Ο ιστορικός του μέλλοντος που θα ασχοληθεί με τα γεγονότα της εβδομάδας που πέρασε, θα βρεθεί μπροστά σε δύο εξαιρετικά ενδιαφέρουσες εξελίξεις:

Η πρώτη είναι ότι η Άγκελα Μέρκελ επισκέφτηκε τη χώρα μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ταξίδι σχεδιάστηκε και εντάχτηκε στο συνολικό σχεδιασμό της εικόνας της Καγκελαρίου, ενόψει και των εκλογών της επόμενης χρονιάς. Το επιτελείο της επιθυμούσε να δείξει πόσο ενδιαφέρεται για τη διάσωση της ευρωζώνης -επομένως και της Ελλάδας- και ότι η ίδια -επομένως και η Γερμανία- εξακολουθεί να κρατά στιβαρά το τιμόνι της Ενωμένης Ευρώπης.

Η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να αξιοποιήσει την επίσκεψη, στο πλαίσιο της δικής της προσπάθειας να δείξει ότι η Γερμανία στηρίζει την παραμονή μας στο ευρώ και ότι, ουσιαστικά, η επόμενη και τόσο σημαντική δόση είναι εξασφαλισμένη, όπως και η επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους.

Οι πέραν της τρικομματικής κυβέρνησης δυνάμεις, υποδέχτηκαν την Καγκελάριο «όπως της αξίζει», αν κρίνουμε από τις δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είτε αυτό εκφράστηκε από τις ειρηνικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, είτε από μια σειρά γελοιότητες -παρελάσεις ναζιστών, θυροκολλήσεις καταγγελιών, «αντικατοχικές» δηλώσεις, κ.λπ.- που κατάφεραν όμως να σημαδέψουν και να γελοιοποιήσουν, δυστυχώς όχι μόνο τους γελοίους που τις έκαναν, αλλά και ολόκληρη τη χώρα, διεθνώς.

H Μέρκελ έφυγε – η «Χρυσή Αυγή» ήρθε…

Το κόμμα που υποσχέθηκε προεκλογικά να μπαίνει στα νοσοκομεία και τους παιδικούς σταθμούς και να πετάει έξω τα παιδιά των μεταναστών, έκανε μια -στατιστικού χαρακτήρα κατά την κυβέρνηση- ερώτηση, και ο αρμόδιος υπουργός «τσακίστηκε» να μαζέψει στοιχεία και να απαντήσει στο κόμμα-τερατούργημα, που γράφει τον κοινοβουλευτισμό στα παλιά του τα παπούτσια από την πρώτη μέρα που πάτησε πόδι στη Βουλή. Την επομένη, τα πράγματα χειροτέρεψαν! Οι Χρυσαυγίτες βουλευτομπράβοι -μαζί με ορισμένους γραφικούς «τρελούς του Θεού»- αποφάσισαν να απαγορεύσουν θεατρική παράσταση που δεν τους γούσταρε, επειδή δεν ταίριαζε με τα -γαμοσταυρικά… όπως ηχογραφήθηκαν- ήθη τους! Είναι φανερό ότι φτάσαμε πια στην κόψη του ξυραφιού!

Το ερώτημα «ποιος κυβερνάει -μήπως και ποιος θα κυβερνήσει- αυτόν τον τόπο», τίθεται πλέον καθημερινά όλο και πιο δραματικά, τόσο για τη σημερινή κυβέρνηση, όσο και -κυρίως- για τους πολίτες αυτής της χώρας! Το δίλημμα, άλλωστε, είναι προφανές: Ή θα μπει τέλος στον κατήφορο της οικονομίας -πράγμα αδύνατο χωρίς την επόμενη δόση– για να επιστρέψει η χώρα στο παιχνίδι της λογικής, ή θα παραδοθούμε στο έλεος του πιο ακραίου λαϊκισμού και των φασιστοειδών, στο χάος της δραχμής, στην αβεβαιότητα για το αύριο της δημοκρατίας!

Θέλουμε δεν θέλουμε, τη ζωή από το θάνατο της κοινωνίας μας φαίνεται να χωρίζει πια μια και μόνο ανάσα…