Μερικές φορές, το προφανές χάνεται μέσα στις αδράνειες και στους τακτικισμούς. Στη λογική των «μικρών μαγαζιών», ενώ οι εξελίξεις προχωρούν με τεράστια βήματα. Η έκκληση των πολιτών θέλει πριν απ? όλα να αναδείξει την ανάγκη συγκρότησης ενός ισχυρού τρίτου πόλου στο υπό διαμόρφωση κομματικό σύστημα. Το οποίο σημαίνει ότι πρέπει να προχωρήσει άμεσα η σύγκλιση και η επαναθεμελίωση της ευρύτερης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης. Αλλιώς θα επικρατήσει ο μικρός δικομματισμός ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ που, όπως σημειώνεται στο κείμενο, είναι «πολιτικά στείρος, προγραμματικά οπισθοδρομικός και ιδεολογικά συντηρητικός». Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι πολλοί πολίτες αισθάνονται το κενό, μια λειψή πολιτική αντιπροσώπευση της φιλοευρωπαϊκής δημοκρατικής κοινής γνώμης, η οποία αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά της Ελλάδας που αντιστάθηκε και αντιστέκεται στην αυτοπεριθωριοποίηση της χώρας, στη σύγχυση και στον ανορθολογισμό.

Η διαδικασία σύγκλισης και συνεργασίας δεν πρέπει να είναι μια ατέρμονη συζήτηση, αλλά να έχει χρονικά ορόσημα. Η πρόταση για Ιδρυτική Συνέλευση όλων των ενδιαφερόμενων δυνάμεων έχει ακριβώς την έννοια να χαρτογραφήσει μια πιθανή πορεία ώστε το εγχείρημα να αρχίσει να δοκιμάζεται στην πράξη. Αλλες δυνάμεις, πρόσωπα και κινήσεις θα προτείνουν ασφαλώς τις δικές τους απόψεις και διαδικασίες. Μόνο η σιωπή και η ατεκμηρίωτη άρνηση πιστεύω ότι δεν δικαιολογούνται σε αυτή την κρίσιμη καμπή.

Γιατί είναι προφανές ότι η χώρα μπαίνει σε νέα φάση. Η εποχή των Μνημονίων φαίνεται να φτάνει στο τέλος της, η πολιτική δραστηριότητα όλο και λιγότερο θα εξαντλείται στην αντίθεση Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο. Εχει αρχίσει η νέα φάση της εθνικής ανασυγκρότησης. Και σε αυτή πρέπει να δώσει το «παρών» μια πολυφωνική, αναγεννημένη και δυναμική δημοκρατική παράταξη.