Η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, συνηθίζουμε να λέμε και αυτή είναι η αλήθεια. Στην περίπτωση του Εμμανουέλ Μακρόν όμως η νίκη στέλνει και πολλά μηνύματα σε πολλούς αποδέκτες.

Πρώτο απ’ όλα το μήνυμα που έχει αρκετούς αποδέκτες και στη χώρα μας. Κάθε πολιτικός αρχηγός, θεώρησε υποχρέωσή του να στηρίξει τον αντίστοιχο «αδελφό» του Γάλλο υποψήφιο – πλην ίσως του Έλληνα πρωθυπουργού που έκανε αρχικά κάποια σοσιαλδημοκρατικά νερά – είτε γιατί ένιωσε να μοιράζεται μαζί του τις ίδιες ιδεολογικές αρχές είτε γιατί η είσοδος ενός ανεξάρτητου κεντρώου μεταρρυθμιστή στο πολιτικό σκηνικό έμοιαζε να χαλάει την παραδοσιακή πολιτική πιάτσα. Οι παλιές διαχωριστικές γραμμές δεν μπορούν να απαντήσουν στο αίτημα για πρόοδο και μεταρρυθμίσεις που διαπερνάει εγκάρσια πλέον το πολιτικό σύστημα.

Το δεύτερο μήνυμα είναι ότι η εθνικιστική περιχαράκωση και ο ευρωσκεπτικισμός, μπορεί να απειλούν την πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αλλά δεν συγκινούν με κανένα τρόπο την πλειοψηφία των πολιτών. Η αναπτυξιακή στροφή μέσα από την συνολική μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών θεσμών είναι η μόνη πειστική εναλλακτική διέξοδος.

Το τρίτο μήνυμα είναι ότι ο λαϊκισμός δεν ξορκίζεται με μάγια και με αφορισμούς. Χρειάζεται συσπείρωση και ενότητα, χρειάζεται τολμηρές προγραμματικές πρωτοβουλίες αποφασισμένες να σηκώσουν το πολιτικό κόστος των αλλαγών που απαιτούνται και να χαράξουν μια νέα διαφορετική πορεία για το μέλλον.

Μακάρι η εκλογή Μακρόν να είναι η νέα αφετηρία για το μέλλον της Ευρώπης.