Το δόγμα της μηδενικής ανοχής που διακήρυξε η κ. Παπακώστα δεν φάνηκε να αποδίδει καρπούς ούτε στην περίπτωση του Ρουβίκωνα, που συνεχίζει να συμπεριφέρεται ως νταβατζής της εγχώριας και διεθνούς «επανάστασης» αλλά ούτε και στην περίπτωση του κατ’ ευφημισμόν γιορτασμού του Πολυτεχνείου – του μνημοσύνου της εξέγερσης ουσιαστικά – και των προστατευομένων από το «άσυλο» αντιεξουσιαστών.

Αντίθετα το δόγμα εφαρμόζεται και μάλιστα καταχρηστικά εκεί ακριβώς που η κοινωνία πρέπει να δείξει την ανοχή και την ευαισθησία της. Η δολοφονία – όπως αποδεικνύεται από τις εκθέσεις των ιατροδικαστών – του ανήμπορου Ζακ Κωστόπουλου από ένα τσούρμο αγανακτισμένων πολιτών και οργάνων της τάξης δεν είναι παρά η πιο άγρια εφαρμογή αυτού του δόγματος. Όπως και η επιστολή-καταγγελία 4 νεοεκλεγέντων ακροδεξιών συνδικαλιστών στο σωματείο του ΟΑΣΘ προς τη διοίκηση για τον κίνδυνο των μολυσματικών ασθενειών που μεταφέρουν οι μετακινούμενοι πρόσφυγες «λόγω της κουλτούρας τους».

Οι υγιείς δυνάμεις της Ελληνικής κοινωνίας πρέπει να συσπειρωθούν και να δείξουν πραγματικά μηδενική ανοχή απέναντι στα ακραία, απάνθρωπα, ρατσιστικά και εθνικιστικά αυτά φαινόμενα πριν να είναι πολύ αργά.