Η Ιστορία δείχνει πως τα ανθρώπινα κύματα είναι εξίσου ισχυρά με το τσουνάμι. Γκρεμίζουν τείχη, ρίχνουν κυβερνήσεις. Το νέο προσφυγικό ζήτημα των 3 ηπείρων, με ροές από την Αφρική και την Ασία προς την Ευρώπη, είναι αποτέλεσμα των νέων μορφών πολέμων από μη κρατικούς στρατούς, με αιτίες στις ανισότητες, στα συμφέροντα και στις θρησκείες. Η αντιμετώπιση του προβλήματος επιτόπου απαιτεί συνδυασμό στρατιωτικού τύπου παρεμβάσεων και μεγάλης κλίμακας αναπτυξιακών μέτρων. Αυτό σημαίνει προϋπολογισμούς και αποφάσεις από εθνικές κυβερνήσεις. Ο ΟΗΕ και η ΕΕ δεν μπορούν να λειτουργήσουν μόνοι τους. Στην ΕΕ οι περισσότεροι λαοί είναι αντίθετοι σε στρατιωτική παρέμβαση, δεν θέλουν πρόσφυγες και αρνούνται να πληρώσουν τις «ανάγκες των προσφύγων». Στη Σουηδία υπήρξε μεταφορά πόρων από την άμυνα στο πρόγραμμα ενσωμάτωσης, η Δανία μείωσε δραστικά την αναπτυξιακή εξωτερική βοήθεια για τον προσφυγικό προϋπολογισμό, η Γερμανία προετοιμάζει ένα επταετές πρόγραμμα για την εκμάθηση της γλώσσας και την επανακατάρτισή τους. Οι τρεις ενδεικτικά χώρες είναι σήμερα οι πιο ισχυρές οικονομίες της ΕΕ, αλλά η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα βράζει.

Η ΕΕ λόγω Συνθήκης δεν ασκεί εξωτερική πολιτική, δεν διαθέτει τα αντίστοιχα μέσα. Αυτό είναι αναγκαίο να το γνωρίζουν όσοι επικαλούνται γενικώς την ευρωπαϊκή παρέμβαση ως λύση. Ομως η Ευρώπη μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει άμεσα, υπερασπίζοντας πρωταρχικά την εσωτερική της ειρήνη και συνοχή. Τρεις είναι οι ενότητες στις οποίες μπορεί να υπάρξει παρέμβαση: η υποδοχή και η καταγραφή, η εγκατάσταση και η ενσωμάτωση και το σχέδιο επιστροφής τους. Τα σχέδια δεν είναι το πρόβλημα, το θέμα είναι όπως πάντα οι πόροι γιατί απαιτούνται τεράστια ποσά. Μια λύση, λοιπόν, θα ήταν η δημιουργία ενός ταμείου της ΕΕ, το οποίο θα χρηματοδοτεί την κάθε χώρα με βάση το ΑΕΠ της και τον αριθμό των προσφύγων που υποδέχεται ή εγκαθιστά. Στις χώρες θα συμπεριλαμβάνονται η Τουρκία και τα Βαλκάνια.

Οι πόροι του ταμείου για μία πενταετία:

• Τα έσοδα από τον φόρο για τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές (ΧΦΣ), ο οποίος έχει μελετηθεί από το 2008 και μετά, έχει ληφθεί απόφαση στο Ευρωκοινοβούλιο (εισηγήτρια η Ελληνίδα Αννυ Ποδηματά) και σήμερα είναι στο τελευταίο στάδιο με τη σύμφωνη γνώμη των τριών πλέον βασικών χωρών για το Προσφυγικό, Γερμανίας, Ιταλίας και Ελλάδας.
• Να ζητηθεί η χρηματοδότηση χωρίς όρους του προγράμματος από τον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας, ο οποίος με 1,6 δισ. πολίτες και τεράστια έσοδα από το πετρέλαιο τηρεί σιγήν ιχθύος. Εάν η Τουρκία συμμετέχει στο ΧΦΣ και χρηματοδοτηθεί για την υποδοχή και την καταγραφή στο έδαφός της, θα μειωθεί η παράνομη διακίνηση και θα σωθούν ζωές. Ελλάδα – Ιταλία – Γερμανία μπορούν να δημιουργήσουν μια θετική συμμαχία για το Προσφυγικό, υπερβαίνοντας την αρνητική σύγκρουση της κρίσης του ευρώ.