Η πρόταση μομφής που κατατέθηκε σήμερα στη Βουλή έπρεπε να στρέφεται κατά του πολιτικού συστήματος. Τέτοια πρόταση δεν προβλέπεται βέβαια στον κανονισμό της Βουλής μια και δεν επρόκειτο να κατατεθεί ποτέ από κανένα πολιτικό αρχηγό ούτε βέβαια και να υπερψηφιστεί. Η διαφύλαξη του πελατειακού πολιτικού συστήματος είναι ο αδιαμφισβήτητος κοινός τόπος των διεκδικητών της εξουσίας.

Με την πρόταση μομφής του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος της πολιτικής μας ζωής όπου, διαχρονικά, κρίσιμα ζητήματα, όχι μόνο για την οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας αλλά και για την ίδια τη δημόσια υγεία και την ασφάλεια των πολιτών μπαίνουν στην υπηρεσία της επικοινωνιακής τακτικής και των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων και συμφερόντων.

Τα χιλιάδες κρούσματα και οι δεκάδες νεκροί της πανδημίας θα γεμίσουν, για μια ακόμη φορά, τη φαρέτρα των πολιτικών αρχηγών και θα χρησιμεύσουν ως μέτρο σύγκρισης των κυβερνητικών τους θητειών, ενώ η δραματική εμπειρία της πρόσφατης χιονοκαταιγίδας θα φορτίσει την καταιγίδα των καταγγελιών και των αλληλοκατηγοριών. Λες και η προστασία των πολιτών είναι θέμα ενός κόμματος και όχι πρόβλημα της ανοργανωσιάς και της ανικανότητας ενός μηχανισμού που αδυνατεί επί δεκαετίες να αντιδράσει με επιτυχία.

Το πρόβλημα βέβαια του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι να δημιουργηθεί επιτέλους ένας αξιόπιστος μηχανισμός προστασίας και ασφάλειας των πολιτών από τις φυσικές καταστροφές που θα πολλαπλασιάζονται συνεχώς. Αν κάτι τέτοιο τον απασχολούσε σοβαρά, θα είχε επιχειρήσει να το φτιάξει στη διάρκεια της θητείας του στο Μέγαρο Μαξίμου. Το πρόβλημα του είναι να φύγει η κυβέρνηση της ΝΔ για να ξανάρθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να ενισχύσει ο ίδιος την εσωκομματική του θέση.

Για μια ακόμα φορά, η συνταγματικά προβλεπόμενη κυβερνητική θητεία και ο θεσμικός ρόλος της αντιπολίτευσης προς όφελος της λειτουργίας της δημοκρατίας θυσιάζονται στο βωμό προσωπικών και κομματικών σκοπιμοτήτων.