Σε ένα από τα πρώτα κείμενά μου στην «Μεταρρύθμιση» έγραφα για τον πιθανό σχεδιασμό Μητσοτάκη να καταφεύγει συνεχώς σε εκλογές μέχρι να επιτύχει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Και να που τώρα, έξι και πλέον μήνες μετά, ο πρωθυπουργός και το κυβερνών κόμμα, σχεδόν στο σύνολό του, πελαγοδρομεί μεταξύ των συνεργασιών και της αυτοδυναμίας. Από την μία, ξέρουν ότι οι ελπίδες τους για μονοκομματική πλειοψηφία απομακρύνονται, ακόμα και στις λεγόμενες δεύτερες κάλπες και άρα θα πρέπει να αναζητήσουν συνεργασίες. Από την άλλη, με το σενάριο συμπόρευσης με τον Βελόπουλο να καταστρέφει το όπιο αφήγημα περί φιλελεύθερου πρωθυπουργού, η πρόσκληση προς το ΠΑΣΟΚ μοιάζει η μόνο πιθανή λύση. Ωστόσο, για τη Ν.Δ., καλό το ΠΑΣΟΚ, αλλά καλύτερη η γνωστή πρακτική των μεταγραφών.
ΣΥΡΙΖΑ: Και στο βάθος… Γιάνης
Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει από καιρό θέσει τον γενικό και νεφελώδες στόχο της «προοδευτικής διακυβέρνησης». Βασική του πρόθεση υποτίθεται ότι είναι να φέρει σε δύσκολη θέση το ΠΑΣΟΚ, πιέζοντάς τον Ανδρουλάκη να πει προεκλογικά με ποιον θα συνεργαστεί μετεκλογικά, αν από τις δικές του έδρες εξαρτηθεί ο σχηματισμός βιώσιμης κυβέρνησης. Και αφού δεν έχει καταφέρει ακόμα να δέσει το ΠΑΣΟΚ στο δικό του άρμα, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα το αφήγημα ότι την «δεύτερη φορά που θα είναι αλλιώς», βγήκαν ως «λαγοί» τα μεγάλα ονόματα του ΣΥΡΙΖΑ και ανήμερα της θλιβερής επετείου της ανακοίνωσης του (ψευδο)δημοψηφίσματος του 2015, άπλωσαν δίχτυα προς τον αλησμόνητο Γιάνη. Για να καταλάβουμε προφανώς ότι τελικά, η δεύτερη φορά δεν θα είναι αλλιώς. Άλλωστε, και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, ισχύει ότι καλό το ΠΑΣΟΚ, αλλά καλύτερα μεμονωμένα τα στελέχη του.
ΠΑΣΟΚ: Σε αναζήτηση προτάσεων
Και ερχόμαστε έτσι στο κόμμα που όλοι θέλουν για συνεργασία, αλλά και κανείς δεν το θέλει στην πραγματικότητα. Μετά την εκλογή Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ξεκίνησε μια δημοσκοπική δυναμική που έδειχνε το κόμμα να καταγράφει ποσοστά σχεδόν διπλάσια του ποσοστού των εκλογών του 2019. Η νέα ηγεσία, εκμεταλλευόμενη το θετικό κλίμα και το ενδιαφέρον του κόσμου για το τι έχει να πει, παρουσίασε μια ευρεία γκάμα προτάσεων, που προέκυψαν μέσα από προγραμματικές συνδιασκέψεις και την αρμόδια επιτροπή με επικεφαλής τον Νίκο Χριστοδουλάκη. Αυτές οι προτάσεις φιλοξενούνται πλέον στο digitalsociety.gr και στόχος του κόμματος -όπως τουλάχιστον λένε τα στελέχη του- είναι να μπουν σε δημόσια διαβούλευση, να ενσωματωθούν οι όποιες εναλλακτικές και να κατατεθούν στην προγραμματική συνδιάσκεψη, που έχει προγραμματιστεί για το ερχόμενο φθινόπωρο. Στη συνέχεια, και αφού συγκεκριμενοποιηθούν, θα αποτελέσουν τις θέσεις πάνω στις οποίες θα αναζητηθούν οι συγκλίσεις για ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία. Ποια είναι όμως αυτή τη στιγμή η εικόνα στο στάδιο της διαβούλευσης; Μάλλον δραματική, καθώς μόλις 12 άνθρωποι έχουν συνεισφέρει με την άποψή τους, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις δεν πρόκειται καν για σχολιασμό επί προτάσεων, αλλά για γενικά θετικά λόγια.
Στον αστερισμό της πόλωσης
Ο κίνδυνος οι όποιες μετεκλογικές συνεργασίες να μην στηριχθούν σε προτάσεις που θα συζητηθούν και μέσω αυτών θα αναζητηθεί η χρυσή τομή που θα οδηγήσει στον σχηματισμό κυβέρνησης, είναι κάτι περισσότερο από ορατός. Κάποιοι θα μιλήσουν και τότε για τον κεντρώο μεταρρυθμιστή και φιλελεύθερο αρχηγό, που είναι καλύτερος από τον προηγούμενο, και αυτό υποτίθεται ότι είναι αρκετό για να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης. Άλλοι θα αρκούνται στα περί προοδευτικής κυβέρνησης, που νομοτελειακά είναι καλύτερη απέναντι στην επάρατο Δεξιά και τους νεοφιλελέδες. Θα υπάρξουν και εκείνοι όμως, που θα προσπαθήσουν να μιλήσουν με πρόγραμμα και προτάσεις, αλλά ίσως να μην τις έχουν έτοιμες, ενώ έχοντας χάσει το λεγόμενο μομέντουμ, τελικά να είναι στη Βουλή με μικρότερα ποσοστά από αυτά που απλόχερα τους δίνουν τώρα οι δημοσκοπήσεις. Για τους δύο πρώτους, το παιχνίδι θα παιχτεί με αυτή την στρατηγική, όσες φορές και αν χρειαστεί, και θα ελπίζουν σε κέρδη που θα προκύψουν λόγω της αυξανόμενης πόλωσης. Όμως για όσους πράγματι θέλουν να στηριχθούν σε εναλλακτικά πολιτικά σχέδια και προτάσεις από θέση ισχύος, θα πρέπει σύντομα να κινητοποιήσουν δυνάμεις, που ενώ έδειξαν θέληση συμμετοχής, στη συνέχεια ένιωσαν ότι το παιχνίδι κάπου χάθηκε γι’ αυτούς και τελικά αποστασιοποιήθηκαν.
Σημ.1: Όποτε και αν στηθούν οι κάλπες, μετά τον ξαφνικό θάνατο του Ηλία Νικολακόπουλου, η εκλογική βραδιά δεν θα είναι σε καμία περίπτωση ίδια…
Σημ.2: Για όποιον επιθυμεί να διαβάσει παλαιότερα κείμενά μου στην «Μ» σχετικά το θέμα των εκλογικών συνεργασιών, ας επισκεφθεί τα παρακάτω link:
https://www.metarithmisi.gr/content/tha-sas-taraxoume-stis-ekloges
https://www.metarithmisi.gr/content/oi-programmatikes-sumphonies-os-aspida-apenanti-stis-politikes-teratogeneseis
https://www.metarithmisi.gr/content/programma-programma-programma