Το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου, ώρα 3 το μεσημέρι, το Ευρωπαϊκό Αντιρατσιστικό Κίνημα (EGAM) οργανώνει πορεία από τη Βουλή ώς την Ακρόπολη. Σε τι διαφέρει αυτή η πορεία από τις άλλες; Πρώτον, στη διεθνή συμμετοχή. Το EGAM είναι μια οργάνωση με μέλη από 40 χώρες, με έδρα το Παρίσι και την πρόσκληση στην πορεία υπογράφουν διεθνείς προσωπικότητες, ανάμεσά τους οι πρώην υπουργοί Εξωτερικών της Γαλλίας Μπερνάρ Κουσνέρ και της Ισπανίας Μιγκουέλ Ανχελ Μορατίνος, ο νομπελίστας Ντάριο Φο, ο φιλόσοφος Μπερνάρ – Ανρί Λεβί. Δεύτερον, οι οργανωτές την προγραμματίζουν σιωπηλή, δηλαδή χωρίς συνθήματα. Τρίτον και κυριότερο, την πορεία υποστηρίζουν τα πολιτικά κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και Δράση. Οι πολιτικοί αυτοί φορείς ανήκουν σε ένα πλατύ ιδεολογικό φάσμα. Αυτό, μαζί με τη συμμετοχή μεταναστευτικών και άλλων φορέων, δίνει στην εκδήλωση τον απαραίτητο μετωπικό χαρακτήρα που απαιτεί μια αντιρατσιστική πορεία. Συνεπώς μπορεί να πείσει να συμμετάσχουν πολίτες που έχουν κουραστεί από δήθεν αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές εκδηλώσεις, στην πραγματικότητα όμως εκδηλώσεις γεμάτες κομματικές αερολογίες που με τεράστια ευκολία χαρίζουν στον φασισμό και στη Χρυσή Αυγή οτιδήποτε δεν τους είναι αρεστό. Ετσι που η λέξη «φασισμός» χάνει το νόημά της. Για παράδειγμα, η «αντιφασιστική πορεία» της 24ης Νοεμβρίου δονούνταν από το σύνθημα «τα μνημόνια θρέφουν τον φασισμό». Επίσης, η Ν.Δ. χαρακτήριζε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ «δοσίλογους κουκουλοφόρους της κατοχής», ο Νάσος Θεοδωρίδης, στέλεχος του Τμήματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, διαδίδει ότι η Δράση είναι φασιστικό κόμμα στα κοινωνικά δικαιώματα και κάποιο «αντιφασιστικό μέτωπο» που έβαλε βόμβα στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στον Ασπρόπυργο απεφάνθη ότι «ο πιο επικίνδυνος φασισμός είναι ο φασισμός που κρύβεται πίσω από τις βελούδινες ευγένειες του δημοκρατικού ολοκληρωτισμού».
Η πολιτική ευρύτητα αυτής της εκδήλωσης έχει και δύο ευεργετικά αποτελέσματα, πέρα από τον αντιφασιστικό στόχο. Πρώτον, είναι δείγμα ότι και η δική μας κοινωνία μπορεί να αποκτήσει τη στοιχειώδη ωριμότητα να λειτουργεί συνεκτικά για κοινούς στόχους. Δεν ευτυχήσαμε μέχρι τώρα να το δούμε αυτό στην παρούσα κρίση, που μας υποβάθμισε οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, ιδεολογικά χωρίς προηγούμενο από το 1974. Την ώρα που οι περιστάσεις απαιτούν πανεθνική συσπείρωση για την αντιμετώπιση της μάστιγας, τα πολιτικά μας κόμματα κατανοούν τον ρόλο τους ως ρόλο θανάσιμων αντιπάλων και συμπεριφέρονται με όρους εμφυλίου πολέμου. Δεύτερον, αναδεικνύει τα ανθρώπινα δικαιώματα, πέρα από παράγοντα πολιτισμού, ως απαραίτητο παράγοντα για την τόσο επιδιωκόμενη ανάπτυξη.
Αποτελεί έλλειψη η απουσία της Ν.Δ. από τον κατάλογο των κομμάτων που στηρίζουν την πορεία. Υπάρχει ακόμα καιρός να προστεθεί, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα.