Τρεις μέρες. Τόσες χρειάστηκαν για να μάθουμε τα οριστικά αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ. Επίσημη δικαιολογία ήταν τα κριτήρια και οι ποσοστώσεις που είχε θέσει το συνέδριο, προκειμένου όλες οι πλευρές να είναι ευχαριστημένες. Ένα μεγάλο εσωκομματικό παζάρι με λίγα λόγια. Όσον αφορά την (επαν)εκλογή Τσίπρα, αυτή δεν είχε κάποια έκπληξη ή για να είμαστε πιο ειλικρινείς, δεν είχε καν ενδιαφέρον. Ένας και μοναδικός υποψήφιος -και εν πλήρη ηγεμονία εντός ΣΥΡΙΖΑ-, ο πρώην πρωθυπουργός πήρε σχεδόν την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων. Στο μεταξύ, η άμμος με το 12μηνο ως τις εκλογές αρχίζει και αδειάζει.
Η υπόσχεση για νίκη…
Μάλιστα σε ότι αφορά τις ερχόμενες κάλπες ο Τσίπρας έβαλε δημόσια και φωναχτά ένα στοίχημα με τον εαυτό του: να κερδίσει. «O ΣΥΡΙΖΑ των 172.000 μελών σήμερα είναι βέβαιο ότι θα είναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές όποτε και αν στήσει κάλπες ο κ. Μητσοτάκης. Αυτή είναι η δέσμευση μου», είπε στην «επινίκια» ομιλία του ενώπιον οπαδών και σε ζωντανή μετάδοση. Μπορεί να τηρήσει αυτή την δέσμευση; Με βάση τα σημερινά δεδομένα μοιάζει δύσκολο.
…και τα σενάρια της ήττας
Το τι θα κάνει, αν τελικά οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιωθούν και επέλθει η ήττα, είναι ανοιχτό. Το ένα σενάριο είναι ότι με την δικαιολογία της νωπής εντολής από τα μέλη, θα παραμείνει για ακόμα μία τετραετία αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το άλλο είναι να ζητήσει ανανέωση της εντολής, αλλά αυτό κρύβει μια παγίδα: να βρεθεί απέναντι σε κάποιον αντίπαλο. Και υπάρχει πάντα και ένα τρίτο -αλλά απίθανο προς το παρόν- σενάριο, που είναι η αποχώρησή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και η ομαλή μετάβαση μέσω «δαχτυλιδιού διαδοχής» σε κάποιο από τα πουλέν του. Κάτι σαν μικρός Αλαβάνος δηλαδή.
Τα κόμματα επιστρέφουν;
Αλλά ας είμαστε δίκαιοι. Η συμμετοχή ήταν όντως μεγάλη. Και αυτό ήταν ένα ρίσκο που πήρε ο Τσίπρας απέναντι στους εσωκομματικούς του αντιπάλους, και του βγήκε. Και όχι μόνο του βγήκε αλλά οι ίδιοι αυτοί αντίπαλοι τρόμαξαν να βρουν την ψήφο τους στις εκλογές για την Κ.Ε. Με όποιο νούμερο και αν συγκριθεί το σώμα των εκλογέων, και μόνο το ότι περισσότεροι από 110.000 άνθρωποι έγιναν μέλη σε ένα κόμμα που έχει χάσει τη δυναμική που είχε το 2012 ή το 2015, είναι σίγουρα κάτι σημαντικό. Και αν προσθέσουμε τα 180.000 νέα μέλη στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, τότε ίσως να μην έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται ότι η πολιτική έχει χάσει οριστικά την αίγλη της.
Ο κίνδυνος του one man show
Ο Τσίπρας, λοιπόν, είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του εσωκομματικού παιχνιδιού στον ΣΥΡΙΖΑ. Αφού επί χρόνια σνόμπαρε την άμεση εκλογή του αρχηγού των άλλων κομμάτων από την βάση, όταν είδε ότι τον συμφέρει προσωπικά την αποδέχτηκε. Τώρα έμεινε ο σνομπισμός του για τη συμμετοχή των φίλων στην ίδια διαδικασία. Δεν είναι μακριά η μέρα που θα υιοθετηθεί και αυτό. Αρκεί να τον συμφέρει. Επίσης, στη νέα Κ.Ε. η πλειοψηφία των μελών και ειδικά των πρωτοκλασάτων στελεχών, είναι όλοι της δικής του επιρροής. Αυτή όμως η υπερσυγκέντρωση δύναμης στο πρόσωπό του, θυμίζει την αντίστοιχη υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων και ευθυνών που ακολουθεί ο Μητσοτάκης από την πρώτη μέρα στο Μέγαρο Μαξίμου. Απολαμβάνοντας την αρχική δόξα της πρώτης περιόδου, όταν τα πράγματα πάνε ακόμα καλά, ξεχνούν ότι όλο αυτό μπορεί να τους γυρίσει μπούμερανγκ. Αλλά στην τελική, όσα σενάρια και να κάνουμε, όλοι και όλα θα κριθούν στο «πολιτικό ταμείο» της κάλπης.