Σε όσα γράφονται και λέγονται για το ΚΙΝΑΛ , αποδώ κι αποκεί λείπει μια βασική παράμετρος….τυχαία χάζεψα μόλις γύρισα χτές το βράδυ , στις τοποθετήσεις όπως τις διάβασα στο vima.gr…
Μήτε ένας μία , δεν ανέπτυξε έναν σύγχρονο αφηγηματικό λόγο – έστω σε σπαργανώδη μορφή – που να αναπτύσσει ένα συνεκτικό όραμα με στοχεύσεις , με αντιλήψεις , με συμφωνίες , με κριτικές …όμως λόγο….Ήταν σα νάβαζες δίστιχα του παλιού ΟΙΚ.ΘΗΣΑΥΡΟΥ ή του ΤΡΑΣΤ ΤΟΥ ΓΕΛΙΟΥ δίπλα σ΄ένα ποίημα του πχ. Τ. Λειβαδίτη ή του Γ. Σεφέρη….Στην πρώτη κατηγορία κατατάσσω όσα διάβασα….Ένας οραματικός και εφικτός αφηγηματικός λόγος οφείλει να δείχνει το μπροστά στην προοπτική της διακυβέρνησης , ως εάν επρόκειτο να κυβερνήσει….Ο Κύρκος , ο Ηλιού και γιά λίγο ο Κ. Στεφανόπουλος ή ο Α .Σαμαράς της ΠΟΛΑΝ τηρουμένων των εποχών έτσι μιλούσαν , αν και μικρότεροι ποσοστιαίως του τωρινού ΚΙΝΑΛ….Ακόμα και οι Ευρωβουλευτές του ασχολήθηκαν με ασκήσεις λογικής , ασκήσεις εσωκομματικής δημοκρατίας , διαμοιρασμού και συσχετισμών και τίποτ΄άλλο ….πως να νοιαστεί ο κόσμος για έναν περίκλειστο περιβάλλον που δεν τους αφορά….Ήταν πολύ εύκολο για τον Μητσοτάκη να κατσικωθεί στο Κέντρο – κατά την διάσημη γραφή του Πρετεντέρη – με πλήρη ηθική νομιμοποίηση ως προς τον λόγο του ….Συνδιασκέψεις , Συνέδρια , ΠΑΣΟΚΟΚΙΝΑΛ , ονομασίες , δόλια εκ μετάλλευση του ανθρώπινου συναισθηματισμού αυτών που απέμειναν , εκφράσεις του τύπου »ο Τσίπρας τάχει πλακάκια με ΚΜ », κι άλλα ηχηρότερα του τίποτα…
Ο Βενιζέλος στην Προεδρία πιθανό ήταν ο τελευταίος αρχηγός που είχε αφήγηση και όχι κομματίλα ανούσια και αδιάφορη…..και η σταδιακή με τον χρόνο απόσυρση από τον κομματικό iιστό – όχι τον πολιτικό – ανθρώπων σαν την Διαμαντοπούλου , τον Μανιάτη , τον Παπαδόπουλο , τον Φλωρίδη κι άλλων που λησμονώ δεν αντικαταστάθηκε από μιαν επίκαιρη πλειάδα προσώπων λόγου και σκέψης ως εαν επρόκειτο να διοικήσουν αύριο …..ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΑ ανεξέλεγκτου ΚΑΦΚΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ…..Όλοι οι προηγούμενοι της χώρας ( να το γενικεύσω λιγάκι ) ..από τον Ανδρέα – πέραν της γνώμης ενός εκάστου γιά την αμφιθυμία του – , τον Κ.Καραμανλή , ακόμα μερικώς και τον πρώιμο ΓΑΠ , τον Σημίτη με την δική του καθαρή αντίληψη από τα χρόνια της Άμυνας και του ΠΑΚ , τον αναλυτικό Βενιζέλο , τον Μητσοτάκη πρεσβύτη έδωσαν το σχέδιο , άλλοι πιό συνεκτικό άλλοι λιγότερο . Μίλησαν από το βήμα των κομματικών οργάνων στους πολίτες για να προκριθούν. Το ίδιο φυσικά κι ο τωρινός ΠΘ….
«Εκεί μόνον αραχνιασμένο αίμα κυκλοφορεί, άστοργος οιωνός των ημερών τους».