Αντλώ το δικαίωμα της απάντησης στις χθεσινές δηλώσεις του στο Tvxs.gr από την τριακονταετή γνωριμία μου με τον Γιάννη Πανούση, αλλά και από συναδελφική συμπάθεια. Βλέπει το αδιέξοδο της ΔΗΜΑΡ και αποφαίνεται ότι το κόμμα αυτό δεν έχει πλέον μέλλον, ενώ τονίζει ότι Κεντροαριστερά με πρωταγωνιστή τη ΔΗΜΑΡ, η οποία θα συνεργαστεί μετεκλογικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι εξίσωση χωρίς λύση. Συμφωνώ απολύτως και επαυξάνω. Άρα, το δίλλημα δεν υπάρχει. Αν προχωρούσε τη σκέψη του διαλεκτικά και τεκμηριωμένα, θα κατέληγε σε ένα συμπέρασμα μη αρεστό στον ίδιο: η Κεντροαριστερά, όπως όλοι την εννοούμε, δεν μπορεί να συνεργαστεί τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Εννοώ με τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αδυνατεί να συντάξει προοδευτικές θέσεις για την εκπαίδευση, την υγεία, το ασφαλιστικό, την ανάπτυξη, την εξωτερική πολιτική, το βιώσιμο κοινωνικό Κράτος.
.
Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ στα ανωτέρω είναι γνωστές, σε αυτές έχουν αναφερθεί πολλοί και δεν θα τις επαναλάβω. Όλες, προκειμένου να υλοποιηθούν, έχουν ως προαπαιτούμενη την κάλυψη με εξωτερικό δανεισμό ενός τεράστιου πρωτογενούς ελλείμματος δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ η αύξηση των μισθών του ιδιωτικού τομέα κατά 30% θα αυξήσει την ανεργία σε επίπεδα άνω του 30%.
.
Και αυτό είναι απολύτως φυσικό, αφού το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει στις τάξεις του νοσταλγούς ενός ξεπερασμένου κρατισμού, κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές, ελάχιστους ρεαλιστές, που δεν τολμούν να διατυπώσουν δημοσίως τις δεσμεύσεις της χώρας στο πλαίσιο της ευρωζώνης και της Ενωμένης Ευρώπης, αλλά και κήρυκες στρατοδικείων και εκτελεστικών αποσπασμάτων (δείτε τις κατά καιρούς δηλώσεις των Παναγούλη, Διαμαντόπουλου κ.α.).
.
Όσον αφορά στο δίλλημα «αν αυτή η κυβέρνηση θα πρέπει να μας πάει έως το 2016 ή αν θα πρέπει να πάμε σε εκλογές, οι οποίες πιθανόν να δώσουν κάποια λύση», που θέτει, ως βουλευτής θα πρέπει ο ίδιος να απαντήσει. Για να τον διευκολύνω, θα δώσω τη δική μου εκδοχή.
.
Αν αύριο έχουμε εκλογές και έρθει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΔΗΜΑΡ του 1,2% φυσικά εκτός Βουλής και με το κόμμα Καμένου έχοντας ένα ποσοστό της τάξης του 3,2%, με ποιους θα σχηματίσει Κυβέρνηση το πρώτο κόμμα; Όχι φυσικά με το ΚΚΕ ή τη Χρυσή Αυγή, αλλά ούτε και με την ΝΔ. Η Κεντροαριστερά (προτιμώ το Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη) δεν είναι δυνατόν να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού οι θέσεις του είναι αποκλίνουσες από τις θέσεις που διατυπώνουν σήμερα η Ελιά, η ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι (εννοώ αυτές που διαφαίνονται από τις κατά καιρούς δηλώσεις του Σ. Θεοδωράκη), αλλά και οι ανένταχτοι. Θέλω να πιστεύω ότι στα προγράμματα των κομμάτων ή σχημάτων του μεσαίου ή κεντροαριστερού χώρου δεν έχουν θέση οι θεμελιώδεις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ο κρατισμός, τα πρωτογενή ελλείμματα, ο υπέρμετρος εξωτερικός δανεισμός του Κράτους, η ασυδοσία των συνδικαλιστών και η επαναφορά του φαύλου καθεστώτος στα πανεπιστήμια με τους συνδικαλιστές φοιτητές και τα κόμματα πρωταγωνιστές. Ούτε σε εμένα αρέσει η στροφή στον λαϊκισμό από στελέχη της σημερινής Κυβέρνησης. Όμως, τρομάζω στην ιδέα της επικράτησης του λαϊκισμού και του κρατισμού, που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
.
Άρα, το δίλλημα δεν υπάρχει. Εφ’ όσον επιθυμούμε την συνέχιση της πορείας οικονομικής ανάκαμψης της χώρας, της ανασύνταξης των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, βάσει διεθνώς καθιερωμένων κανόνων και ακαδημαϊκών αρχών, εφ’ όσον επιθυμούμε την εντατικοποίηση της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας και την σύνδεση των πανεπιστημίων με τις καινοτόμες και τεχνολογικά προηγμένες επιχειρήσεις, η διακυβέρνηση της χώρας δεν μπορεί να γίνει από μία κυβέρνηση με κορμό τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός αν επιδιώκουμε τη ριζική διαφοροποίηση από την πολιτική της ΕΕ, όπως μας συμβουλεύει ο κ. Τσίπρας, και την επακόλουθη έξοδο από την ευρωζώνη.
.
Γράφει στο ΒΗΜΑ ο Α. Καρακούσης επί τη ευκαιρία του διορισμού του Ε. Μακρόν στη θέση του υπουργού οικονομικών της Γαλλίας: «Μοιάζει αυτή να είναι κοινή μοίρα για όλες τις κυβερνήσεις της Ευρώπης, σοσιαλιστικές ή λαϊκό-φιλελεύθερες. Και είναι αυτό αποτέλεσμα της αλληλεξάρτησης και της διασύνδεσης των οικονομιών. Ουδεμία χώρα μπορεί να δράσει διαφορετικά εκτός αν διαθέτει ορυκτό πλούτο και ατέλειωτους φυσικούς πόρους, όπως η Νορβηγία. Μόνο αν αλλάξει η σχέση αλληλεξάρτησης και διασύνδεσης μεταξύ των οικονομιών του κόσμου μπορεί να ελπίζει κανείς σε αλλαγή οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη και στον κόσμο. Αλλά κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα». Θα συμφωνήσω εν μέρει και θα συμπληρώσω ότι, εμείς οφείλουμε να πιέζουμε στην κατεύθυνση της αλλαγής πολιτικής σε θέματα επενδύσεων και ρευστότητας, κάτι που φαίνεται να γίνεται και να αποδίδει καρπούς, έστω και σε επίπεδο προθέσεων εκ μέρους των Ντράγκι, Γιούνκερ και Σουλτς.
.
Τέλος, θα συμφωνήσω απολύτως με τον Γ. Πανούση στη διαπίστωση ότι η ΔΗΜΑΡ δεν έχει μέλλον ως κόμμα. Η θέση των πλείστων εκ των στελεχών της είναι στην ενιαία Κεντροαριστερά ή στη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για το ΠΑΣΟΚ, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Ε. Βενιζέλου. Όσοι εκ των στελεχών τους αναπολούν τα παλιά καλά χρόνια του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού και των δεκάδων δις ευρώ δανεικών, ας πάνε από τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ ή στα σπίτια τους. Όσοι όμως αισθάνονται ενεργοί πολίτες και θέλουν να βοηθήσουν τη χώρα, ας προσέλθουν στο προσκλητήριο της ενιαίας Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης, πριν είναι πολύ αργά για την ίδια την Ελλάδα.