Η αναταραχή στο νερό που βρίσκεται στο ποτήρι υποχώρησε, η επιφάνειά του δείχνει να λαμβάνει θέση ισορροπίας. Τα στελέχη του κόμματος, τα οποία με περίσσεια έπαρση δήλωναν ότι προκάλεσαν την αναταραχή, αποσύρθηκαν για να σκεφτούν (ή μήπως όχι;) την κίνησή τους να θέσουν υπό αμφισβήτηση την επιλογή ενός συνόλου μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ, πριν από ελάχιστο χρονικό διάστημα, προσπαθώντας να πείσουν τα μέλη του Συνόλου [και να τα οδηγήσουν να παραδεχθούν] ότι τότε έκαναν λάθος. Αυτό, βέβαια, χωρίς να ομολογήσουν με θάρρος - μπροστά στο Σύνολο ΠΑΣΟΚ - το λάθος της πράξης τους ή, με ένα πιο πολιτικό σκεπτικό, τον καιροσκοπικό χαρακτήρα της, ο οποίος θα μπορούσε να προκαλέσει γενικότερη ζημιά στην πολιτική οντότητα για την οποία διατύπωναν την άποψη ότι ενδιαφερόταν να την βάλουν στο δρόμο της σωτηρίας της. Αυτή και μόνο η πράξη, δεν απέχει πολύ από το να αποκαλύπτει την ανεπάρκεια της πολιτικής σκέψης, πολλών στελεχών από αυτά που παρουσιάζονται ως «μεγάλα» και «σοβαρά», καθώς τα συνεργά στην δημιουργία της αναταραχής μέσα μαζικής [της λεγόμενης] ενημέρωσης λειτούργησαν έτσι ώστε να τα προβάλουν στο κοινό τους, διαμορφώνοντας τις συνθήκες να υφίστανται ως πολιτικές υπάρξεις. Η αναταραχή στο κομματικό ποτήρι υποχώρησε με την αναπαραγωγή της ίδιας της υπό αμφισβήτηση κατάστασης, την εκλογή του ίδιου ανθρώπου ως προέδρου του κόμματος και ευτυχώς (θα μπορούσε να υποστηριχθεί) χωρίς ιδιαίτερα έντονες και καταστροφικές ζημίες στο ΠΑΣΟΚ, καθώς φαίνεται πως η λογική της κοινωνικό-πολιτικής σταθερότητας κυριάρχησε στο κοινωνικό υπόβαθρο των εκλογέων σε αντίθεση με την επιπόλαια λογική των «στελεχών».
Αν και δεν υπάρχει κάποια εμφανής συνθήκη που να μπορεί με ασφάλεια να οδηγεί στην υπόθεση ότι οι εκλογείς του Συνόλου ΠΑΣΟΚ είναι πολύ διαφορετικοί από αυτούς που αποτελούν τη βάση άλλων πολιτικών οντοτήτων, θα πρέπει να θεωρηθεί ότι η ένταση των σχέσεων μεταξύ των μελών και φίλων είναι τέτοια που, για ένα μέρος τους τουλάχιστον, εμποδίζει την υποχώρηση και την διάλυση. Ίσως σε αυτό να συμβάλλει τα μέγιστα το φαντασιακό ΠΑΣΟΚ που έχει αναφορά σε ένα ιστορικό-μυθικό πρόσωπο, αυτό του Ανδρέα, που σε κάποια ιστορική στιγμή έδωσε το σύνθημα και μια χαοτική κοινωνική πραγματικότητα, η οποία λειτουργούσε στο περιθώριο της πολιτικής ζωής της Ελλάδας, ή βρισκόταν σε σχέση συμπάθειας μαζί της, άρχισε να αυτο-οργανώνεται, να συγκροτεί κοινότητες, να δρα και να οικοδομεί - αυτό το σύνολο και όχι κάποια "στελέχη" - την νέα ελληνική πραγματικότητα, με τη λογική της Αλλαγής. Κάτι που πέρασε στις «διηγήσεις» και στις ιστορίες των πρώτων μελών, των παλιών εργατών που έκαναν ιδιοκτησία τους την Αλλαγή και πάλευαν για αυτήν, στα νεότερα μέλη και μαζί πέρναγε και την κόλλα των σχέσεων που κρατούσε και κρατάει τελικά το Σύνολο ως όλο, που δεν θέλει να αποκλίνει από το φαντασιακό και να διαχυθεί σε αλλότρια σχήματα.
Είναι ένα σύνολο, που προχωράει στον ιστορικό του δρόμο σε δύσκολες συνθήκες και κακοτράχαλα περάσματα, με το κάθε μέλος του να κρατάει «a braccetto» το άλλο, σαν σε διαδήλωση στην ιστορία, με τα λάβαρα της Αλλαγής υψωμένα, αλλά και με συνείδηση της ιστορικής του ευθύνης ως φύλακας του ιστορικού του ρόλου. Σε ένα τέτοιο σύνολο αντιπαρατέθηκαν κάποια «στελέχη» και με μια (ψευδο)αφορμή αμφισβήτησαν ευθέως την - σχετικά πολύ πρόσφατη - επιλογή του Συνόλου ΠΑΣΟΚ, για τον Πρόεδρό του. Ο προσανατολισμός της (όποιας) λειτουργίας του κόμματος ΠΑΣΟΚ προς μια κατεύθυνση στην οποία [πρώτον] κυρίαρχα στοιχεία ήταν κάποια στελέχη, με ιδιαίτερη συμβολή των περισσότερων μέσων μαζικής ενημέρωσης στην εμφάνιση και στην ενίσχυση της εικόνας ορισμένων από αυτά, μέσω των οποίων υπέβαλαν σκέψεις, θέσεις, απόψεις και [δεύτερον] με τα μέλη του Συνόλου ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιούνται ως βολικοί ακροατές και χειροκροτητές, κατέστησε εύφορο το έδαφος πάνω στο οποίο εδράστηκε η σκέψη ότι το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα στελεχών και όχι κόμμα του συνόλου των μελών. Έτσι, κάποια στελέχη πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να οδηγήσουν και να κατευθύνουν το σύνολο σε κατευθύνσεις που αυτά θεωρούσαν ότι βόλευαν την ύπαρξή τους: αμφισβήτησαν την προηγούμενη επιλογή του συνόλου για το κόμμα ΠΑΣΟΚ, καυχήθηκαν με περισσή θρασύτητα πως αυτά προκάλεσαν την αναταραχή και ζήτησαν νομιμοποίηση. Το σύνολο, έστω και παραγκωνισμένο, έδρασε ως σκεπτόμενος οργανισμός και επέστρεψε τα πράγματα στην προηγούμενη επιλογή του.
Η τρικυμία στο ποτήρι κόπασε - ίσως προσωρινά - χωρίς να μπορεί να υποστηριχθεί αν από αυτή την περιδίνηση βγήκε κάτι νέο, αν έγινε μια τρύπα στο νερό ή αν κάποια «ποσότητα του νερού» επιταχύνθηκε αρκετά και με επιπλέον ενέργεια θα μπορούσε να περάσει το Σύνολο σε μια καινούργια ποιότητα. Αυτό που θα έπρεπε να σημειωθεί είναι ότι, παρά τους προβληματισμούς που διατυπώθηκαν, το κόμμα ΠΑΣΟΚ στηρίχθηκε στην δραστηριότητα των στελεχών και όχι στην λειτουργία [και την αυτοοργάνωση, όπως είχε εισηγηθεί ο Πρόεδρός του κατά την προηγούμενη εκλογική διαδικασία] των μελών και φίλων του Συνόλου ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς δεν παρήχθη πολιτική, δεν προτάθηκε σαφές όραμα-στόχος, η λογική της σοσιαλδημοκρατίας ως πρόταση - παρά την ασθενή αναφορά σε αυτήν - δεν διατυπώθηκε με ξεκάθαρο τρόπο και μαζί με αυτά υπήρξε εγκλωβισμός σε λίγα - αν και πολύ σημαντικά - ζητήματα με ένα πρώτο αποτέλεσμα το χάσιμο σημαντικού πολιτικού χρόνου. Μια κατάσταση που επέτρεψε σε στελέχη να θεωρήσουν ότι αυτά παράγουν πολιτική και μπορούν να επιβάλλουν την όποια πολιτική θεωρούν ότι παράγουν στη μάζα των μελών και φίλων, καθώς αυτή η μάζα δεν λειτουργούσε παρά ως ακροατές και χειροκροτητές τους. Από αυτό το σημείο δεν ήταν μακρύς ο δρόμος μέχρι να θεωρήσουν ότι ήταν ώριμες οι συνθήκες να αμφισβητήσουν την τελευταία επιλογή του Συνόλου ΠΑΣΟΚ, θεωρώντας επίσης ότι το είχαν «του χεριού τους».
Η αυτόματη εκδήλωση των υποδόριων σχέσεων μεταξύ των μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ, τελικά βρήκε τρόπο να επιβάλει την προηγούμενη θέλησή τους, που τα στελέχη αμφισβήτησαν. Φυσικά, αυτό δεν αποτελεί τίποτε άλλο εκτός από μια εσωτερική διαδικασία - μια αναταραχή στο νερό του ποτηριού. Ο δρόμος, για την μετατροπή αυτής της κατάστασης σε πρόταση κοινωνικής αλλαγής, την κατάθεσή της στην συνολική κοινωνική κρίση ώστε να αποτελέσει εναλλακτική διαδρομή για ένα άλλο μέλλον της χώρας και στην επιλογή της από την πλειονότητα των κοινωνικών υποκειμένων που συγκροτούν το εκλογικό σώμα της χώρας μας, είναι πολύ μακρύς και δύσκολος. Θα τον περπατήσουμε, με τη στιβαρότητα που επιβάλλει η συμπεριφορά στο συνόλου ΠΑΣΟΚ, αφού επαναλάβουμε αυτό που γράφηκε - σε άρθρο στη Μεταρρύθμιση [1] - μετά την πρώτη επιλογή του Ανδρουλάκη ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ, συνοψίζοντας μερικούς προβληματισμούς:
Στην νέα περίοδο μετάβασης που έχει διαμορφωθεί στα διάφορα επίπεδα οργάνωσης, τοπικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο, της ανθρωπότητας, μια ιστορική πολιτική υπερδομή, το (Νέο) ΠαΣοΚ-ΚιΝΑλ, εντείνει τις προσπάθειές του για να εκφράσει την (μικρή, ακόμη) κοινωνική βάση που αποτελεί το υπόβαθρό του. Η αλληλεπίδραση βάσης και υπερδομής μπορεί να οδηγήσει στην διαμόρφωση και στην διάχυση ενός Νέου Πολιτικού Οράματος, του οποίου η υλοποίηση θα οδηγήσει σε Κοινωνική Αλλαγή. Μπορεί, το (Νέο) ΠαΣοΚ, να προτείνει ένα τέτοιο Νέο (ενιαίο κοινωνικό) Όραμα;
Η καινοτόμα έκφραση της Κοινωνικής Αλλαγής θα πρέπει να βαδίσει στηριγμένη στις προτάσεις που η Επιστήμη και η Τεχνολογία καταθέτει και λαμβάνοντας υπόψη την ποιοτική ατομική και κοινωνική κατάσταση στην οποία απευθύνεται, να οργανωθεί, να λειτουργήσει και να δράσει με κατάλληλο τρόπο. Μπορεί, το (Νέο) ΠαΣοΚ, να ερμηνεύσει τα τωρινά χαρακτηριστικά των κοινωνικών υποκειμένων και να προτείνει ένα πρόγραμμα υπέρβασης της τωρινής κοινωνικής κατάστασης; Ακόμη, μπορεί, το (Νέο) ΠαΣοΚ, να επιχειρήσει την υπέρβαση της δικής του παλαιότερης οργανωτικής ανεπάρκειας και να υλοποιήσει μια νέα οργανωτική πρόταση η οποία θα μπορεί να καθιστά κάθε ατομικότητα, μέρος της συνολικής αναζήτησης και οικοδόμησης της Νέας Πρότασης Αλλαγής;
Πέρα, όμως, από την μελέτη, γνώση και πολιτική επεξεργασία του κοινωνικού γίγνεσθαι, τη διαμόρφωση του Νέου (κοινωνικού) Οράματος και τη Νέα Οργάνωση που θα υπηρετήσει στη διάχυση της συνεχώς παραγόμενης (από τα κοινωνικά φαινόμενα) γνώσης, υπάρχει και κάτι πολύ σημαντικό: η Αλήθεια! Μπορεί, το (Νέο) ΠαΣοΚ, να συλλαμβάνει και να αποκαλύπτει την Αλήθεια στην κοινωνία ή θα βαδίζει στο δρόμο της απόκρυψης και της παραπλάνησης των συντελεστών της κοινωνίας;
Μελέτη, Γνώση, Ατομική Συμμετοχή, Οργάνωση, Κοινωνική Έκφραση, Αλήθεια! Θα μπορούσε το (Νέο) ΠαΣοΚ, να λειτουργήσει έτσι ώστε να οδηγήσει τελικά στην Κοινωνική Απελευθέρωση, στο πλαίσιο της Νέας Πραγματικότητας (τοπικής, ευρωπαϊκής και παγκόσμιας);
[1] https://www.metarithmisi.gr/content/stis-nees-sunthekes-metabases-to-neo-pasok-kinal-mporei-idomen