Το κίτρινο όχημα του ΕΚΑΒ κινήθηκε αργά ανάμεσα στα τραπέζια των εστιατορίων για να φτάσει ώς το κτίριο του λιμεναρχείου. Μάθαμε πως εκεί υπήρχε ένα πεντάχρονο Αφγανάκι με υποθερμία. Λίγο αργότερα εμφανίστηκε πατέρας, χαμογελαστός και ιδιαιτέρως ευχαριστημένος, που επεδείκνυε το επίτευγμα του βίου του. Ηταν το παιδί του στο καροτσάκι. Η φίλη μας τον ήξερε από μικρό, σχολίασαν το γεγονός με το Αφγανάκι, και αμέσως μετά της είπε: «Εδώ που καταντήσαμε, έτσι μου ’ρχεται να ψηφίσω Χρυσή Αυγή». Εκείνη αντέδρασε, με ένα «ε όχι κι έτσι», κι αμέσως μετά εκείνος προσέθεσε: «Καλά ντε, έτσι το είπα». «Αν δεν τον είχα αποπάρει, θα συνέχιζε», συμπέρανε εκείνη. Το γεγονός κατεγράφη στο λιμάνι του Μολύβου μερικές ημέρες μετά την προκήρυξη των εκλογών.
Το γεγονός δεν το κατέγραψε η Ιστορία. Αυτή -αντιθέτως- η οποία, παρά τις διαβεβαιώσεις του Φουκουγιάμα, εξακολουθεί να ζει και μας ταλαιπωρεί σαν γριά γεροντοκόρη, στις υποσημειώσεις του κεφαλαίου Ευρώπη 2015, έναν μήνα μετά κατέγραψε το ενισχυμένο ποσοστό της Χρυσής Αυγής στις εκλογές. Και στη Λέσβο και στην Κω διπλασίασε τη δύναμή της. Δεν ξέρω αν ο ευτυχής πατέρας ψήφισε κατά συνείδησιν ακόμη και μετά τη δήλωση του κ. Μιχαλολιάκου ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Για να μπορεί μετά να πει στο παιδί του «για σένα το έκανα».
Το επεισόδιο το αναφέρω για έναν και μόνον λόγο. Διότι αποδεικνύει ότι ένα μέρος όσων ψήφισαν ή σκέφτηκαν να ψηφίσουν το νεοναζιστικό κόμμα αντιλαμβάνονται πως κάτι δεν πάει καλά, κάτι στη συνείδησή τους αντιδρά και περιμένουν ένα απλό φιλικό χτύπημα στον ώμο για να κάνουν το βήμα. Ας μη γελιόμαστε: η δημοκρατική συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας πάσχει από υποθερμία. Δεν αντιδρά ούτε στη γυμνή βία ούτε έχει τη δύναμη να επεξεργαστεί τον ριζωμένο στο υποσυνείδητο αντισημιτισμό. Οσο για τον ανορθολογισμό, αυτός είναι τόσο δημοκρατικά μοιρασμένος στον δημόσιο βίο μας, ώστε να περνάει απαρατήρητος ακόμη και στις πιο ακραίες του εκδοχές.
Σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή άκρα Δεξιά, από τον μακαρίτη Αλμιράντε ώς την ολοζώντανη Μαρίν Λεπέν, οι Ελληνες νεοναζί έχουν μεταλλάξει τον ανορθολογισμό σε πολιτικό μυστικισμό. Μια σέχτα, με κώδικα ενδυματολογίας και συμπεριφοράς, αυστηρή ιεραρχία και σύνθημα που παραπέμπει σε ιερή αδελφότητα του Μεσαίωνα: Αίμα, Τιμή, Χρυσή Αυγή. Τα «Μέσα» την αντιμετώπισαν όπως το παιδάκι που κρύβει το βάζο με το γλυκό για να μην πάρουν είδηση πως έφαγε. Παραγνωρίζοντας πως το κέλυφος σιωπής είναι το ιδανικό θερμοκήπιο του μυστικισμού.
Οι δικαστικές διώξεις αποδείχθηκαν πολιτικά άσφαιρα πυρά. Οσος υπόκοσμος κι αν μάθουμε πως έχει συγκεντρωθεί εκεί μέσα, υπερισχύει η αρχή πως όλοι έχουν εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη, απλώς κανείς δεν την εμπιστεύεται. Αν η Δημοκρατία μας διαθέτει ακόμη ορθολογικά αντανακλαστικά, οφείλει να συγκρουσθεί με τον ανορθολογισμό της σέχτας. Η κατηγορία περί ναζί σε μια χώρα όπου η γνώση της Ιστορίας ανήκει στη δημώδη παράδοση δεν λέει τίποτε στους νέους. Ο ρατσισμός τούς ενισχύει. Η βία είναι εξίσου δημοφιλής με την αγένεια.
Να βγάλουμε τους βρικόλακες της συνείδησής μας στο φως της ημέρας.