Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τα ίδια πράγματα. Η εκλογική απήχηση ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μοιάζει με δεινόσαυρο που ανακαλύφτηκε μέσα σε πάγους εκατομμυρίων ετών. Η πρωτιά της ΝΔ χωρίς αυτοδυναμία, η διατήρηση με άνεση της δεύτερης θέσης χωρίς προοπτικές επιστροφής στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ και η άνοδος του ΠΑΣΟΚ χωρίς όμως να απειλεί ούτε κατ’ ελάχιστον τον ΣΥΡΙΖΑ, φαίνονται να έχουν παγώσει στον χρόνο. Βεβαίως πουθενά και όχι μόνο στην πολιτική δεν πρέπει να λες ποτέ. Αλλά τουλάχιστον μέχρι σήμερα αυτό που φαίνεται, είναι πως στις επόμενες εκλογές ο κ. Μητσοτάκης θα κυνηγά χωρίς μεγάλες πιθανότητες την αυτοδυναμία, ο κ. Τσίπρας ένα ποσοστό που θα τον κρατά στο παιγνίδι και ο κ. Ανδρουλάκης ως βεζίρης ΠΑΣΟΚ θα προσπαθεί να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη ΣΥΡΙΖΑ. Ένα είναι σίγουρο. «Προοδευτική διακυβέρνηση» ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ ή «σοσιαλδημοκρατική» μόνο ΠΑΣΟΚ, δεν προκύπτει από πουθενά. Δεν βγαίνουν ούτε τα νούμερα, ούτε και τα «προσώπατα». Η κατάσταση θυμίζει τον αστεϊσμό με τους τέσσερεις ευαγγελιστές που ήταν τρεις, οι εξής δυο, ο Λουκάς. Τα τρία κόμματα είναι το εξής ένα: η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη.

Είτε όμως αποδέχεται κανείς τη διάκριση Αριστερά-Δεξιά είτε όχι, η προοπτική να κυβερνά τη χώρα μόνο η Κέντρο-Δεξιά του κ. Μητσοτάκη, δεν ευνοεί τη Δημοκρατία. Είναι αλήθεια πως αυτός με το εύρος των γνώσεων και την παιδεία του, μακράν των άλλων δυο, είναι ο μόνος που αν δεν αποτύχει οικτρά με την ακρίβεια και τη νέα οικονομική κρίση, μπορεί να προσελκύσει τα μεσαία στρώματα. Όχι τους κεντρώους όπως πολλοί συγχέουν αυτά τα δυο. Ενδεικτική αυτής της ειδοποιούς διαφοράς του είναι η πολύ σημαντική ομιλία του στις ΗΠΑ. Αυτά τα δυο πλεονεκτήματα (γνώσεις και παιδεία) παίζουν σημαίνοντα ρόλο στην επιλογή των μεσοστρωμάτων, όταν αυτά καλούνται να επιλέξουν όχι μεταξύ διαφορετικών αφηγήσεων, αλλά μεταξύ διλημμάτων τύπου «αλήθειες ή ψέματα».

Κανένα θετικό μήνυμα για τα άλλα δυο κόμματα δεν φέρνει η εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ στον στείρο αντιπολιτευτισμό με «αριστερίστικες» αντικαπιταλιστικές αποχρώσεις και η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να ασκεί ολιστικές πολιτικές. Ο προγραμματικισμός του δεν το καθιστά διαφορετικό από τα άλλα δυο κόμματα. Δεν του λείπουν προτάσεις, αλλά το πως αυτές θα δεθούν με τις ταξικές και κοινωνικές αναδιαρθρώσεις στη χώρα, τις οποίες και απαξιώνει να εξετάσει.

Μπορεί όμως μια Δημοκρατία να έχει μόνο ένα πόλο που θα την κυβερνά, αυτοδύναμα ή με συνεργασίες; Αυτό είναι βούτυρο στο ψωμί κάθε ακροδεξιού. Μόνο ένα big bang στον χώρο του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ - ίδρυση αριστερού κόμματος με σοσιαλδημοκρατική αφήγηση- μπορεί μεσοπρόθεσμα να απειλήσει την κυριαρχία Μητσοτάκη. Αν και ο κ. Τσίπρας έχει πολιτικά αντανακλαστικά και μπορεί να σκεφτεί να τους προλάβει όλους και να ανακοινώσει κάτι τέτοιο, bing bang με αυτόν δεν γίνεται. Ενώ και η ανανέωση απολιτικών σαραντάρηδων δεν στέκεται αν προκύψουν πολιτικοποιημένοι τριαντάρηδες και σαραντάρηδες. Έχω πάντως υπόψη μου κάποιους.

Πηγή: www.tanea.gr