Μια χρονιά που ξεκίνησε διαφορετικά, εξελίσσεται ως η χειρότερη της τελευταίας πενταετίας. Η νέα δανειακή συμφωνία των 130 δισεκ. Ευρώ, σε συνδυασμό με την αναδιάρθρωση του χρέους, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι αποκρατικοποιήσεις, οι πρόσθετες χρηματοδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Τράπεζας για να ξεκινήσουν τα μεγάλα έργα και η ροή κεφαλαίων προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, φάνηκαν δυνατά εργαλεία για την αναστροφή του κλίματος, την αναχαίτιση της ύφεσης και την ανάπτυξη.

.

Τα εργαλεία όμως αυτά δεν ξεκίνησαν να λειτουργούν ακόμη, κυρίως με δική μας ευθύνη, καθώς τα αφήσαμε στην άκρη και κινηθήκαμε ανάμεσα σε εκλογικές αναμετρήσεις και σε νέες πολιτικές ισορροπίες που προκάλεσαν τραγικές καθυστερήσεις στην αντιμετώπιση της κρίσης.

.

Καθυστερούμε, για παράδειγμα, επί μήνες, να κλείσουμε το περίφημο πακέτο των 11,5 δισεκ. ευρώ για το 2013-14, που ήταν μέρος της συνολικής συμφωνίας και το οποίο είχαμε δεχθεί για να κερδίσουμε τα θετικά της. Η καθυστέρηση όμως αυτή δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα αξιοπιστίας και παράπλευρες οικονομικές απώλειες που οξύνουν την κρίση.

.

Ως συνέπεια, καθυστερεί η έκθεση της τρόικας, που υποτίθεται ότι θα απελευθέρωνε ήδη από τον Ιούνιο την επόμενη δόση του δανείου. Η μετάθεση της έκθεσης για τον Οκτώβριο, θα σημάνει, αν φυσικά η έκθεση είναι θετική, την ουσιαστική έναρξη εφαρμογής των υπολοίπων μερών της συμφωνίας. Πολύ αργά βέβαια για να αλλάξουν τα αρνητικά δεδομένα του 2012, με τις ελπίδες να μετατίθενται στο 2013.

.

Στο μεταξύ, ούτε οι μεταρρυθμίσεις, οι αποκρατικοποιήσεις και οι δημόσιες επενδύσεις προχωρούν, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η αβεβαιότητα για τη θέση και το μέλλον της χώρας, να οδηγούνται σε αναβολή όλες οι επενδυτικές και επιχειρηματικές αποφάσεις και να υπονομεύεται η ομαλή λειτουργία της οικονομίας.

.

Αυτονόητη συνέπεια των παραπάνω, είναι να έχουμε συνέχιση των κακών νέων, με την ύφεση να βαθαίνει και να φτάνει στο 20% για την περίοδο 2008-2012. Τη θέση της Ελλάδας στους πίνακες της διεθνούς κατάταξης να κατρακυλάει συνεχώς, μετά τις μεγάλες απώλειες στο ΑΕΠ και στην ανταγωνιστικότητα. Τη φοροδιαφυγή και τις διαρροές κεφαλαίων στο εξωτερικό να καταγράφουν απίστευτα νούμερα. Και το χειρότερο, τη μεγάλη μείωση των εισοδημάτων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, και κυρίως, την πρωτοφανή μείωση των θέσεων απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα.

.

Η μελλοντική πορεία είναι μονόδρομος για τη σημερινή κυβέρνηση συνεργασίας. Πρέπει να εφαρμόσει τις συμφωνίες, ενδεχόμενα δε να τις τροποποιήσει σε διάλογο και συμφωνία με τους εταίρους μας. Να προχωρήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές με συγκροτημένο μεν πολιτικό και κοινωνικό διάλογο, αλλά και με συγκρούσεις όπου δεν γίνονται σεβαστοί οι δημοκρατικοί κανόνες και το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον. Άλλωστε, περί άρσης κρατικιστικών, συντεχνιακών και ρουσφετολογικών στρεβλώσεων πρόκειται.

.

Οι καθυστερήσεις και ο συνεχής υπολογισμός του στενού κομματικού κόστους-οφέλους, σύμφωνα με τις παλιές πολιτικές πρακτικές που μας έφεραν ως εδώ, είναι πλέον καταστροφικές και θα οξύνουν τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Οι κίνδυνοι του εκφασισμού και της εξαθλίωσης τύπου Αργεντινής, είναι υπαρκτοί, άσχετα αν κάποιοι θεωρούν αυτούς τους κινδύνους ως σωτηρία.

.