Με την ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου συμπληρώθηκαν οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες της πρώτης δέσμης θεσμικών προτεραιοτήτων για τις οποίες η Νέα Δημοκρατία είχε προεκλογικά δεσμευτεί. Στα θέματα της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού, της Συνταγματικής Αναθεώρησης καθώς και της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας επετεύχθη μικρότερη ή μεγαλύτερη συναίνεση. Δεν συνέβη το ίδιο, δυστυχώς, και στο θέμα του εκλογικού νόμου που είναι καθοριστικό για την συγκρότηση κυβέρνησης στη χώρα.
Συνεχίστηκε έτσι η αρνητική παράδοση που θέλει τον εκλογικό νόμο όχι ως το θεσμικό εργαλείο της Δημοκρατίας που αποτυπώνει τους πολιτικούς συσχετισμούς και αναδεικνύει την επόμενη κυβέρνηση της χώρας αλλά ως  εργαλείο στα χέρια της εκάστοτε κομματικής πλειοψηφίας προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία. Η πολιτική ιστορία της μεταπολίτευσης είναι γραμμένη από εκλογικούς νόμους προσαρμοσμένους σε μικροκομματικούς υπολογισμούς που οδήγησαν - στην μοιραία για τη χώρα - ακραία πόλωση.
 Η πολύχρονη κρίση αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να κατανοήσουν οι πολιτικές δυνάμεις την ανάγκη ύπαρξης ισχυρών κυβερνήσεων ευρύτερης  στήριξης και κοινωνικής αποδοχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι τρεις, διαδοχικές σχεδόν, διαφορετικής κομματικής συγκρότησης κυβερνήσεις, αναγκάστηκαν να ψηφίσουν μνημόνια αναζητώντας ευρύτερες συναινέσεις προκειμένου να επιβιώσουν. Τα θηριώδη μπόνους δεν στάθηκαν αρκετά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε και στο θέμα του εκλογικού νόμου απόλυτη λαϊκιστική συνέπεια. Αφού επωφελήθηκε από το μπόνους και στις εκλογές του Σεπτέμβρη του ?15, θυμήθηκε με περισσή υποκρισία, μόλις πήρε δημοσκοπικά την κάτω βόλτα, τις «πάγιες αρχές της αριστεράς» και ψήφισε την απλή αναλογική προσβλέποντας σε μια δεξιά παρένθεση. Ο κίνδυνος να μείνει η χώρα ακυβέρνητη για μεγάλο χρονικό διάστημα μπαίνοντας ίσως σε νέες περιπέτειες, δεν συγκινεί την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από τη στιγμή που δεν κυβερνάει.
 Η Νέα Δημοκρατία είχε δεσμευτεί να φέρει έναν εκλογικό νόμο με μικρότερο αναλογικό μπόνους ενίσχυσης του πρώτου κόμματος που να εξασφαλίζει παράλληλα τον σχηματισμό μιας ισχυρής κυβέρνησης. Ο νόμος τον οποίο ψήφισε δείχνει ότι η Νέα Δημοκρατία θεωρεί ως «ισχυρή» κυβέρνηση αποκλειστικά μια μονοκομματική κυβέρνηση. Και δείχνει ακόμα ότι η ηγεσία της προτιμάει να διακινδυνεύσει μια νέα περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από την επιδίωξη εξασφάλισης μιας ευρύτερης κυβερνητικής συνεργασίας. Η απειλή για διπλές εκλογές εξ άλλου, εκτός από θεσμικά απαξιωτική εμπεριέχει και ένα πολιτικό δίλημμα που μπορεί να αποδειχτεί μπούμεραγκ για τη σημερινή κυβέρνηση.
 Η συνταγματική κατοχύρωση του εκλογικού συστήματος θα αποτελούσε μια επιβεβλημένη συναινετική απόφαση θεσμικού και πολιτικού πολιτισμού και θα εξέπεμπε ένα καθαρό σήμα ότι το μήνυμα της κρίσης έγινε αποδεκτό από το πολιτικό σύστημα. Χάθηκε δυστυχώς και σε αυτή την αναθεώρηση η ευκαιρία να συμπεριληφθεί στο Σύνταγμα της χώρας ένας εκλογικό νόμος που θα εξασφαλίζει σταθερές και ισχυρές κυβερνήσεις τετραετίας - στο βαθμό που θα διαθέτουν τη δεδηλωμένη πλειοψηφία - χωρίς να αφήνει περιθώρια επικίνδυνα συγκυριακά κομματικά παιχνίδια.

Πηγή: www.tanea.gr