Το μνημόνιο («έγγραφη έκθεση με ειδική αναφορά σε συγκεκριμένη υπόθεση» – Λεξικό Ελληνικής Γλώσσας Μπαμπινιώτη) έχει συνδεθεί με τις συμφωνίες χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας. Ουσιαστικά, περιγράφει όρους δανειακής σύμβασης ανάλογους με αυτούς που συμφωνεί με τους χρηματοδότες του ο οποιοσδήποτε δανείζεται ένα χρηματικό ποσό, υπό την υπόθεση ότι επιδεικνύει τη βούληση και τη μέριμνα της επιστροφής των χρημάτων. Οι όροι αυτοί διαμορφώνονται αναλόγως με το ύψος της χρηματοδότησης και τους κινδύνους αθέτησης της συμφωνίας αποπληρωμής. Προσδιορίζεται με άλλα λόγια από τη φερεγγυότητα του δανειολήπτη και τη δυνατότητά του να επιστρέψει τα λεφτά παράγοντας υπεραξίες. Είναι σαφές ότι για όσο διάστημα η Ελλάδα θα δεσμεύεται από ρυθμίσεις επί των κεφαλαίων που έχει δανειστεί, όροι επί της όποιας χρηματοδοτικής σχέσης της χώρας με την τρόικα θα υπάρχουν ασχέτως εάν αυτοί βαφτισθούν μνημόνιο ή ό,τι άλλο. Και οι όροι αυτοί θα εξαρτώνται από τη φερεγγυότητα και την παραγωγική ικανότητα της χώρας. Κάπως έτσι η ουσία του μνημονίου θα συνεχίσει να υφίσταται υπογραμμίζοντας τις ανεπάρκειες φερεγγυότητας του πολιτικού συστήματος να υπηρετήσει το αυτονόητο και τις υστερήσεις των παραγωγικών δυνατοτήτων της οικονομίας (π.χ. ολιγοπωλιακή συγκρότηση των αγορών, προνομιακές προβλέψεις έναντι ολιγαρχικών συμφερόντων, συντεχνιών και κοινωνικών ομάδων).
Εξάλλου, το μνημόνιο βρίσκεται κοντά με τη λέξη «μνεία». «Η πράξις του μιμνήσκω, το να ενθυμίζει τις τι, να ονομάζει αυτό» (Λεξικό Ελληνικής Γλώσσας «ΠΡΩΙΑΣ»). Ακόμα και εάν δεν υπάρξει το κατ? όνομα μνημόνιο, θα υπάρχει πάντα κάτι που θα μας μιμνήσκει, θυμίζει και ονομάζει τις υποχρεώσεις μας επί της δανειακής και χρηματοδοτικής μας σχέσης με την τρόικα? Τόσο απλά!! Και οι ευκαιρίες για μια τέτοια «υπόμνηση» αφθονούν: χρηματοδοτικό κενό στην εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2014, χρηματοδοτική κάλυψη μέρους ή του συνόλου των δαπανών επί των τόκων του χρέους, εγγύηση για την έξοδό μας στις αγορές, «κούρεμα» του χρέους, ή κάποιος συνδυασμός των παραπάνω. Εκτός και εάν το πολιτικό σύστημα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες που θα εξουδετερώσουν την ανάγκη της εκ του εξωτερικού μνείας μνημονίου, μετατρέποντας τον προγραμματισμό και την αναδιοργάνωση της χώρας από υποχρέωση έναντι μιας διεθνικής σύμβασης σε εθνική ευθύνη.