …και συνεχίζει: «Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) δεν λειτουργεί ως δανειστής τελευταίας καταφυγής για τις χώρες – μέλη της ΖτΕ (δεν δανείζει άμεσα τα κράτη της ΖτΕ). Με τον τρόπο αυτό η ΟΝΕ εκθέτει σκόπιμα τις χώρες-μέλη στον κίνδυνο χρεοστασίου (default), με σκοπό να επιβάλει προγράμματα δημοσιονομικής λιτότητας, δηλαδή το νεοφιλελεύθερο μοντέλο διακυβέρνησης, με βάση τον κανόνα ότι οι κρατικές πολιτικές πρέπει να είναι πάντα συμπληρωματικές προς τις αγορές, ακόμα και σε περιόδους κρίσης».
Εδώ ο Κος Μηλιός χωρίς να το θέλει μας αποκάλυψε και τον ανθελληνικό ρόλο του τέως πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη που μας έβαλε στην ΟΝΕ, επιλογή με την οποία συμφωνούσε ξεκάθαρα ο ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου της κατανάλωσης, αλλά ενώ ο Σημίτης «ήξευρε», ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήξευρε επειδή ίσως τότες εδιάβαζεν δια το πτυχίον του και δεν είχεν χρόνον δι’ εξωτερικούς ερεθισμούς!
Και καταλήγει στον α λα γέρων Παΐσιος συνομωσιακό χρησμό:
«Με αυτή την έννοια, οι εν λόγω πολιτικές έχουν σχεδιασθεί για να μην επιτύχουν τους διακηρυγμένους δημοσιονομικούς στόχους τους. Έχουν ως στρατηγικό ορίζοντα τη «βιώσιμη» αναδιοργάνωση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής προς όφελος του κεφαλαίου».
Προσέξτε λοιπόν: Όσα έγιναν τα τελευταία σαράντα χρόνια για να φτάσει το κράτος (τα παιδιά μας δηλαδή) να χρωστά παραπάνω από δύο ΑΕΠ είναι αποτέλεσμα μιας σατανικής νεοφιλελεύθερης συνομωσίας διαρκείας: «Σε δανείζω, τα παίρνεις, τα σκορπάς σε κατανάλωση μίζες και κλεψιές και μετά λέω στις αγορές αυτός είναι μπαταξής κόφτε τον, και έρχομαι σανίδα σωτηρίας, σου χώνω δανεικά από ευρωπαίους πολίτες μαζί με ένα μνημόνιο για… να μη σε σώσω». Φαίνεται μάλιστα ότι οι συνομώτες είχαν την Ελλάδα ως κύριο στόχο (για να μας καταστρέψουν(!) για ν’ αρπάξουν τον πλούτο μας(!) για να μας κάνουν πειραματόζωα(!), αφού αυτή έπαθε τη μεγαλύτερη καταστροφή και δεν μπορεί να συνέλθει, σε αντίθεση με την Κύπρο, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία που από ευνοϊκή και μόνο συγκυρία συνήλθαν, αφού οι νεοφιλελεύθεροι συνομώτες προφανώς συνεχίζουν την υπονομευτική τους δράση. Η Τρόικα λοιπόν αγαπητοί συνέλληνες, ήρθε εδώ κατά τον Κο Μηλιό ως δεύτερο κύμα συνομωτών για να μας δανείσει όσα μας δάνεισε με τους όρους που έβαλε, ώστε να μην μπορέσουμε να βγούμε από το δημοσιονομικό αδιέξοδο που δημιούργησε… τo πρώτο κύμα, τουτέστιν οι ντόπιοι δοσίλογοι πράκτορες του νεοφιλελευθερισμού Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου και Κώστας Σημίτης που μας έχωσαν στην Ευρώπη του παρασιτικού χρηματιστηριακού καπιταλισμού!
Μερικά απλά ερωτήματα:
Γιατί το κράτος δανειζόταν τόσα χρόνια; Κανείς δεν είχε καταλάβει τη φάκα, όλοι το τυρί βλέπαμε, συμπεριλαμβανομένης και της παλαβής αριστεράς;
Γιατί τα δανεικά τα κάναμε επίδομα έγκαιρης προσέλευσης με τις ευλογίες και υπό την πίεση της παλαβής αριστεράς και όχι επενδύσεις;
Γιατί η παλαβή αριστερά δεν είπε ποτέ κουβέντα γι αυτό; Γιατί άλλες χώρες με δεξιές ή σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις τα έκαναν επενδύσεις και στοχευμένη κοινωνική πολιτική και όχι πελατειακές παροχές;
Γιατί το πρωτογενές πλεόνασμα αντί να πάει στους ανέργους πήγε στους δικαστές και στους ένστολους;
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Κος Μηλιός δεν βρήκανε να κάνουν ούτε μια τόση δα δηλωσούλα γι αυτό το έγκλημα;
Γιατί τέτοιο αίσχος δεν παρατηρήθηκε σε άλλα κράτη με μνημόνια;
Ενοχλητικά ερωτήματα που τα θέτει μέχρι και ο καφετζής της γειτονιάς αλλά όχι ο οικονομολόγος Μηλιός, γιατί απλούστατα δεν μπορεί να τα απαντήσει χωρίς να αναιρέσει όλο αυτό το υβριδικό μαρξο/συνομωσιακό σύμπαν που έχουν στήσει οι δογματικοί νεοκομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να αρπάξουν (ναι να αρπάξουν) την εξουσία.
Γιαυτό και κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν τη συζήτηση για το παρελθόν, για όλη τη μεταπολίτευση με τις θετικές και αρνητικές εξελίξεις. Επειδή αυτή η συζήτηση δείχνει ότι κανένας νεοφιλελευθερισμός δεν έφταιξε, εκτός κι αν ο θηριώδης κρατισμός με τη βοήθεια του οποίου το κράτος χρεοκόπησε ήταν κι αυτός…..νεοφιλελεύθερος πράκτορας. Αλλά ποιος να τα πει αυτά από τους επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ; Άσε τον μικρό που ξέρει λίγα πραματάκια κι αυτά στραβά ο καημένος. Μήπως οι λενινιστές, Δραγασάκης ο ήρεμος και Λαφαζάνης ο έξαλλος; Μήπως ο γραφικός «γουναράς»; Μήπως η «Ρόζα» η ναζιάρα; Ή μήπως ο εσχατόγερος των Βρυξελλών; Κανείς, αφού όλοι τους είναι αριστεροί-πιστοί του κράτους-πατερούλη, του κράτους-βυζί που ο πιτσιρικάς καταληψίας ηγεμών θα αρμέγει αύριο κατά το δοκούν για να μοιράζει, μισθούς, συντάξεις, σιγουριά ευτυχία και ευημερία. Και πως θα γίνει αυτό;
Μα με τη μελέτη «των Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου, Γιάννη Μηλιού και Σπύρου Λαπατσιώρα: Για να τελειώνουμε με τη λιτότητα: Μια προοδευτική πρόταση για το ζήτημα του χρέους στην Ευρωζώνη»! Ναι αυτήν που παρουσίασαν στους Ισπανούς Ποκαχόντας ή κάπως έτσι και τους αφήσανε κάγκελο! «Μπράβο ρε σύντροφοι έλληνες, πως δεν το σκεφτήκαμε κι εμείς»
Τι λέει αυτή εν συντομία: Μα είναι τόσο μεγαλοφυώς απλό που γι αυτό δεν το σκέφτηκε κανένας άλλος. Θα είναι ένα σύστημα πρωτογενών κρατικών πλεονασμάτων που θα προέλθει από το πάγωμα πληρωμών για πέντε χρόνια «το οποίο θα επιτρέψει σε προοδευτικές κυβερνήσεις να αποκτήσουν το δημοσιονομικό περιθώριο άσκησης κοινωνικών και αναπτυξιακών πολιτικών» και ανάληψη του χρέους των υπερχρεωμένων χωρών από την ΕΚΤ για τα πέντε επόμενα χρόνια και επαναγορά του χρέους από τις χώρες αυτές… «στο μέλλον, όταν αυτό μειωθεί στο 20% του ΑΕΠ»…… Μάλιστα, για να μην φωνάζουνε οι υπόλοιποι η μελέτη έχει και το χουβαρνταλίκι να προσφέρει τη δυνατότητα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης να πουν πάρε το χρέος μας ΕΚΤ και θα το ξαναγοράσουμε…στο μέλλον! Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον.
Ήδη προκύπτουν ενοχλητικά ερωτήματα: Και αμείλικτα. Και φυσικά αναπάντητα.
1. Ποια Ευρωπαϊκή Ένωση Κε Μηλιέ θα αποφασίσει αυτό το πάγωμα; Αυτή η νεοφιλελεύθερη Ε.Ε που όπως λέτε είναι και υποχείριο των αγορών;
2. Από πού κι ως που Κε Μηλιέ τα κρατικά πλεονάσματα που κατασκευάσατε στα χαρτιά, λειτουργούν κοινωνικά και αναπτυξιακά, ανεξάρτητα από την οικονομική πολιτική του κράτους, το είδος της οικονομίας του, το φορολογικό του σύστημα, τη δημόσια διοίκηση, τη λειτουργία και την ποιότητα των θεσμών του; Δεν ακούσατε ποτέ σας ότι ακόμα και αν μας χάριζαν όλο το κρατικό χρέος σε δύο δεκαετίες θα ήταν πάλι το ίδιο αν το κράτος μας παρέμενε ίδιο σε μέγεθος, σε κόστος, σε διαπλοκή σε επιλογές και σε αποτελεσματικότητα;
3. Και ποιες είναι Κε Μηλιέ οι προοδευτικές κυβερνήσεις που λέτε ότι μπορούν να το αλλάξουν; Μήπως η σημερινή που χάρισε το πρωτογενές πλεόνασμα, ματωμένο από τον ιδιωτικό τομέα στις σκληρότερους και αναλογικά ελάχιστα πληγείσες συντεχνίες του δημοσίου, ή μήπως η δική σας που ούτε καν είχε την ευαισθησία να πει δύο λόγια γι αυτό το έγκλημα και ως άλλοθι για το σκασμό σας ο μικρός Αλέξης έκανε ήδη κατανάλωση (δηλαδή καπνό) τα επόμενα από το μπαλκόνι της ΔΕΘ, ως σκιώδης (κυριολεκτικά) πρωθυπουργός;
4. Ποια ΕΚΤ Κε Μηλιέ θα αναλάβει τις πληρωμές των κρατικών χρεών με έκδοση νομίσματος; Αυτή που στην αρχή του άρθρου σας γράψατε ότι είναι πειθήνιο όργανο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών; Γιατί θα το κάνει αφού είναι εργαλείο στα χέρια τους; Αλλά και αν ακόμη το έκανε, από πού κι ως που θα προέκυπτε αυτομάτως κέρδος από την έκδοση νομίσματος ανεξάρτητα από την συνολική πορεία της Ευρωπαϊκής οικονομίας και τη σχέση της με την πορεία των άλλων ανταγωνιστικών πλανητικού μεγέθους οικονομιών, ώστε όπως υπολογίζετε «σε τέσσερις δεκαετίες θα έχει καλύψει τις απώλειές της» Ιδιαίτερα αυτό το τελευταίο σενάριο μου κάνει σε κάτι σαν πρόοδο τρίτου έτους Μάκρο, μετά από μεγάλο διάστημα κατάληψης, γι αυτό και καταλαβαίνω τους λόγους για τους οποίους σας αντιμετώπισαν με καγχασμό στο City των χρηματαγορών.
5. Και το τελευταίο ερώτημα: Πόσο σοβαρή είναι μία πρόταση «Για να τελειώνουμε με τη λιτότητα» όταν δεν συνδέει ούτε στο ελάχιστο τις μακροοικονομικές προσεγγίσεις με διαρθρωτικές αλλαγές σε ένα κράτος διοικητικά και οικονομικά χρεοκοπημένο και ένα πολιτικό σύστημα που ζη από το λαϊκισμό και τη συγκρουσιακή παραζάλη για τα ασήμαντα;
Αγαπητοί φίλοι και φίλες της «Μ».
Ο Κος Μηλιός δεν κάνει λάθος. Ούτε αυτός ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι πολιτικοί και οικονομικοί επιτελείς αυτού του κόμματος γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτά είναι μπούρδες γι αυτό και έχουν σε πρώτο πλάνο την καραμέλα πως αυτά που λένε, είναι οι λύσεις που προβάλλει η αριστερά για μια άαααλλη Ευρώπη, με μια άαααλη ΕΚΤ και με άαααλες «προοδευτικές κυβερνήσεις» που θα «αγωνίζονται» στο πλάι όοοολων των δυνάμεων της εργασίας (για παράδειγμα στο πλάι του Φωτόπουλου, του Μπαλασόπουλου και του Τσουκαλά) για να επιβάλλουν στο κεφάλαιο το σενάριο που περιέγραψε ο Γιάννης Μηλιός στη «Αυγή» και ευτυχώς μας το κοινοποίησε η «Μ».
Είναι υποχρεωμένοι να λένε μπούρδες, καθώς δεν τολμούν να μοιραστούν με τον ελληνικό λαό την κρυφή τους ατζέντα που είναι ένας κρατισμός χειρότερος κι από αυτόν που γνωρίσαμε και μας οδήγησε στη χρεοκοπία. Ένας κρατισμός βασισμένος στη λογική των Γκοσπλαν και της Λενινιστικής κοινωνικής μηχανικής.Ένας Σταλινικός κρατισμός σε μία καπιταλιστική οικονομία. Κάτι σαν….αστακογορίλας!
Αυτό είναι αγαπητοί φίλοι ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι, αν προκάμουμε, να τον επαναφέρουμε σιγά-σιγά στο 4% για να απελευθερώνονται όσοι έχουν εγκλωβιστεί στα εύκολα και ευχάριστα σενάρια των Μηλιών. Που περιλαμβάνουν και τα ειδικά δικαστήρια που θα στήσει ο παλαιοΠΑΣΟΚος βιομήχανος επίλυσης εργατικών διαφορών μεταξύ κράτους και κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών καθώς και φοροφυγάς, Αλέξης Μητρόπουλος.
Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Οι δυσκολίες και οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι, είναι δικοί μας και είναι μπροστά μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας απ’ αυτούς.