Μια εξαιρετική ανάλυση του Mudde για το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στην Αμερική. Ο συγγραφέας ουσιαστικά απαντάει σε πολλούς αναλυτές και πολιτικούς, στην Ευρώπη και την Αμερική, που υποτιμούν τη διεθνή διάσταση της εκλογικής νίκης του Μπάιντεν.

Επισημαίνει ότι «η νίκη Μπάιντεν είναι μια μεγάλη νίκη για τη δημοκρατία σε όλο τον κόσμο» και υποστηρίζει ότι «η φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη θα έχει και πάλι τον ηγέτη της, από το ΝΑΤΟ μέχρι τον ΠΟΕ».

Δυστυχώς αυτή η νίκη της Δημοκρατίας στο παγκόσμιο πλανητικό χωριό υποτιμάται και στην Ελλάδα, τόσο από αριστερούς «υπερεπαναστάτες», όσο και από συντηρητικούς αναλυτές που θα προτιμούσαν να είχαν δει τον Τραμπ να επανεκλέγεται.

Πέτρος Παπασαραντόπουλος

Ο Τζο Μπάιντεν και η Κάμαλα Χάρις κέρδισαν τη λαϊκή ψήφο με αριθμό ψήφων ρεκόρ. Αυτό αξίζει να το γιορτάσουμε.

Εντάξει, δεν ήταν μια σαρωτική νίκη, αλλά θα είναι μια αποφασιστική νίκη τελικά. Με, όπως υπολογίζεται, 306 ψήφους στο Σώμα των Εκλεκτόρων, ο Μπάιντεν θα είναι δύο ψήφους περισσότερους από τη «μεγαλύτερη εκλογική νίκη από την εποχή του Ρέιγκαν» του Τραμπ το 2016.

Αλλά σοβαρά, θα είναι περίεργο να έχουμε και πάλι έναν Πρόεδρο που θα ζει στη δική μας πραγματικότητα αντί για τη δική του. Αναρωτιέμαι για πόσο καιρό θα το απολαμβάνουμε. Οι άνθρωποι ξεχνούν γρήγορα και τα μέσα ενημέρωσης και οι ειδικοί ακόμα γρηγορότερα. Πόσος καιρός θα περάσει μέχρι να αρχίσουμε όλοι να παραπονιόμαστε για το πόσο «βαρετός» και «προβλέψιμος» είναι ο Μπάιντεν, δύο από τα χαρακτηριστικά του που τον βοήθησαν να κερδίσει τις εκλογές.

Δεν πρόκειται να κάνω εικασίες για το τι θα μπορούσε να πάει στραβά. Για δικαστικές υποθέσεις και πιθανή βία, πόσο μάλλον για ένα πραξικόπημα ή την επιστροφή του Τραμπ ή ενός «εξυπνότερου» και «πιο προσεγμένου» τραμπίζοντα υποψήφιου το 2024. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να σταματήσει η συνήθεια της καταστροφολογίας των ειδικών, που κυριάρχησε στα φιλελεύθερα μέσα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αλλά δεν μας βοήθησε πολύ στο παρελθόν και δεν θα κάνει πολύ καλό και τώρα.

Ας εστιάσουμε μόνο σε αυτό που συνέβη. Ο Τζο Μπάιντεν και η Κάμαλα Χάρις[1] κέρδισαν τη λαϊκή ψήφο με αριθμό ψήφων ρεκόρ, ξαναέκτισαν το «μπλε τείχος» και αντέστρεψαν την ψήφο σε δύο σημαντικές «κόκκινες» πολιτείες: την Αριζόνα και την Τζόρτζια. Επιπλέον, η Γερουσία ακόμα παίζεται και θα αποφασιστεί στη πολιτεία μου την Τζόρτζια, την έκπληξη αυτών των εκλογών. Και παρόλο που είναι αλήθεια ότι οι επαναληπτικές εκλογές πάντα ευνοούν τους Ρεπουμπλικανούς, το ίδιο ίσχυε και με τις προεδρικές εκλογές, μέχρι τώρα.

Επίσης γνωρίζουμε ότι η μεγάλη μεταστροφή μεταξύ των «μετριοπαθών Ρεπουμπλικανών», των λευκών νοικοκυρών των προαστίων, δεν συνέβη. Θα πρέπει να περιμένουμε αξιόπιστες δημοσκοπήσεις για να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα, αλλά προς στιγμήν να αντισταθούμε στον πειρασμό να βγάλουμε συμπεράσματα από το εξαιρετικά προβληματικό Εθνικό Exit Poll[2] για να βρούμε «στοιχεία» που στηρίζουν τις προκαταλήψεις μας. Όμως, ανεξάρτητα από τα ακριβή ποσοστά και τις μικρές μεταστροφές στην ψήφο, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα παραμένει το κόμμα των λευκών και το Δημοκρατικό Κόμμα παραμένει το κόμμα των μη λευκών. Ταυτόχρονα, η μόνη ομάδα που υποστήριξε ένα κόμμα σχεδόν ομόφωνα είναι οι Αφροαμερικανοί, και συγκεκριμένα οι Αφροαμερικανίδες, οι σωτήρες του Δημοκρατικού Κόμματος και το 2018 και το 2020.

Και γι? αυτό είναι σωστό που για πρώτη φορά στην αμερικανική ιστορία υπάρχει μια γυναίκα στον Λευκό Οίκο, και μάλιστα μια γυναίκα έγχρωμη, η Κάμαλα Χάρις. Όπως γνωρίζουμε από την προεδρία Ομπάμα, το ότι υπάρχει κάποιος έγχρωμος στον Λευκό Οίκο δεν εγγυάται μια προοδευτική προεδρία. Όμως είναι δίκαιο για τον σημαντικό ρόλο των έγχρωμων γυναικών στο σύγχρονο Δημοκρατικό Κόμμα, που ακόμα, σε μεγάλο βαθμό, κυριαρχείται από λευκούς άνδρες, σε ομοσπονδιακό και πολιτειακό επίπεδο, σε πολλές πολιτείες.

Ό,τι και να φέρει η προεδρία του Μπάιντεν ως προς τις προοδευτικές πολιτικές, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το πιο σημαντικό του έργο έχει ήδη επιτευχθεί: να δώσει τέλος στην προεδρία του Τραμπ. Παρόλο που φαίνεται ότι τα καταστροφολογικά σενάρια που κυριάρχησαν στα φιλελεύθερα μέσα τους τελευταίους μήνες δεν υποχώρησαν, και δεν θα υποχωρήσουν, αυτό δεν σημαίνει ότι μία ακόμα τετραετία Τραμπ δεν θα μπορούσε, και σχεδόν σίγουρα θα το έκανε, να είχε προκαλέσει σοβαρή ζημία στους θεσμούς, τους κανόνες και τις αξίες της αμερικανικής δημοκρατίας. Προς το παρόν, η εξελισσόμενη διαδικασία δημοκρατικής διάβρωσης έχει σταματήσει, και αυτή είναι μια σημαντική νίκη για όλους τους Δημοκρατικούς και άλλους δημοκράτες.

Επίσης, η νίκη Μπάιντεν είναι μια μεγάλη νίκη για τη δημοκρατία σε όλο τον κόσμο. Ασφαλώς, οι ΗΠΑ πάντα ήταν ένας ατελής και ευκαιριακός υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και ο Μπάιντεν δεν θα είναι διαφορετικός, αλλά τέσσερα χρόνια Τραμπ έχουν δείξει ότι αυτό είναι πολύ καλύτερο από την εναλλακτική. Από την Ουγγαρία μέχρι τη Βόρεια Κορέα, και από τη Βραζιλία μέχρι την Ινδία, οι συνέπειες των αμερικανικών εκλογών θα γίνουν άμεσα αισθητές – σημειώστε το εξαιρετικά ενθουσιώδες tweet συγχαρητηρίων του Ινδού πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι στον Μπάιντεν σήμερα. Η φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη θα έχει και πάλι τον ηγέτη της, από το ΝΑΤΟ μέχρι τον ΠΟΕ, παρόλο που η εμπιστοσύνη στην αμερικανική ηγεσία έχει κλονιστεί ουσιαστικά – ας μην ξεχνάμε ότι ο Τραμπ δεν ήταν ο πρώτος Αμερικανός Πρόεδρος που απογοήτευσε και παρέβλεψε τους παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ· το ίδιο έκανε και ο Τζορτζ  Μπους ο νεότερος.

Όλα αυτά μπορεί να ανησυχούν λίγο τους Αμερικανούς προοδευτικούς, οι οποίοι είναι δικαίως επιφυλακτικοί με την παραδοσιακή αμερικανική εξωτερική πολιτική. Όμως να ξέρετε ότι θα αισθανθούν ότι πρόκειται για απίστευτη νίκη οι προοδευτικοί σε χώρες όπως η Βραζιλία, η Ουγγαρία, η Ινδία, το Ισραήλ και η Ουκρανία που θα έχουν και πάλι ένα Αμερικανό Πρόεδρο που ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα τουλάχιστον κάποιων στον κόσμο. Έναν Αμερικανό πρόεδρο που δεν θα στείλει πρέσβεις στη χώρα τους που θα υποστηρίζουν ενεργά τα ακροδεξιά κόμματα, όπως ο Pete Hoekstra στην Ολλανδία, και δεν θα προστατεύει ακροδεξιούς πρωθυπουργούς, όπως ο David Cornstein στην Ουγγαρία.

Γι? αυτό, παρακαλώ γιορτάστε τη νίκη των Μπάιντεν και Χάρις, ως μια σημαντική νίκη για τη δημοκρατία στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό. Όμως επίσης καταλάβετε ότι οι εκλογές δεν τελείωσαν ακόμα. Ο Μπάιντεν θα είναι Πρόεδρος, αλλά αν θα είναι ισχυρός ή αδύναμος πρόεδρος θα αποφασιστεί τον Ιανουάριο, στις επαναληπτικές εκλογές για τις δύο αποφασιστικές έδρες στη Γερουσία. Μια δεύτερη νίκη στην Τζόρτζια θα κάνει τον Μπάιντεν έναν ισχυρό πρόεδρο δύο εβδομάδες αργότερα, με τους Δημοκρατικούς να έχουν την προεδρία και στα δύο κοινοβούλια του Κογκρέσου. Επομένως, τώρα που όλοι γνωρίζετε τελικά πού βρίσκεται η Τζόρτζια, και καταλαβαίνετε ότι δεν είμαστε όλοι ρατσιστές οπαδοί της νέας Συνομονσπονδίας, έχετε την Τζόρτζια στο νου σας τους επόμενους μήνες!

Το πρωτότυπο άρθρο στα αγγλικά δημοσιεύτηκε στον Guardian, https://www.theguardian.com/commentisfree/2020/nov/09/make-no-mistake-bidens-success-is-an-important-win-for-the-world