Η σύσταση και λειτουργία των Ανεξάρτητων Αρχών (ΑΑ) στη χώρα μας είναι εξαιρετικά σημαντική για τη Δημοκρατία -τουλάχιστον για όσους πιστεύουν και προτίθενται να υπηρετήσουν τη φιλελεύθερη δημοκρατία με τη στάση και τις αποφάσεις τους.
Μάλιστα, για να διασφαλιστεί η ανεξαρτησία αυτή, το Σύνταγμα ορίζει ως ελάχιστη απαιτούμενη την αυξημένη πλειοψηφία των 3/5 της διάσκεψης των προέδρων για τον ορισμό των μελών των ΑΑ ώστε να διασφαλίζεται ευρεία διακομματική συναίνεση. Το πνεύμα του νόμου σε αυτή την περίπτωση προσανατολίζεται στην επιλογή προσώπων ευρύτερης αποδοχής και στην αντιπολίτευση -σε κάθε άλλη περίπτωση η ΑΑ δεν είναι εν τοις πράγμασι ανεξάρτητη αλλά ελεγχόμενη. Σε κάθε άλλη περίπτωση η δημοκρατία πλήττεται.
Μία τέτοια περίπτωση είναι η εσπευσμένη απόφαση αντικατάστασης των μελών με ληγμένη θητεία της Αρχής Διασφάλισης του Απόρρητου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), της οποίας προΐσταται ο κος Χρήστος Ράμμος.
Το πνεύμα του νόμου καταστρατηγείται διότι τα πρόσωπα που επιλέγονται δεν είναι ευρύτερης αποδοχής αλλά μίας ευρύτερης συμφωνίας με τον κο Βελόπουλο και την Ελληνική Λύση. Μόνο ως ανερμήνευτη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η απόφαση της Ελληνικής Λύσης να ψηφίσει χέρι-χέρι με τη ΝΔ και να δώσει «λύση» στο αδιέξοδο της κυβέρνησης, ενώ η ίδια -όχι μόνο δεν πιστεύει στις ΑΑ αλλά- επιδιώκει και την κατάργησή τους. Όμως, όλα έχουν την εξήγησή τους.
Ως διαβολική σύμπτωση διαφαίνεται η ταυτόχρονη αλλαγή σύνθεσης και στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ), το οποίο εξίσου συμπωματικά έχει επιβάλλει πρόστιμα-μαμούθ στον κο Βελόπουλο για το εμπόριο κηραλοιφών δια πάσα νόσο.
Καταστρατηγείται όμως και το γράμμα του νόμου, καθώς, για να επιτευχθεί η ενισχυμένη πλειοψηφία, το όργανο της διάσκεψης των προέδρων «έγινε λάστιχο» και διευρύνθηκε με βολικές προσθήκες, ενώ ταυτόχρονα ερμηνεύτηκε ως απόλυτο νούμερο των 3/5 των 27 μελών της διάσκεψης των προέδρων το 16 (14 ΝΔ + 2 Ελλ. Λύση) και όχι το απαιτούμενο 17.
Συνοψίζοντας, η κυβέρνηση μας παρουσίασε ένα «πρωτόκολλο» για το πώς καταστρατηγείται ο διακομματικός χαρακτήρας της επιλογής διοικήσεων ΑΑ, σε τρία βήματα: Αξιοποίησή της για «λειτουργικούς λόγους» μείωση της απαιτούμενης πλειοψηφίας κατά την τελευταία Συνταγματική αναθεώρηση (μείωση από 4/5 σε 3/5 ), κανονισμός βουλής (προσθήκη βολικών μελών στη διάσκεψη των προέδρων) και λίγα δημιουργικά μαθηματικά!
Υπάρχει όμως κάτι που δεν καταστρατηγείται από τη σημερινή κυβέρνηση και αυτή είναι η αλήθεια στο σκάνδαλο των υποκλοπών. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η ΑΔΑΕ είχε προγραμματίσει συνεδρίαση με εισήγηση για την επιβολή προστίμου 100.000 ευρώ προς την ΕΥΠ διότι αρνήθηκε να προσκομίσει τον φάκελο προς την ΑΔΑΕ που θα τεκμηρίωνε ότι υπήρχε «εθνικός λόγος» για την παράνομη παρακολούθηση του κου Ανδρουλάκη. Η μη τεκμηρίωση ήταν αυτή που θα ξετύλιγε το κουβάρι τη υπόθεσης καθώς θα καλούνταν ενώπιον της δικαιοσύνης η εισαγγελέας κα Βλάχου, ο διοικητής της ΕΥΠ κος Κοντολέων, ο ανιψιός του ΠΘ κος Δημητριάδης, οι επιχειρηματίες του Predator και όλο το παρακράτος της Νέας Δημοκρατίας. Θα χυνόταν άπλετο φως, όπως είχε χαρακτηριστικά πει ο κος Μητσοτάκης, την ίδια στιγμή που ο ίδιος μεθόδευσε το «σκοτάδι».
Η όλη μεθόδευση έχει ως τελικό στόχο να εξωθήσει τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ, έναν αδέκαστο δημόσιο λειτουργό, σε παραίτηση. Ο κος Ράμμος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων καθ΄όλη τη διάρκεια της θητείας του, από το θέμα της αδειοδότησης των καναλιών επί ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το σκάνδαλο των υποκλοπών επί ΝΔ· όπου διερεύνησε την υπόθεση κόντρα σε κάθε κυβερνητικό εμπόδιο, αναζήτησε την αλήθεια και την απόδοση ευθυνών, ακριβώς όπως ορίζει η ευθύνη του ρόλου του, ακριβώς όπως ορίζεται η λειτουργία του σε ένα κράτος δικαίου.
Όμως, ο κος Ράμμος έκανε και κάτι ακόμη, ως επίλογο και πριν τη νέα σύνθεση της ΑΔΑΕ. Με την εισήγηση της ΑΔΑΕ για επιβολή προστίμου στην ΕΥΠ, οδήγησε την κυβέρνηση σε σειρά δημοσίων μεθοδεύσεων που αναδεικνύουν την πρόθεσή της να συγκαλύψει την υπόθεση. Τράβηξε δηλαδή και το τελευταίο φύλο συκής από μία κυβέρνηση που πλέον είναι γυμνή έναντι των πολιτικών και ποινικών ευθυνών της, τουλάχιστον στη συνείδηση του πολιτών.
Ίσως στο τέλος μείνει μία πικρή γεύση στο στόμα με τα όσα συνέβησαν. Όμως, πλέον γνωρίζουμε όλοι. Και δυσκολεύομαι να φανταστώ ηχηρότερη ομολογία ενοχής από αυτό το ξεβράκωμα της κυβέρνησης.