Η χώρα αυτή αποκλείεται να δει «άσπρη μέρα». Οχι για τους λόγους που διαβάζουμε κάθε μέρα, όχι γιατί τα «φάγαμε», όχι γιατί μας μισούν οι κακοί ξένοι, όχι γιατί συνωμότησαν οι Νεφελίμ. Αλλά, επειδή εμείς δεν θέλουμε. Για να το αποδείξω, θα αφιερώσω αυτή τη φιλόξενη στήλη σε μία αληθινή ιστορία.
Πριν από δύο χρόνια εγκρίθηκε από το υπουργείο Υγείας μέσω του ΕΣΠΑ ένα Πρόγραμμα Κατάρτισης που απευθύνεται σε νοσηλευτές ΠΕ και ΤΕ. Αντικείμενο κατάρτισης η κατ? οίκον νοσηλεία και ανακουφιστική φροντίδα. Το πρόγραμμα υπεβλήθη από το Τμήμα Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου, φυσικά, διδάσκουν καθηγητές και καθηγήτριες της Νοσηλευτικής με διδακτορικά από ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια. Προκειμένου να διδάξει ένα μέλος ΔΕΠ σε πρόγραμμα κατάρτισης χρειάζεται πιστοποίηση από τον Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων & Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ).
Η δυνατότητα εξαίρεσης άντλησης εκπαιδευτών από το ΜητρώοΠιστοποιημένων Εκπαιδευτών Ενηλίκων του ΕΟΠΠΕΠ είναι δυνατή μόνο ύστερα από τεκμηριωμένη πρόταση και με σύμφωνη γνώμη του ΕΟΠΠΕΠ. Η διαδικασία απαιτεί αποστολή φακέλου δικαιολογητικών και παραβόλου 30 ευρώ. Σύμφωνα με το ΦΕΚ 2844/23-10-2012 απαιτείται η πιστοποίηση εκπαιδευτικής επάρκειας και για μέλη Διδακτικού Επιστημονικού Προσωπικού – ΔΕΠ των ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων. Εξαίρεση αποτελούν μέλη ΔΕΠ στο επιστημονικό πεδίο της Διά Βίου Μάθησης ή Εκπαίδευσης ενηλίκων ή Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης. (Δηλαδή εξαιρούνται μόνο μέλη ΔΕΠ με τα συγκεκριμένα γνωστικά αντικείμενα).
Ετσι, ακόμη και η… επιστημονική υπεύθυνος του προγράμματος δεν μπορεί να διδάξει στο πρόγραμμα που κατάρτισε και επιβλέπει, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ΕΟΠΠΕΠ (και χωρίς να πληρώσει 30 ευρώ). Ακόμη και καθηγήτριες όπως π.χ. η συντονίστρια του Κύκλου Ανακουφιστικής Φροντίδας στο Τμήμα Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών δεν μπορούν να διδάξουν στο πρόγραμμα κατάρτισης!!
Βεβαίως το κράτος τις κρίνει ικανές να διδάξουν σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο και να επιβλέψουν διατριβές!! Αυτή η ιστορία καθημερινής τρέλας είναι ενδεικτική των προβλημάτων που αντιμετωπίζει μία χώρα όπου ο δημόσιος τομέας υπερρυθμίζει ή υπορυθμίζει τα πάντα, ανάλογα με τα συμφέροντα των εκάστοτε «κολλητών». Ακόμη και ρυθμίσεις που δεν αντέχουν στη δοκιμασία της στοιχειώδους λογικής μπορούν να γίνουν νόμοι του κράτους, με κάποια νυκτερινή… ντροπολογία, κάποιου «άγνωστου» βουλευτή και τη σύμπραξη ενός «νυσταλέου» υπουργού.