Όποιες κι αν ήταν οι αντιλήψεις και οι επιδιώξεις τους υπήρξε κάποια στιγμή στη θητεία τους που βρέθηκαν αντιμέτωποι με το όλον ελληνικό πρόβλημα.

Και όλοι τους είχαν κοινή στάση.

Παραδόθηκαν στην κυριολεξία μπρος στο βάρος των επιπτώσεων για τη χώρα και το έθνος.

Πρώτος απ’ όλους ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος πίστευε ότι λεφτά υπάρχουν και ότι με ημίμετρα μπορούσε να χειρισθεί τον αποκλεισμό της Ελλάδας από τις διεθνείς αγορές.Κατάλαβε πρώτη φορά το αδιέξοδο στο Νταβός, όταν  περασμένα μεσάνυχτα τον κυνηγούσαν στα υπόγεια του ξενοδοχείου συνεργεία διεθνών τηλεοπτικών σταθμών. Και σχεδόν δυό χρόνια αργότερα στις Κάνες κατέρρευσε αντιμετωπίζοντας την έντονη πίεση των εταίρων, επειδή θέλησε να υπεκφύγει της ευθύνης δια του δημοψηφίσματος.

Σχεδόν το ίδιο συνέβη με τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος προέβαλε την ιδέα της »ισχυρής διαπραγμάτευσης» και ήλπιζε σε ηπιότερες πολιτικές δια  των περιλάλητων συνεντεύξεων στο Ζάππειο.

Η »αντίσταση» του κ.Σαμαρά κατερρίφθη σε μια νύχτα.Οι πολιτικές που παρουσίαζε κρίθηκαν ασύμβατες  προς το βάρος και την ένταση του ελληνικού  οικονομικού  προβλήματος.Και ακολούθως όταν μετά τις ευρωεκλογές του 2014 προέκρινε την πολιτική διαπραγμάτευση εγκαταλείφθηκε από τους εταίρους για να χάσει στη συνέχεια τις εκλογές και την ηγεσία του κόμματός του.

Τελευταίως ήλθε ο καιρός να βιώσει ο κ.Τσίπρας το βάρος του ελληνικού προβλήματος.

Επί έξη μήνες πάσχισε, επί ματαίω, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είτε να παρουσιάσει, είτε να εφαρμόσει εναλλακτικές πολιτικές.Απέτυχε παταγωδώς και πριν από λίγες μέρες βρέθηκε μόνος και έρημος, χωρίς συμμάχους, χωρίς πόρους, χωρίς δυνατότητες να αποδέχεται συμφωνία επαχθή και πολιτικά δύσκολα διαχειρίσιμη, προκειμένου να περισώσει ότι μπορούσε.

Ο κ.Τσίπρας δεν μπορούσε να αποτελέσει την εξαίρεση.Στον σημερινό διασυνδεδεμένο και αλληλοεξαρτώμενο κόσμο δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, τίποτε δεν προσφέρεται χωρίς ανάληψη υποχρεώσεων και δεσμεύσεων.

Κακά τα ψέματα, όσοι νομίζουν ότι το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα μπορεί να ξεπερασθεί χωρίς προσπάθειες και κόπους,απλώς αυταπατώνται.

Μια λύση υπάρχει απέναντι στα μνημόνια των εταίρων: Ένα εθνικό μνημόνιο,δικό μας καταδικό μας,που θα έχουν επεξεργασθεί από κοινού οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις και θα έχει εγκρίνει ο ελληνικός λαός. Θα φέρει σφραγίδα και ταυτότητα ελληνική.

Αυτή είναι  αξιοπρεπής και καθαρή λύση, η μόνη ικανή να φέρει απελευθέρωση και ανεξαρτησία.

Όλα τα άλλα είναι παραμύθια για τους αδαείς και τους ευκολόπιστους.