Άλλος πιστεύει ότι το κάνουν επίτηδες για να πάνε σε εκλογές σε σκηνικό πολέμου με τη διαπλοκή, άλλος μένει στη διαπίστωση ότι απλώς έχουν σπάσει τα φρένα. Ό,τι και να ισχύει, ακόμη και αν δεν υπάρχει τίποτα πέρα από τον παροξυσμό, παροξυσμός για τον παροξυσμό, το βέβαιο είναι ότι παρακολουθούμε ένα τελικό στάδιο θεσμικής διάλυσης, ότι έχει χαθεί ο έλεγχος, το μέτρο, ίσως και η λογική.
Ακόμη και σε συνθήκες πανικού, μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι όταν το ΣτΕ ακυρώνει ως αντισυνταγματικό το νόμο για τις τηλεοπτικές άδειες η πιο λάθος αντίδραση θα ήταν να βγει η κυβερνητική εκπρόσωπος για να επιτεθεί στη Δικαιοσύνη με τον σοκαριστικό τρόπο που το έκανε. Το ότι δεν υπήρξε κανείς να το σκεφτεί ή να πείσει για την ορθότητα της άποψής του δείχνει ότι η κάθετη κλίση της κατηφόρας δεν παλεύεται με τίποτα, αναπόφευκτα θα συμβεί το ατύχημα, το θέμα είναι πότε και πώς – γιατί άλλο οι μικρές υλικές ζημιές και άλλο ο ακαριαίος θάνατος.
Είναι τόσο καταιγιστικές οι εξελίξεις στο πολιτικό-οικονομικό-δικαστικό επίπεδο που δεν βρήκε τη θέση που της άξιζε στην επικαιρότητα η περιφορά του πτώματος παλαιοημερολογίτη μητροπολίτη στη Λαμία πάνω σε θρόνο. Ούτε η λιτανεία και οι δημόσιες προσευχές στη Ρόδο για να έρθει η βροχή. Παρά την απόφαση του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές σχυνότητες, που θα στερήσει από το δημόσιο ταμείο τα χρήματα που θα πήγαιναν σε παιδικούς σταθμούς και νοσοκομεία κατά τη θεωρία Γεροβασίλη, η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου ήταν η μεγαλοπρεπέστερη των τελευταίων ετών και ειδικά στη Θεσσαλονίκη ο επαγγελματικός πατριωτισμός ξεχείλισε. Στην οδό Ίωνος Δραγούμη 41 στο κέντρο της συμπρωτεύουσας υπάρχει μαγαζί/βιοτεχνία με εποχιακά είδη, το οποίο πουλάει παιδικές στολές και ανάμεσά τους στολή ναζί με όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ, καπέλο SS, περιβραχιόνιο κτλ, για να είναι όσο το δυνατόν πειστικότερος ο μικρός μασκαράς που θα προτάξει και το χέρι για ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση. Μπορεί ένας έμπορος να βάλει στη βιτρίνα του κάτι τέτοιο χωρίς καμία αντίδραση; Και βέβαια μπορεί. Γιατί αυτό που λέμε “πολιτεία” στην περίπτωσή μας είναι κάτι σαν χαρτόκουτο που στέκεται με φτηνές ταινίες κολλημένες όπως-όπως για να κρύβονται οι τρύπες του
Με το επιχείρημα ότι εχθρός δεν είναι η Χρυσή Αυγή αλλά η τρόικα, ο υπουργός της ζαρτινιέρας Βύρων Πολύδωρας είχε προτείνει πριν από τρία περίπου χρόνια ευρύτατη συνεννόηση όλων των κομμάτων σημειώνοντας: “Αν ακούω μποξ και πυγμαχία και πώς να εξουδετερώσουμε το ΣΥΡΙΖΑ ή τη Χρυσή Αυγή, έλεος, είμαστε εκτός τόπου και χρόνου”. Στην ερώτηση αν πρέπει να υπάρξει συνεργασία ακόμα και με την Χρυσή Αυγή, ο τότε βουλευτής της ΝΔ το είχε τερματίσει: «Βεβαίως και με την Χρυσή Αυγή. Μας έπιασε η ευαισθησία για την Χρυσή Αυγή η οποία είναι ψηφισμένη από 600 χιλιάδες κόσμο, θα ψηφιστεί από 1 εκ. και εμείς θα κάνουμε αναμνήσεις του Συντάγματος της Βαϊμάρης;».
Ο Βύρων Πολύδωρας προτάθηκε από την κυβέρνηση που αυτοπροσδιορίζεται ως “πρώτη φορά Αριστερά” για πρόεδρος του ΕΣΡ. Μπορούμε εύκολα να φανταστούμε ότι η ιδέα ήρθε από τους ΑΝΕΛ και ότι η στόχευση ήταν να μπερδευτεί η ΝΔ βρίσκοντας μπροστά της έναν δικό της.
Πέτυχαν το ακριβώς αντίθετο. Αντί να προκαλέσουν πρόβλημα στην αξιωματική αντιπολίτευση έδωσαν μια μεγάλη ευκαιρία στον Κ. Μητσοτάκη να κάνει πως “ξεμπερδεύει με το παλιό” (ωραίο που ήταν το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ) φέρνοντας τον δικό τους κόσμο σε μελαγχολία, αν όχι σε απόγνωση. Επίσης, μας θύμισαν πόσο κοντά είναι η κωμωδία με την τραγωδία όταν πρόκειται για την ελληνική υπόθεση, ένα αχνό σύνορο χωρίζει το γέλιο από το κλάμα για τις άτσαλες τούμπες των μεγαλομανιακών κακομοίρηδων της ευρωζώνης.
Ο περιφερόμενος νεκρός Μητροπολίτης, η επίκληση της θείας δύναμης για να αντιμετωπιστεί η ανομβρία, η παιδική στολή ναζί στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ο Βύρων Πολύδωρας ως εφεδρεία για την αποκατάσταση της θεσμικής τάξης. Εικόνες του ευρωπαϊκού φινάλε μιας χώρας που πριν χάσει το νόμισμα θα έχει χάσει πολύ περισσότερα