Ο κ. Λιάκος σε άρθρο του για τις “Αφετηριακές θέσεις για τον Εθνικό και Κοινωνικό Διάλογο για την Παιδεία (Λιάκος, 23/12/2015,http://www.esos.gr/arthra/41596/afetiriakes-theseis-gia-ton-ethniko-kai-…) αποτιμά τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που προηγήθηκαν μιλώντας για “πολιτικές που αποχύμωσαν την εκπαίδευση από την παιδεία και δυσφήμισαν τον όρο και την έννοια μεταρρύθμιση”. Και διερωτάται; “Πώς θα ξαναδώσουμε στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις το βάρος που είχαν στην ιστορία μας; Πώς θα ξαναβρούμε το νήμα που μας ενώνει με τις προσπάθειες του Εκπαιδευτικού Ομίλου, του Δελμούζου, του Γληνού και της Ρόζας Ιμβριώτη, του Κακριδή, του Παπανούτσου και του Δημαρά, με τα ιδεώδη της δημοκρατικής μας Μεταπολίτευσης;”

Ο αείμνηστος Α. Δημαράς το απάντησε σε άρθρο του, που δημοσιεύτηκε το 2010 σε ένα ένθετο αφιέρωμα της εφημερίδας «Τα Νέα» στη μεταρρύθμιση του “Νέου Σχολείου” με τίτλο «Επιτέλους» γράφοντας: «Σήμερα που στην κοινωνία μας η μόνη συμφωνία για τα εκπαιδευτικά θέματα είναι στη δυσφορία, και που περισσεύουν οι επιπόλαιες, ατομικές, αστόχαστες τοποθετήσεις, η πρόταση για το σύγχρονο «Νέο Σχολείο» εμφανίζεται ορθολογικά συγκροτημένη. Και έχει φανερή συνάφεια με το προγονικό του στον σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό. Όπως τότε, έτσι και τώρα, το σχολείο, απευθύνεται χωρίς περιορισμούς σε όλους, και πέρα από τα εφόδια για τον επαγγελματικό βίο στοχεύει στη διαμόρφωση ενός πολίτη υπερήφανου για τον κόσμο στον οποίο ζει, με επίγνωση των προβλημάτων της κοινωνίας στην οποία ανήκει, και με διάθεση να συμβάλει στην αντιμετώπισή τους. Η κρίση που περνάει η Χώρα χρειάζεται να αποτελέσει αφορμή και για να ξεκινήσει από το σχολείο μια εθνική ανάταση. Η πρόταση διατυπώθηκε. Τελικά, πάντως, επειδή σχολείο (νέο ή παλιό) δεν υπάρχει χωρίς δασκάλους, όλα κρίνονται από την έκταση και την ένταση της δικής τους συμμετοχής στην προσπάθεια.»

Αλλά και ο ίδιος ο κ. Λιάκος αναγνωρίζει έμμεσα την μεταρρυθμιστική προσπάθεια στο πλαίσιο του “Νέου Σχολείου” δηλώνοντας: “παρά τις προσπάθειες και τα προγράμματα που εκπονήθηκαν έως τώρα για το Νέο Σχολείο, το υπαρκτό σχολείο έχει βουλιάξει στο τέλμα εδώ και δεκαετίες. Έχει πάψει να αναρωτιέται τι είδους πολίτες δημιουργεί.” (Λιάκος, 28/12/2015,  http://www.esos.gr/arthra/41615/ethnikos-dialogos-horis-atzenta-thematon…).

Να είναι ένα σημάδι ελπίδας ότι θα αξιοποιηθεί και θα συνεχιστεί ό,τι έχει γίνει ως τώρα; Ενισχύεται αυτή η ελπίδα από τη συμμετοχή στην επιτροπή του Εθνικού Διαλόγου προσώπων που συνέβαλαν στο “Νέο Σχολείο”, όπως οι κκ. Δραγώνα, Δενδρινού, Σιδέρη(http://www.esos.gr/arthra/41319/oi-sofoi-toy-2009-kai-oi-sofoi-toy-2015-…). Όμως, η ρητορική διαχείριση του διαλόγου, όπως φαίνεται από τους όρους που περιλαμβάνει το μικρό λεξικό που παρατίθεται, δημιουργεί αμφιβολίες και ανησυχίες. Διότι η ψιμυθίωση της αλήθειας δεν μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων. Μόνον η απαλλαγή από ιδεοληπτικές προσεγγίσεις της εκπαιδευτικής πραγματικότητας και της εκπαιδευτικής πολιτικής, η θαρραλέα παραδοχή των προβλημάτων και των λαθών μας και η αναγνώριση όποιου έργου έχει γίνει μπορεί να εξασφαλίσει συνεργασίες και συναινέσεις, να οδηγήσει σε δημιουργικές προτάσεις και αποτελεσματικές λύσεις.

Αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου: Η “Αξιολόγηση εκπαιδευτικών μονάδων και εκπαιδευτικού προσωπικού”, όπως αναφέρεται στη “Θεματολογία των συζητήσεων στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων στο πλαίσιο του Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία” (http://www.esos.gr/arthra/41594/oristikopoiithikan-ta-12-themata-toy-eth… )

Ανασχεδιασμός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης: “Η κυβέρνηση σχεδιάζει τολμηρό ανασχεδιασμό Πανεπιστημίων, σχολών και τμημάτων, την δημοκρατική ρύθμιση των Μεταπτυχιακών Σπουδών και άλλα ζητήματα.” (Φίλης, 28/12/2015,http://www.esos.gr/arthra/41622/ypoyrgos-14hroni-ypohreotikis-ekpaideysi…) Τολμηρός, όπως λέμε σχέδιο “Αθηνά”; Ή όπως “ανασχεδιασμός του χα?ρτη της ανω?τατης εκπαι?δευσης, με συναι?νεση και συζη?τηση ασφαλω?ς, χωρι?ς παραχωρη?σεις σε επι? με?ρους συμφε?ροντα αλλα? και χωρι?ς το α?γχος ο?τι προ?κειται για προ?φαση απολυ?σεων και περικοπω?ν.” (Λιάκος, 12/12/2015, http://www.esos.gr/arthra/41391/liakos-lykeio-einai-nekro-hreiazetai-ana… )

Αυτοδίδακτοι καθηγητές (ηρωϊκά): “Σήμερα οι καθηγητές, ως προς το τι διδάσκουν, είναι ηρωϊκά αυτοδίδακτοι, και συχνά διδάσκουν μαθήματα που ουδέποτε διδάχτηκαν στο πανεπιστήμιο.”  (Λιάκος, 28/12/2015, http://www.esos.gr/arthra/41623/erhetai-ekpaideysi-kai-epanekpaideysi-da…) “Νεοφιλελεύθερης” λογικής προσπάθεια υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου και των λειτουργών του; Τόση εκτίμηση για τους καθηγητές και τη δουλειά τους, αλλά και για τις καθηγητικές σχολές; Αν υπάρχει πρόβλημα, γιατί δεν βάλατε πλάτη για την εφαρμογή των ρυθμίσεων του ν.3848/10 για το “Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας”;

Γυμνασιοποίηση του Δημοτικού: α) “ένα σχολείο με υπερβολικά διογκωμένη και δύσκολα αφομοιώσιμη διδακτέα ύλη, που διαρκώς «κατέβαινε» από τις ανώτερες προς τις κατώτερες εκπαιδευτικές βαθμίδες” (Κοτσυφάκης, 14/12/2015 http://www.esos.gr/arthra/41436/i-apopsi-toy-th-kotsifaki-gia-dialogo-st…), αλλά και β) ένα σχολείο σαν το Ολοήμερο Ενιαίου Αναμορφωμένου Προγράμματος (ΕΑΕΠ) που στο πρόγραμμά του είχε περισσότερες ειδικότητες που υπήρχαν στο Γυμνάσιο – Λύκειο (Πληροφορική, Εικαστικά, Θεατρική Αγωγή). Τα προβλήματα της πρώτης μορφής “γυμνασιοποίησης” προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν τα Νέα Προγράμματα Σπουδών του 2011 που μένουν στα συρτάρια. Για τη δεύτερη μορφή που συνδέεται με παγιωμένες στρεβλές αντιλήψεις, τις οποίες γέννησαν συνδικαλιστικές αντιδράσεις στην θέσπιση των ΟλοήμερωνΕΑΕΠ δες και εδώ:http://www.esos.gr/arthra/41281/peri-gymnasiopoiisis-toy-dimotikoy-sholeioy(Κουμέντος, 8/12/2015)

Δεξιότητες και όχι γνώσεις: Αρνητικό σύμπτωμα των κυρίαρχων τάσεων για την σύγχρονη εκπαίδευση είναι ότι “ο κατακερματισμός της γνώσης, η απόκτηση όχι γνώσεων αλλά δεξιοτήτων, η προσαρμοστικότητα στην αγορά, αντικατέστησαν τα εκπαιδευτικά ιδεώδη του Ανθρωπισμού και του Διαφωτισμού.” (Λιάκος, 23/12/2015http://www.esos.gr/arthra/41596/afetiriakes-theseis-gia-ton-ethniko-kai-…). Εμείς όμως επιμένουμε στις δεξιότητες και ικανότητες του Πολίτη του 21ου αιώνα: “Η απελευθέρωση από το ζυγό των εξετάσεων θέτει το κρίσιμο ζήτημα της ριζικής αναδιαμόρφωσης των προγραμμάτων σπουδών στο δημοτικό και στο Λύκειο που θα βάλει στο κέντρο την ενεργοποίηση και έρευνα των μαθητών, την παρατήρηση, την κριτική σκέψη και τις θεματικές προσεγγίσεις, τη βιβλιογραφική αναζήτηση, τις ερευνητικές εργασίες, το διάλογο και το επιχείρημα μέσα στη τάξη, που θα τους απαλλάξει από τον κατακερματισμό των επί μέρους μαθημάτων, θα απαλλάξει από την τυραννία του αναλυτικού προγράμματος, θα επιτρέψει τη συνεργασία ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς.” (Λιάκος, 28/12/2015) http://www.esos.gr/arthra/41624/pos-periegrapse-ta-arnitika-toy-ekpaidey…). “Συ?νθημα? μας θα πρε?πει να ει?ναι το σχολει?ο να λειτουργη?σει με λιγο?τερο κο?πο αλλα? πιο ε?ξυπνα. Οι μαθητε?ς απο? παθητικοι? αποδε?κτες γνω?σεων πρε?πει να μα?θουν τη με?θοδο να λυ?νουν προβλη?ματα και να χειρι?ζονται πληροφορι?ες.” (Λιάκος, 12/12/2015, http://www.esos.gr/arthra/41391/liakos-lykeio-einai-nekro-hreiazetai-ana…). Πάλι δεξιότητες; “Ένα σχολειό που θα προάγει την κριτική σκέψη, θα δημιουργεί και θα αναδεικνύει δεξιότητες” (Φίλης, 5/12/2015, http://www.esos.gr/arthra/41253/ypoyrgos-exothithikan-se-apohorisi-35000…) Πάθαμε “νεοφιλελευθερισμό”; Τι γίνεται παιδιά;

Διαφορετικά χρηματοδοτικά σχήματα: http://www.esos.gr/arthra/41594/oristikopoiithikan-ta-12-themata-toy-eth…Ενδεχομένως διαφωτιστικό είναι το λήμμα “Ιδιωτικός τομέας”.

Επανεκπαίδευση (των καθηγητών): “Επανεκπαίδευση των εκπαιδευτικών, τόσο των δασκάλων όσο και προπαντός των καθηγητών, και σύντομα μια επιτροπή θα παρουσιάσει τα πορίσματά της. Πάνω από 100 ειδικότητες συνωστίζονται στα αναλυτικά προγράμματα. Αυτά όλα οφείλουν να αλλάξουν, και θα αλλάξουν μέσω της εκπαίδευσης του νέου στελεχικού δυναμικού της εκπαίδευσης και την επανεκπαίδευση των υπηρετούντων.” (Λιάκος, 28/12/2015, http://www.esos.gr/arthra/41623/erhetai-ekpaideysi-kai-epanekpaideysi-da…) Τι έχουμε πάλι; Επαναφορά των “νεοφιλελεύθερων” προτάσεων του ΙΕΠ για μείωση ή ενοποίηση ειδικοτήτων;   (http://www.esos.gr/arthra/40105/i-protasi-toy-iep-gia-meiosi-eidikotiton…) Και μετακύλιση του προβλήματος στις πλάτες των εκπαιδευτικών που θα κληθούν να επανεκπαιδευτούν;

Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας (ΖΕΠ): «αρχίζοντας από τα κάτω προς τα πάνω, επομένως από το δημοτικό και το γυμνάσιο, στις πλέον πιο φτωχές και λαϊκές περιοχές, σε περιοχές με μεταναστευτικούς πληθυσμούς, ή στις απομακρυσμένες περιοχές, θα δημιουργήσουμε ένα δίκτυο πρότυπων δράσεων που θα μεταφέρει πολιτισμικούς πόρους στα παιδιά και τους γονείς και θα κάνει το σχολείο πολιτισμικό κέντρο με κυριολεκτικά ολοήμερη και εβδομαδιαία λειτουργία με μια πλούσια προσφορά δράσεων και προγραμμάτων. Θα δημιουργήσουμε μια ζώνη εκπαιδευτικής προτεραιότητας της οποίας στόχος θα είναι η καταπολέμηση των ανισοτήτων και των διακρίσεων με τη δημιουργία ενός δικτύου που θα μετατρέψει τα σχολεία σε εργαστήρια πολιτισμού. Εκεί, στις δύσκολες περιοχές, εκεί όπου υπάρχουν οι περισσότερες ανάγκες, εκεί θα δώσουμε τη δική μας μάχη αριστείας.» (Λιάκος, 28/12/2015, http://www.esos.gr/arthra/41620/ethnikos-dialogos-rizikes-tomes-se-oles-…). Άλλη μια πολιτική της Διαμαντοπούλου, κατάλοιπο της “επέλασης της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας για το σχολείο” (Φίλης, 28/12/2015 στο ίδιο) δικαιώνεται;

Ιδιωτικός τομέας: Τομέας ικανός να συμβάλει σε “με μια μεγάλη συνέργεια. Αυτή είναι όλη η ιδέα. Πώς μπορούμε να συνεργαστούμε εμείς, ο δημόσιος τομέας, – δηλαδή τα υπουργεία – με τον ιδιωτικό τομέα, όταν μάλιστα ο ιδιωτικός τομέας δεν ήρθε εδώ για να πάρει λεφτά αλλά ήρθε για να προσφέρει Δεκατιανό (για 11.000 μαθητές Δημοτικών Σχολείων), ….όμως συγχρόνως να δημιουργήσουμε και μια νέα κουλτούρα στα σχολεία και κυρίως στα δημοτικά σχολεία” (Φωτίου, 21/12/2015). Μιλάμε για εταιρίες όπως Καραμολέγκος, Ελληνική Ζύμη, 3Εψιλον και την εταιρεία Αντορο, αλλά και για συμφωνίες με “αγελαδοτρόφους και τη ΜΕΒΓΑΛ της βορείου Ελλάδος ένα πρόγραμμα διανομής φρέσκου γάλακτος καθημερινά σε σχολεία” (Φίλης, 21/12/2015,http://www.esos.gr/arthra/41554/dekatiano-gia-11000-mathites-64-dimotiko…) ή για το πρόγραμμα διανομής φρούτων (“μνημονιακή μπανάνα”). «Είναι γεγονός πως με την πρακτική της αποδοχής χορηγιών, ουσιαστικά νομιμοποιούν τις νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές και ανοίγουν την κερκόπορτα για την είσοδο ιδιωτών και πολυεθνικών εταιρειών στον ευαίσθητο τομέα του σχολείου» («Αυγή», 4/10/2014).

Κακοδαιμονία (αυτοφυής παραδοσιακή εκπαιδευτική κακοδαιμονία): “μια περικοκλάδα από γραφειοκρατία και εξατομικευμένες στρατηγικές”. Αν ο όρος περικοκλάδα από γραφειοκρατία αναφέρεται στην πολυνομία και στην ύπαρξη πολλών ασύνδετων και ασυντόνιστων δομών έχει νόημα. Και υπήρχε και σχέδιο αντιμετώπισης του θέματος περασμένο από δημόσια διαβούλευση στο πλαίσιο του “Νέου Σχολείου”. Αλλά οι εξατομικευμένες στρατηγικές σε τι αναφέρονται; Στην παιδαγωγική ελευθερία ή στην παρεξήγησή της; Και ποιος είναι που την υπερασπίστηκε;http://www.esos.gr/arthra/41624/pos-periegrapse-ta-arnitika-toy-ekpaidey…

Μοντέλο μεταρρύθμισης (μεταφερόμενο και επιβαλλόμενο μοντέλο μεταρρύθμισης):  “το οποίο κάνει την εκπαίδευση εργαλείο κοινωνικής μηχανικής (social engineering), όπου στη θέση της ρύθμισης των σχέσεων κοινωνία και αγορά, τίθεται η κοινωνία της αγοράς” (Λιάκος, 28/12/2015, http://www.esos.gr/arthra/41624/pos-periegrapse-ta-arnitika-toy-ekpaidey…). Καταγγελία των υπερεθνικών φορέων (ΕΕ, ΟΟΣΑ, ΟΗΕ κλπ) τις κατευθύνσεις των οποίων ακολουθεί η εκπαιδευτική μας πολιτική; Αλλά τότε πρέπει να υιοθετούμε πχ. την συνεκπαίδευση των μαθητών με ειδικές ανάγκες (σύμφωνα με κατευθύνσεις του ΟΗΕ); Συνωμοσιολογία;

Ολοήμερο: “καθιέρωση του Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου παντού” (Φίλης, 28/12/2015). Αν συνδυαστεί με την εικόνα του Υπουργού για την “πολυτυπία” (όπου το ολοήμερο διακρίνεται από το ανοικτό/ΕΑΕΠ) και τη “γυμνασιοποίηση” (μεταφορά εξειδίκευσης/ πολλές ειδικότητες στο δημοτικό) του δημοτικού (δες σχετικά λήμματα), τότε να περιμένουμε την πλήρη εγκατάλειψη του θεσμού των ΕΑΕΠ (που παρείχαν από την Α΄ τάξη Πληροφορική, Αγγλικά, Εικαστικά, Θέατρο, Μουσική, αυξημένη Γυμναστική); Ο θεσμός ουσιαστικά τορπιλίστηκε μετά το 2012, αφού δεν γενικεύτηκε, όπως προβλεπόταν, δεν προωθήθηκε η δημιουργία των απαραίτητων ειδικοτήτων στην πρωτοβάθμια, δεν προχώρησε ο θεσμός της ενότητας των σχολικών μονάδων που, δεδομένου του μακρού χρόνου που απαιτείται για την προσαρμογή των κτηριακών υποδομών, θα εξασφάλιζε άμεσα το κρίσιμο μέγεθος/ προϋπόθεση για την στελέχωση των σχολείων με ειδικότητες. (Φίλης, 28/12/2015, http://www.esos.gr/arthra/41622/ypoyrgos-14hroni-ypohreotikis-ekpaideysi…). Αν εγκαταλειφθεί το ΟλοήμεροΕΑΕΠ, πώς θα πάψουν να “πληρώνονται η εκμάθηση των ξένων γλωσσών, της μουσικής και του χορού, αλλά εκτός δημόσιου σχολείου”; (Λιάκος, 28/12/2015, http://www.esos.gr/arthra/41624/pos-periegrapse-ta-arnitika-toy-ekpaidey…).

Πολυτυπία του δημοτικού σχολείου. “Σήμερα λειτουργούν τριών ειδών δημοτικά σχολεία: Το κλασικό που τελειώνει στις 12 το μεσημέρι, το ανοικτό, το οποίο τελειώνει στις 2 το μεσημέρι και το ολοήμερο που τελειώνει στις 4 το μεσημέρι. Ξεχνάω τα λεπτά –εντάξει- αναφέρομαι στις ώρες”. (Φίλης, 17/12/2015) Αν η λύση είναι το “Ολοήμερο παντού” τότε “πρέπει να ληφθούν ιδιαίτερα μέτρα που αφορούν, όχι μόνο τους εκπαιδευτικούς που πρέπει να προσληφθούν, αλλά και οργανικές θέσεις που πρέπει να αυξηθούν και σχολειά που πρέπει να κτισθούν” (Φίλης,  17/12/2015,http://www.esos.gr/arthra/41481/ypoyrgos-apo-ton-septemvri-enas-typos-sh…) όχι μόνο στην Ανατολική Αττική.

Συνεκπαίδευση: “αναμόρφωση της Ειδικής Αγωγής, μέσω του συστήματος της συνεκπαίδευσης”. (Φίλης, 28/12/2015) Άλλη μια “νεοφιλελεύθερης” (;) κοπής μεταρρύθμιση που έχει θεσπιστεί με τον ν.1566/85 και εκσυγχρονίζεται και ενισχύεται, στο πλαίσιο της “Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες” που υπογράφτηκε το 2012 (Ν.4074/2012, ΦΕΚ88), επιβεβλημένη από υπερεθνικούς φορείς; (Φίλης, 28/12/2015, http://www.esos.gr/arthra/41622/ypoyrgos-14hroni-ypohreotikis-ekpaideysi…)

Υποχρεωτική εκπαίδευση: “καθιέρωση 14χρονης Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένης της 2χρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής” (Φίλης, 28/12/2015). Δηλαδή είχε δίκιο η Γιαννάκου που το εισήγαγε; Ξεπεράστηκαν τα προβλήματα με τις αυξημένες ανάγκες σε στελεχιακό δυναμικό και υποδομές, αλλά και με την υποχρεωτικότητα του Λυκείου; Και οι περικοπές στον προϋπολογισμό του υπουργείου παιδείας που έρχονται σύντομα με την κατάρτιση του νέου Μεσοπρόθεσμου 2017-2019; Πόσες φορές θα εξαγγελθεί ακόμα, συνοδευόμενο από την επωδό: «Έχουμε συνείδηση ότι μιας τέτοιας έκτασης μεταρρύθμιση χρειάζεται χρόνο, πόρους και σχεδιασμό» (Φίλης, 28/12/2015, http://www.esos.gr/arthra/41622/ypoyrgos-14hroni-ypohreotikis-ekpaideysi…). Αφήνω το ενδεχόμενο για κλείσιμο του ματιού στις επιχειρήσεις της Ιδιωτικής Προσχολικής Εκπαίδευσης.

Φτωχή εκπαίδευση: “Μια εκπαίδευση για τους ενδεείς μιας ενδεούς χώρας. Οι έχοντες, με ιδιωτικές διαδρομές και με σπουδές στο εξωτερικό, ακολουθούν μια ιδιωτική διαδρομή, οι φτωχοί γηγενείς αρκούνται σε μια φτωχή εκπαίδευση εντός των οικονομικών ορίων της χώρας που έχει χάσει πάνω από το ένα τέταρτο του εθνικού της εισοδήματος.” (Λιάκος, 28/12/2015, http://www.esos.gr/arthra/41624/pos-periegrapse-ta-arnitika-toy-ekpaidey…). Κατά τα άλλα, η ενδεής χώρα (με όλα της τα προβλήματα στις 30 πλουσιότερες του πλανήτη και με αυτονόητη την παροχή δημόσιας δωρεάν παιδείας) είναι πλούσια σε σπουδαγμένα στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα μυαλά που ξεπερνούν τα οικονομικά όρια της χώρας σε βαθμό που να μιλάμε για braindrain.

Χαρακτήρας (της εκπαίδευσης): “Προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να είμαστε σαφείς για τον χαρακτήρα που θα θέλαμε να αποδώσουμε στην εκπαίδευση… Ένα από τα σημαντικότερα, ίσως το πιο σημαντικό πρόβλημα είναι η απελευθέρωση του Λυκείου από τις εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο.” (Λιάκος, 28/12/2015,http://www.esos.gr/arthra/41624/pos-periegrapse-ta-arnitika-toy-ekpaidey…). Όμως, διαπιστώνεται ότι “Αλλεπάλληλες μεταρρυθμίσεις κατέληγαν μόνο στην αλλαγή του συστήματος εξετάσεων, αλλά αυτές παραμένουν ακλόνητες στο κέντρο του συστήματος.” (Λιάκος, 28/12/2015) Και μάλιστα θεωρούνται ένας από τους πλέον αδιάβλητους και καταξιωμένους θεσμούς της ελληνικής εκπαίδευσης. Προσοχή λοιπόν μαζί με την τόλμη.

Ω!!! Οραματικό Πρόγραμμα: “Στόχος, είναι ο διάλογος να μετεξελιχθεί σε ένα οραματικό πρόγραμμα, που θα λειτουργεί παράλληλα με τις μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας”. (Φίλης, 17/12/2015, http://www.esos.gr/arthra/41473/ypoyrgos-kai-i-ekthesi-toy-oosa-ston-eth…). Τι είπατε;;; Γιατί να λειτουργεί παράλληλα και να μην φιλοδοξούμε να είναι το πρόγραμμα που θα μας απαλλάξει από μνημονιακές δεσμεύσεις, το εθνικό στρατηγικό μας σχέδιο για την Παιδεία;
Αν αφήσουμε πίσω την προσπάθεια ρητορικής διαχείρισης και προχωρήσουμε μπροστά αναγνωρίζοντας και αξιοποιώντας τις προσπάθειες και το έργο που άφησαν (θεσμοθετημένο ή σε επίπεδο σχεδιασμών) όσοι αγωνίστηκαν και δέχτηκαν την επίθεση αποδόμησης (και) από όσους προσπαθούν να εισάγουν τώρα τις ίδιες πολιτικές με άλλο όνομα, τότε μπορούμε να ελπίζουμε.