Ο καθρέφτης του ασανσέρ των γραφείων της Ντόρας Μπακογιάννη στα Χανιά έγινε ξαφνικά ο καθρέφτης του χειρότερου μέρους της κοινωνίας μας, του χειρότερου κομματιού της νεολαίας: «Ντόρα το ‘89 έγινε η μισή δουλειά». Ζωντανεύουν στη μνήμη παλιότερα ρατσιστικά σχόλια για τη «μισή δουλειά» που έκανε ο Χίτλερ με τους Εβραίους…

Όχι πως πέσαμε κι από τα σύννεφα. Στις πρόσφατες ευρωεκλογές οι μετρήσεις έδειξαν ότι η καταρρέουσα Χρυσή Αυγή παρέμεινε τρίτη δύναμη στις ηλικίες 17-24. Και μάλλον, όπως αποδείχτηκε κι από τις ηλικίες των συλληφθέντων, η κατάσταση στις μικρότερες ηλικίες δεν είναι καλύτερη.

Η διαμόρφωση της συνείδησης της νέας γενιάς δεν γίνεται ωστόσο από μόνη της. Το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει στην Παιδεία μας βρίσκεται στη ρίζα του κακού. Η συνεχιζόμενη πολυετής παράταση της δίκης των δολοφόνων του Παύλου Φύσσα, η μετατροπή των σχολείων και κυρίως των Πανεπιστημίων σε άνδρα της χειρότερης παρανομίας, η ανεξέλεγκτη «επίσημη» δράση των κάθε λογής Ρουβικώνων, η κατευθυνόμενη «συμπάθεια» και «κατανόηση» στα δικαιώματα του Κουφοντίνα, δηλητηριάζουν καθημερινά τις ψυχές των παιδιών ακόμα και προοδευτικών θεωρητικά οικογενειών.

Είναι καιρός να θορυβηθούμε και να σημάνουμε γενικό συναγερμό απέναντι στον κίνδυνο εκφασισμού του πιο κρίσιμου κομματιού για το δημοκρατικό μέλλον της χώρας. Ας καταδικάσουμε χωρίς περιστροφές και μισόλογα τη «μισή δουλειά» που έγινε κι ας μην επιτρέψουμε να γίνει η άλλη μισή!