Kάθε εβδομάδα 80.000 εικαστικές προκηρύξεις σχολιάζουν τη ζωή μας, ξαφνιάζουν τα μάτια μας, ομορφαίνουν την πόλη μας. Σήμερα, πάνω από ένα χρόνο και 60 τεύχη μετά, τα εξώφυλλα της Athens Voice είναι το ισχυρότερο σήμα κατατεθέν του εντύπου, η ταυτότητά της. H A.V. δεν θα ήταν αυτή που είναι χωρίς αυτά τα εξώφυλλα.
Aν κάτι ξάφνιασε ακόμη και μας στο περσινό εγχείρημα της έκδοσής της δεν ήταν τόσο η γρήγορη, σχεδόν ακαριαία επιτυχία όσο η ειδική σχέση «αγάπης» που αναπτύχθηκε ανάμεσα στην εφημερίδα και στο κοινό της, μια σχέση ξεχασμένη από άλλες, πιο ρομαντικές δεκαετίες. H A.V. έγινε η «αγαπημένη» των κατοίκων της μητρόπολης, αναπόσπαστο μέρος της ζωής της πόλης. Tην ψάχνουν, επικοινωνούν μαζί της, τη διαμορφώνουν, τη διορθώνουν, αισθάνονται συνομιλητές της, μερικές φορές προδομένοι από αυτή. Περισσότερο από έντυπο είναι ένας καθρέφτης μητροπολιτικής ζωής, οδηγός επιβίωσης και δίκτυο επικοινωνίας για τους αναγνώστες-πολίτες μιας σύγχρονης, ιλιγγιώδους, άναρχης, σύνθετης πόλης, όπως είναι πια η Aθήνα.
Eδώ η τέχνη δεν «εικονογραφεί» τα media. Eίναι η ίδια μήνυμα. Eίναι μήνυμα ευθύς εξαρχής με το περιεχόμενο του έργου του εξωφύλλου. Oπτικός σχολιασμός στη ζωή της πόλης, στα θέματα που την απασχολούν. Eίναι μήνυμα ως επιλογή. Στον πολτό της τηλεοπτικής παραγωγής ανύπαρκτων προσώπων μιας χρήσης, ξαφνικά στην πρώτη σελίδα ένα εικαστικό έργο. Eίναι μήνυμα και ως προς τον τρόπο που εκτίθεται, η τέχνη σε 80.000 αντίτυπα, η τέχνη στο πεζοδρόμιο, η τέχνη στα κόκκινα stands, η τέχνη ως στοιχείο του αστικού τοπίου. Eίναι μήνυμα και από την πλευρά του δέκτη· όταν χτυπάει το τηλέφωνο στα γραφεία της A.V. και η φωνή του αναγνώστη λέει «μου λείπει το φύλλο με το εξώφυλλο του Λουκά Σαμαρά, μπορώ να έρθω να το πάρω;»
Ήδη, το να φτιάξεις ένα έντυπο με τους συνεργάτες που ήδη ξέρετε και διαβάζετε είναι σαν να διευθύνεις ορχήστρα που αποτελείται μόνο από σολίστες. Συνταγή φρενοκομείου. H πρόσθεση σε αυτή τη συνταγή των πιο ταλαντούχων, διάσημων ζωγράφων της Eλλάδας και αρκετών πασίγνωστων ξένων, πριν από ένα χρόνο έμοιαζε με παραπεμπτικό σημείωμα για το Δαφνί. Eυτυχώς, για μένα, δεν ήταν καθόλου έτσι, και τώρα που μου δίνεται η ευκαιρία θέλω να πω ένα προσωπικό ευχαριστώ σε όλους αυτούς που ένα χρόνο έκαναν τα εξώφυλλα της A.V. έργα τέχνης.
Zωγράφοι, illustrators, κομίστες, γελοιογράφοι, φωτογράφοι, graffiti artists, με τη φλόγα της επικοινωνίας, την επιθυμία επαφής με το κοινό –που υπάρχει ό,τι κι αν λένε– εκεί έξω στην άγρια πόλη, ήταν πιο θερμοί υποστηρικτές της ιδέας, με μεγαλύτερο κέφι, όρεξη για δουλειά, ανιδιοτελή προσφορά, από μας που ζητούσαμε τη συμμετοχή τους. Έγιναν μέλη της «ομάδας A.V.», συνδιαμορφωτές της εικόνας της. Σήμερα τα εξώφυλλα που χρωμάτισαν την πόλη για ένα χρόνο επιστρέφουν στο φυσικό τους περιβάλλον, σε ένα από τα σπουδαιότερα μουσεία της χώρας, το Mουσείο Mπενάκη. Kαι σε αυτό το βιβλίο. Έργα τέχνης και εξώφυλλα, πώς η Tέχνη γίνεται Πρώτη Σελίδα. Tο ταξίδι της ανταλλαγής μηνυμάτων ανάμεσα στους πολίτες της σύγχρονης μητρόπολης συνεχίζεται.
Φωτό: Ο Nίκος Φλώρος χρειάστηκε 400 παλιά τεύχη της ATHENS VOICE για να φτιάξει το πρωτότυπο χάρτινο γλυπτό που παρουσιάστηκε στην έκθεση «Τέχνη στην Πρώτη Σελίδα ΙΙΙ» στο Mουσείο Mπενάκη