Η συνέντευξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη θα μείνει στην Ιστορία. Αν ο Βλ. Πούτιν, ο Ρ.Τ. Ερντογάν, ο Κιμ Γιόνγκ Ούν, όχι, όμως, ο Ντ. Τράμπ, είχαν Συνέντευξη με 150 Δημοσιογράφους, η έννοια της Ελεύθερης Ενημέρωσης δεν θα είχε κακοποιηθεί τόσο όσο με τη «Συνέντευξη» Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη. Στις τρεις πρώτες περιπτώσεις, οι απαντήσεις θα ήταν γνωστές πριν ακόμη γίνουν οι ερωτήσεις, κανείς δεν θα ένοιωθε έκπληξη, και όλα θα έμοιαζαν με περίπατο στο Πάρκο. Στην περίπτωση Τράμπ, θα ακούγονταν επίσης αστειότητες, τις οποίες, μετά, ο ανεξάρτητος Τύπος θα αξιολογούσε αναλόγως. Ο Τράμπ θα χρεώνονταν τα επίχειρα της επιπολαιότητας, της άγνοιας και της δολιότητάς, τουλάχιστον στο βαθμό που το κοινό και οι δημοσιογράφοι μπορούν να τα διακρίνουν.
Η δική μας περίπτωση είναι τραγικά διαφορετική. Ο κ. Τζανακόπουλος και ο κ. Τσίπρας, θρασύτατα, «πειράξαν την τράπουλα». Πάνω από 100 (!!) Μέσα ενημέρωσης, πολλά επαρχιακά, ελάχιστα γνωστά στα Πανελλήνιο, πολλά περιθωριακά έντυπα που έχουν «χρεωθεί» στο Μαξίμου, με κραυγαλέες απουσίες Εφημερίδων όπως ΤΟ ΒΗΜΑ, η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ και πολλές άλλες με καλή κυκλοφορία, αγνοήθηκαν από τον κ. Τζανακόπουλο, σε ρόλο Λ. Μπέρια. Χαρακτηριστική η περίπτωση-έκπληξη του ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ προς το τέλος της Συνέντευξης. Ο κ. Αιμ. Περδικάρης ρώτησε την ουσιαστική ερώτηση, «θα άρετε ασυλίες κατηγορουμένων για το ΜΑΤΙ;». Ο ατάραχος και αδίστακτος τιμονιέρης μας αγνόησε ότι οι ασυλίες ίσως να αφορούν σε Υπουργούς του. «Για ποιες ασυλίες μιλάτε, δεν υπάρχουν», είπε προεξοφλώντας την πιθανή ετυμηγορία της Βουλής.
Και όμως, ακόμη και σε μία τόσο «αποστειρωμένη» συνέντευξη Τύπου, μπορεί να γίνει η … στραβή. Μιλώντας για τις Συντάξεις, ο κ. Τσίπρας είπε, επί λέξει: «Οι περισσότεροι συνταξιούχοι είναι άνω των 70, σε λιγοστό διάστημα η δαπάνη γι’ αυτές τις συντάξεις θα μειωθεί με φυσικό τρόπο και θα εκλείψει και η προσωπική διαφορά». Όσοι, άνω των 70, όλοι συνταξιούχοι, το ακούσαμε, ένα …σκίρτημα το νοιώσαμε και δεν ήταν σκίρτημα ελπίδας, αγάπης και εμπιστοσύνης προς τον ηγέτη που θέλει να συνεχίσει να μας κυβερνά. Είναι μάλλον βέβαιο πως θα το θυμόμαστε και στις Εκλογές, που, όπως και να το κάνουμε και, δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα, μάλλον θα γίνουν όσο είμαστε ακόμη εν ζωή.
Δεν ξέρω τί ένοιωσαν όσοι, μάλλον λίγοι, άντεξαν και άκουσαν τη συνέντευξη. Για έμενα ήταν λυτρωτική γιατί ήταν κρυστάλλινη. Ένας αδίστακτος τυχοδιώκτης, με πολλά χαρίσματα, όλα αρνητικά, αναγκάστηκε να αποκαλυφθεί, έστω και κατά λάθος. Τα Ταμείο είναι κοντά και μετά την απομάκρυνση, ως γνωστόν, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.