Η 59η Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια (MSC) – μοναδική στο είδος της παγκοσμίως –συζήτησε όλες τις διαφορετικές εκφάνσεις της ασφάλειας -από την επιθετικότητα, πόλεμο της Ρωσίας, τις υβριδικές απειλές, τη κλιματική κρίση, τη μετανάστευση (με κύριο εισηγητή τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη), κ.α. Άλλωστε η ετήσια Έκθεση της Διάσκεψης με τίτλο «RE: Vision»(Ξανά: το Όραμα) επισημαίνει εμφατικά:«ο κόσμος έγινε πιο επικίνδυνος», με περισσότερες απειλές, κινδύνους και συγκρούσεις ορατές ή αόρατες .
Αλλά αναπόφευκτα λίγο πριν τη συμπλήρωση έτους , το θέμα του πολέμου στην Ουκρανία και οι επιπτώσεις του κυριάρχησαν. Ο πόλεμος αποτέλεσε μια τομή (zeitenwende) όπως προσφυώς είπε ο Γερμανός ΚαγκελάριοςΌλαφΣολτς και επιβεβαίωσε η εμπειρία του χρόνου που διέρρευσε και οι συζητήσεις της Διάσκεψης. Από τις εργασίες της δύο κύρια αλληλένδετα ζητήματα αναδείχθηκαν . Πρώτον, η εξέλιξη του πολέμου . Μία απάντηση στο καίριο αυτό ερώτημα έδωσε ο πρόεδρος Ζελένσκι διακηρύσσοντας ότι «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική για την Ουκρανία έξω από τη νίκη, την ένταξη στην Ευρωπαϊκη Ένωση και στο ΝΑΤΟ». Χειροκροτήθηκε. Αλλά κορυφαίοι Ευρωπαίοι ηγέτες έβγαλαν έμμεσα , «πίσω από τις λέξεις», την αγωνία τους για το πώς και πότε μπορεί να τελειώσει ο πόλεμος(με νίκη της Ουκρανίας). Ο Πρόεδρος Ζελένσκι είπε ότι η Διάσκεψη του χρόνου θα πραγματοποιηθεί με «τον πόλεμο να έχει τελειώσει » με νίκη της Ουκρανίας. Μακάρι είπε ένας σύνεδρος. Αλλά ενώ η Ουκρανία έχει προσδιορίσει πώς ακριβώς εννοεί τη νίκη –απελευθέρωση όλων των εδαφών περιλαμβανομένης και της Κριμαίας – η Ρωσία αδυνατεί να κάνει κάτι τέτοιο μετά τις απανωτές ήττες που υπέστη.. Βεβαίως όλοι οι πόλεμοι τελειώνουν με κάποια διαπραγμάτευση. Αλλά καθώς οι δύο πλευρές πιστεύουν ότι μπορούν να νικήσουν επί του πεδίου , απουσιάζει το κίνητρο της διαπραγμάτευσης. Έτσι ο πόλεμος συνεχίζεται. Και, όπως είπε ο Καγκελάριος Σολτς, βρισκόμαστε σε «αχαρτογράφητα νερά» καθώς είμαστε πρώτη φορά σε πόλεμο με μια πυρηνική δύναμη χωρίς να έχουμε ένα σχέδιο – τυφλοσούρτη για αντιμετώπισή της. Επομένως θα πρέπει να διασφαλίζεται ότι η ολόπλευρη στήριξη στην Ουκρανία δεν οδηγεί σε τυφλή κλιμάκωση. Από πλευράς του ο Πρόεδρος Μακρόν επεσήμανε ότι ένας σημαντικός αριθμός χωρών του παγκόσμιου Νότου έχουν αρνηθεί να καταδικάσουν την επιθετικότητα της Ρωσίας. Και το γεγονός αυτό αποτελεί πρόσθετο λόγο για επανεξέταση της παγκόσμιας τάξης. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι « η παλαιά Ευρώπη» ενώ στηρίζει την Ουκρανία για νίκη θέλει και τον τερματισμό του πολέμου. Δε γνωρίζει πώς να πετύχει αυτό χωρίς να εμφανισθεί ότι ενδίδει στον ιμπεριαλισμό Πούτιν. Στο Μόναχο δεν εμφανίζεσαι ποτ ότι… ενδίδεις ( Εμφανίζεται όμως ανοιχτά υπέρ του τερματισμού του πολέμου ο μέγιστος Γερμανός φιλόσοφος ΓιούργκενΧάμπερμας-με ευλογίες Σόλτς;).Άμεσο τερματισμό θέλει τώρα και η Κίνα που προωθεί σχετικό σχέδιο ειρήνης. Ενώ η Βρετανία θέλει«περισσότερα όπλα»και την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Σύγχυση.
Το δεύτερο παράλληλο ζήτημα που αναδείχτηκε είναι αυτό της Ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας μετά τον τερματισμό του πολέμου με επίμαχο ερώτημα εάν θα πρέπει να συμπεριλάβει τη Ρωσία ή όχι. Η παλαιά Ευρώπη εμφανίσθηκε να λέει ότι χωρίς τη Ρωσία (αλλά όχι οπωσδήποτε του Πούτιν) είμαστε καταδικασμένοι σ’ ένα νέο ανελέητο ψυχρό πόλεμο διάρκειας . Η «άλλη Ευρώπη»( Πολωνία, κ.α) προτιμά τον ψυχρό πόλεμο αφού δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα μια δημοκρατική Ρωσία.
( Από τη Διάσκεψη απουσίαζε γιατί δεν προσκλήθηκε η Ρωσία. Κατανοητό. Απουσίαζε όμως ως θέμα και παρουσία και η Τουρκία. Ακατανόητο)
Πηγή: www.tanea.gr