Ο Π. Λαφαζάνης παρεμβαίνει στα ΝΕΑ με το άρθρο του «Ζήτημα αξιοπιστίας»;
Ένα σύντομο σχόλιο:
Όσο πιο Πολύ η Πραγματικότητα είναι Αντίθετη με τις Απόψεις του όποιου Λαφαζάνη; Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα!
Αυτά που γράφει ο σ. Λαφαζάνης μπορεί να ακούγονται Όμορφα και Ωραία όταν δηλώνεις και είσαι στην πραγματικότητα μιας αντι-συστημικής δύναμης του 3-4%. Χωρίς ευθύνες διακυβέρνησης μιας χώρας; Όταν όμως γίνεσαι κυβέρνηση θα πρέπει να αποφασίσεις ή ότι η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΕΦΙΚΤΟΥ ή να οδηγήσεις την χώρα στο απόλυτο ΧΑΟΣ και την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!
Όχι γιατί Μόνο δεν υπάρχουν «Εναλλακτικές» όπως εσύ τις εννοείς σύμφωνα με τους παραμορφωτικούς φακούς των ιδεοληψιών και των δογματισμών σου. Όταν δεν σε αφήνουν μάλιστα να καταλάβεις: ούτε γιατί κατέρρευσε ο πρώην υπαρκτός σοσιαλισμός, αλλά ούτε και ότι οι κοινωνίες σήμερα βρίσκονται σε μια άλλη φάση και μέσω της παγκόσμιας απορύθμισης τα εθνη-κράτη ψάχνουν με ευρύτερες ολοκληρώσεις να ενισχύσουν το ρόλο τους με την συνεργασία και όχι την απομόνωση και τη εθνική περιχαράκωση, σε ξεπερασμένες εθνικές πολιτικές, όπως είναι και του εθνικού νομίσματος. Όταν το δίλημμα είναι ανάκτηση «ανταγωνιστικότητας» μέσω Μεταρρυθμίσεων ή επιστροφής σε εθνικές πολιτικές όπως είναι και η επιστροφή στη δραχμή. Με τι συνέπειες στη Μια αλλά και τι συνέπειες στη Άλλη; Στην μία κινδυνεύεις να χάσεις μέρος του πλούτου σου στη άλλη κινδυνεύεις να χάσεις τα Πάντα και να επιστρέψεις σε καταστάσεις όχι capitals controls αλλά απώλειας όχι μόνο του συνόλου των καταθέσεων σου αλλά και του συνόλου της αγοραστικής σου δύναμης, όχι μόνο από την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος αλλά και από τον ανεξέλεγκτο και καλπάζων πληθωρισμό που θα προκύψει. Η πρόβλεψη είναι για μείωση τον πρώτο χρόνο του κατά κεφαλή εισοδήματος του Έλληνα κατά 2/3 του σημερινού εισοδήματος μετά από ήδη μιας απώλειας του κατά 25-30% από το 2008.
Το δίλημμα είναι: πλήρη καταστροφή και φτωχοποίηση της χώρας για τα επόμενα χρόνια πράγμα που θα την οδηγήσει στην ολοκληρωτική έξοδο της από τους διεθνείς θεσμούς και οργανισμούς και σε πλήρη απομόνωση της με ένα τεράστιο χρέος, απαιτητό έτσι και αλλιώς ή παραμονή της αμετάκλητα στο σκληρό πυρήνα του Ευρώ και αγώνας με θυσίες για Μεταρρυθμίσεις στο Κράτος για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση της Οικονομίας, επιστρέφοντας στην Ανταγωνιστικότητα και την Βιωσιμότητα, ζώντας στηριζόμενοι στις δικές της Δυνάμεις;
Ιδού το βασικό δίλλημα για τη χώρα σήμερα σ. Λαφαζάνη; Όλα τα υπόλοιπα είναι για ανόητους αμνούς μιας ξεπερασμένης αριστερής κουλτούρας που οι απαρχές ήταν στα μέσα του 19ου αρχές του 20ου αιώνα που ηττήθηκε οριστικά με την κατάρρευση το 1989 και μόνο ορισμένοι σαν εσένα και τους ομοϊδεάτες σου δεν θέλουν να το αποδεχτούν!