Οι προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού θα μείνουν στη πολιτική Ιστορία ως μνημείο πολιτικής μετάλλαξης. Παρέμειναν το ύφος, η ρητορική, μέρος του λαϊκίστικου λεξιλογίου, αλλά επί της ουσίας «Μνημόνιο uber alles». Οι τρεις άμεσες προτεραιότητες που ανακοίνωσε είναι: Απομείωση του χρέους με επιμήκυνση πληρωμών, σταθερά επιτόκια και μακρά περίοδο χάριτος. Δέκα μήνες πριν, μιλούσε για το «κούρεμα» του χρέους… Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών, στην οποία αναφέρθηκε ως τελευταία ευκαιρία εξυγίανσης του τραπεζικού συστήματος και αντιμετώπιση του προβλήματος των «κόκκινων» δανείων.
Δέκα μήνες πριν, ανακοίνωνε την ίδρυση φορέα για τα «κόκκινα» δάνεια που θα προστάτευε τους πολίτες… Ξένες επενδύσεις: Προανήγγειλε τη συγκρότηση ειδικού φορέα για την προσέλκυση επενδύσεων! Υπάρχει αντίστοιχος φορέας εδώ και χρόνια (Invest in Greece) χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. Επειδή οι επενδύσεις είναι το «κλειδί» για την παραγωγή πλούτου ώστε να υπάρξουν θέσεις εργασίας και για τη χρηματοδότηση των κοινωνικών αγαθών, είναι σημαντικό να είναι στην ευθύνη του πρωθυπουργού. Θα πρέπει ο ίδιος, άρα, να απαντήσει στο τι θα κάνει ως νέος κυβερνήτης σε μια χώρα όπου: Η φορολογία είναι τρεις φορές υψηλότερη από ό,τι στις γειτονικές χώρες. Η Βουλγαρία έχει εταιρικό φόρο 10% και η Κύπρος 12,5%.
Στις διεθνείς κατατάξεις, ενώ η Ελλάδα έχει κάνει βήματα στην κατηγορία «έναρξη επιχείρησης» (θέση 52η ) στις 189 χώρες, παραμένει στην 81η θέση της παγκόσμιας κατάταξης για την ανταγωνιστικότητα (wef). Αντίστοιχα λόγω των μεταρρυθμίσεων η Ισπανία (33η), η Ιταλία (43η), η Πορτογαλία (38η) ανέβηκαν θέσεις και αντιστάθμισαν αδύναμες επιδόσεις σε άλλους τομείς. Στο θέμα της απονομής της δικαιοσύνης μόνο στο ΣτΕ εκκρεμούν 28.000 υποθέσεις, ενώ στα Πρωτοδικεία 255.000 με μέσο όρο εκδίκασης τα τρία χρόνια. Πώς θα προσελκύσουμε τελικά επενδύσεις στην Ελλάδα, όταν στο Δημόσιο επιστρέφουν ατιμώρητοι επίορκοι υπάλληλοι έτοιμοι να εκβιάσουν κάθε ανυποψίαστο επενδυτή; Οταν οι έκτακτες εισφορές των επιχειρήσεων είναι μόνιμο καθεστώς; Οταν οι τράπεζες μετά το τελευταίο χτύπημα των capital controls είναι στη πραγματικότητα κλειστές;
Ολα τα παραπάνω είναι αποτέλεσμα παθογενειών του πολιτικού συστήματος και του λαϊκισμού δεκαετιών, που δυστυχώς απογειώθηκε τον τελευταίο χρόνο. Πολιτικά κόμματα, κοινωνικοί φορείς και ιδιωτικός τομέας έχουν μερίδιο της ευθύνης. Ομως κυβέρνηση σήμερα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που απέρριπτε κάθε έννοια επένδυσης και ανταγωνιστικότητας και τώρα καλείται με βίαιο τρόπο να «εκκαπιταλιστεί». Και αυτό χωρίς να έχει ένα εναλλακτικό εθνικό σχέδιο το οποίο θα αλλάξει τη διοίκηση, θα μειώσει τις δαπάνες και θα δώσει δουλειά στους νέους! Το μνημόνιο μπορεί να αλλάξει, αν υπάρχουν γνώση και ικανότητα… Αλλά όταν τα σχολεία δεν ανοίγουν γιατί επανήλθαν οι ρουσφετολογικές αποσπάσεις, πόσο μπορεί κανείς να ελπίζει σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις;