Καθήστε να κάνω την αφαίρεση. Πόσα χρόνια έχουν περάσει από το 1980;
Α, ναι. Σαρανταπέντε. Σχεδόν μισός αιώνας.
Στην πορεία για το Πολυτεχνείο το Νοέμβριο του 1980 (χρονικά πολύ κοντά στην Εξέγερση), η αριστερίστικη εφηβεία του πρωτοετή φοιτητή με είχε στείλει στο μπλοκ της “Μειοψηφίας της ΕΦΕΕ”, που διαδήλωνε φωνάζοντας: “Όλοι μαζί μας, πορεία στην πρεσβεία”.
Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι το μπλοκ ήταν όντως μεγάλο, αν και κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν συμμετείχε (η πορεία στην Αμερικάνικη πρεσβεία είχε απαγορευθεί από την κυβέρνηση Ράλλη) και η “δημοκρατική αντιπολίτευση”, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΚΚΕ εσωτερικού συμβιβάστηκε να πραγματοποιήσει μόνο τη “νόμιμη” πορεία, μέχρι την Βουλή. Στα “λουλουδάδικα” μας σταμάτησαν τα ΜΑΤ, διέλυσαν βάναυσα το μπλοκ μας (αλλά και του ΚΚΕ Εσωτερικού που ακολουθούσε κι επισήμως συμμετείχε μόνο στη νόμιμη πορεία) κι άφησαν πίσω τους νεκρούς. Τον Κουμή και την Κανελλοπούλου.
Ήδη από το ίδιο βράδυ η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση της εποχής μας είχε χαρακτηρίσει “προβοκάτορες”- όχι πως δεν υπήρχαν και τέτοιοι μέσα στην πορεία, σε κάθε πορεία.
Στην πορεία του χρόνου οι “προβοκάτορες”, έγιναν “γνωστοί- άγνωστοι”, “αντικειμενικά προβοκάτορες”, “μπαχαλάκηδες”…
Χθες διάβασα σε ανάρτηση ενός αριστεριστή και μετέπειτα “συστημικού Συριζαίου”, για ” χρήσιμους ηλίθιους”.
Νομίζω ότι, αν και οι λέξεις δεν έχουν τόση σημασία, πρόκειται για πιο εύστοχο χαρακτηρισμό.
Πέρα από τους σχεδιασμούς των δυνάμεων ασφαλείας, κάθε εποχής, υπάρχει μια δεδομένη μάζα που λειτουργεί εκ των πραγμάτων εις βάρος του κεντρικού στόχου μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας. Και μετά την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, το 2008 η μάζα αυτή απέκτησε νέα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Καταρχάς μιλάμε για έναν αριθμό 2-3 χιλιάδων ανθρώπων. Όχι λίγων προβοκατόρων. Επίσης βλέπει κανείς μια όσμωση με λούμπεν ή περιθωριακές ομάδες. Δεν είναι τυχαία η χθεσινή σύλληψη σημαντικού αριθμού οπλισμένων χουλιγκάνων που βγαίνοντας από σύνδεσμο οπαδών ομάδας στα Εξάρχεια κατέβαιναν προς την πορεία – εδώ η αστυνομία τους πρόλαβε. Αλλά και η κατά καιρούς αποδεδειγμένη συνεργασία διαφόρων “πυρήνων” με ποινικούς επιβεβαιώνει την παραπάνω παρατήρηση.
Το φαινόμενο άλλωστε δεν είναι μόνο ελληνικό. Δεν παγκοσμιοποιείται μόνο το κεφάλαιο. Το ξέρουμε άλλωστε τουλάχιστον από την εποχή της Τζένοβα, 25 χρόνια τώρα…
Τα θυμήθηκα όλα αυτά με αφορμή όσα ακούω και διαβάζω για τους “λίγους προβοκάτορες” που πήγαν να αμαυρώσουν την μεγαλειώδη ειρηνική πορεία για τα Τέμπη.
Μας αρέσει ή όχι, δεν ήταν λίγοι. Κι ας μην πέφτουμε από τα σύννεφα πια…
Υ.Γ.
Η κυβέρνηση προφανώς αποδοκιμάστηκε την Παρασκευή. Αν ήθελε να εμποδίσει την αποδοκιμασία αυτή, με την διάλυση της συγκέντρωσης, μέσω των “προβοκατόρων” της, προφανώς θα το επιχειρούσε πριν την έναρξη της. Με κατευθυνόμενα επεισόδια που θα απέτρεπαν απλούς πολίτες να συμμετάσχουν. Όχι μετά. Όχι μετά και τις ομιλίες, όταν το τεράστιο μέγεθος είχε καταγραφεί. Στοιχειώδες, αγαπητέ μου Γουάτσον.
Υ.Γ.2
Για την δεύτερη μομφή, ότι έπρεπε η ΕΛ.ΑΣ. να παρέμβει κατά των πρωταιτίων μπαχαλάκηδων όταν ξεκίνησαν να σπάνε τα μάρμαρα της “Μ. Βρετανίας”, την ώρα που δίπλα διαδήλωναν ανύποπτοι πολίτες, ηλικιωμένοι, ακόμη και μητέρες με παιδιά, τι να πει κανείς. Γελάνε και τα ίδια τα μάρμαρα του ξενοδοχείου…
Υ.Γ.3
Φίλος εκπαιδευτικός παρατήρησε μετά τα επεισόδια, ότι από το Μοναστηράκι ανέβαινε μια σημαντική ομάδα μαυροντυμένων με αρχαιοελληνικά τατουάζ στα ξυρισμένα κεφάλια τους ή αντίστοιχα διακριτικά στα μπουφάν τους!
Δεν υπάρχουν άλλα σύννεφα για να ξαναπέσουμε. Η “Χρυσή Αυγή” είχε δηλώσει ότι θα συμμετάσχει στο συλλαλητήριο – χρησιμοποιώντας μάλιστα την επίσημη αφίσα με το σύνθημα “δεν έχω οξυγόνο”.
Άλλωστε, ακόμη κι αν ακούγεται πλέον ως φάρσα, η ιστορία είχε επαναληφθεί. Στις άνω και κάτω πλατείες…
Πηγή: portnet.gr