Μόνο στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα αισθάνεται την ηθική άνεση να αντιπαρατίθεται για τον διοικητή των προγραμμάτων της ανεργίας του 27% και όχι για την αποτελεσματικότητά τους.

Μόνο στην Ελλάδα η εκπαίδευση -ως πυλώνας της μνήμης του έθνους- εξαντλείται σε πατριδοκάπηλες αναφορές ενός μακρινού παρελθόντος, επιτρέποντας στους θιασώτες των πρόσφατων φασιστικών περιόδων της ιστορίας να αποθρασύνονται ψευδολογώντας.

Μόνο στην Ελλάδα μπορεί ο κεντρικός τραπεζίτης να προαναγγείλει συγχώνευση της μίας τράπεζας με την άλλη, χωρίς να καλείται σε παραίτηση για διασπορά ειδήσεων, καθοδήγηση του επενδυτικού κοινού και χειραγώγηση των τιμών των μετοχών.

Μόνο στην Ελλάδα η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς κωφεύει και μετοχές παραμένουν στο ταμπλό του χρηματιστηρίου, ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας με τεράστιες διακυμάνσεις, εν μέσω επιχειρηματικών εξελίξεων και με προφανή αδιαφάνεια στα τεκταινόμενα

Μόνο στην Ελλάδα οι εισαγγελικές αρχές παραμένουν αδρανείς μπροστά σε αυτήν την κατάφωρη παραβίαση των νόμων.

Μόνο στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα έχει το θράσος να απαλλάσσει με νόμο τις διοικήσεις των τραπεζών από τις ευθύνες χρηματοδότησης κομμάτων με μακροχρόνια δάνεια, που προεξοφλούν τη βούληση του λαού κατά το δοκούν.

Μόνο στην Ελλάδα πολιτικά κόμματα υποστηρίζουν συγχωνεύσεις ολιγοπωλίων σε ισχυρότερα ολιγοπώλια και μονοπώλια, την ίδια στιγμή που υποτίθεται ότι κόπτονται για το υπερβολικό κόστος με το οποίο επιβαρύνουν την κοινωνία.

Μόνο στην Ελλάδα το επάγγελμα του ξεναγού θα παρέμενε κλειστό -παρά τη νομοθετική υποχρέωση για το αντίθετο- με την απροκάλυπτη θέσπιση υπέρογκων διδάκτρων, ώστε να μην μπορεί κανείς να προσεγγίσει τον προσοδοφόρο κλάδο.

Μόνο στην Ελλάδα, υπουργοί παραβιάζουν τους νόμους και τις εντολές της Βουλής, χωρίς να παραιτούνται ή να απομακρύνονται.

Μόνο στην Ελλάδα, πρωθυπουργός, αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης και άλλοι πρωταγωνιστές του πολιτικού κόσμου, μετέρχονται με άνεση το «μαύρο» και το «άσπρο» και το «γκρι», στο όνομα αυστηρών (πάντα) πολιτικών αρχών και συγκεκριμένης ιδεολογίας.

Μόνο στην Ελλάδα (μια ευρωπαϊκή χώρα), οι πατριάρχες του κοτσαμπάσικου-οθωμανικού πελατειακού συστήματος αναδεικνύονται σε «στυλοβάτες» του ευρωπαϊσμού, ελλείψει σοβαρού αντιπολιτευτικού λόγου με αναντίρρητο ευρωπαϊκό προσανατολισμό.

Μόνο στην Ελλάδα δεν ξέρουμε πού πατάμε και πού πηγαίνουμε… στροβιλίζοντας, ως δομημένες μαριονέτες ενός συστήματος ολιγαρχικών συμφερόντων, που όλο αλλάζει και όλο το ίδιο μένει…

Μόνο στην Ελλάδα… (παρακαλώ συμπληρώστε κατά την προσωπική σας εμπειρία)..

.

Ο Γιάννης Τσαμουργκέλης είναι διδάκτωρ της Οξφόρδης και Επίκουρος Καθηγητής της Διεθνούς Οικονομικής στο Παν/μιο του Αιγαίου. Email:i.tsam@aegean.gr,

.

blog: tsamourgelis.wordpress.com