Παρ’ όλο που δεν έχω άνεση σε θέματα αποτίμησης εκλογικών αποτελεσμάτων, θα προσπαθήσω να αναφερθώ σε κάποια σημεία που θεωρώ πως είναι από εκείνα που θεωρούνται άξια λόγου. -Η καθαρή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ή μάλλον για να το πω πιο συγκεκριμένα: η καθαρή νίκη τού Τσίπρα. -Το γεγονός πως ο Τσίπρας σώζει, για άλλη μια φορά, τον Καμμένο από την πολιτική εξαέρωση. -Οι εμβληματικές φωτογραφίες με τις αγκαλίτσες και τα φιλάκια Τσίπρα-Καμμένου. (Συμμαχίες δίχως… λίμπιντo) -Τη μεγάλη, μη αναμενόμενη, ποσοστιαία απόσταση των δυο πρώτων κομμάτων (7, 84%).
-Την μαζική παταγώδη αποτυχία τών δημοσκόπων που εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα. -Το ότι όλα τα κόμματα (πλην Λεβέντη και ΧΑ) έχασαν από εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους. -Το υψηλό ποσοστό τής αποχής (44%). -Η επαναλαμβανόμενα σταθεροποίηση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής (6,96%) ως τρίτο κόμμα, καθώς και η επιβεβαίωση πως οι ψηφοφόροι της δεν την ψηφίζουν από άγνοια και θυμό και μπορούν να χαρακτηρίζονται ως τουλάχιστον θαυμαστές τού φασισμού-ναζισμού και των δολοφόνων τής οργάνωσης. -Η μεγάλη ήττα τού προσωποπαγούς και ασαφούς Ποταμιού σε πολλά επίπεδα. -Ο καταποντισμός τών αντιμνημονιακών δυνάμεων (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λ.π.), εκτός από τη ΧΑ. -Οι νοσταλγοί τής δραχμής και της κατάργησης των μνημονίων απέχουν πια πολύ, από έναν σύγχρονο πολιτικό ρεαλισμό και γι αυτό καταψηφίστηκαν από τον λαό που οι ίδιοι επικαλούνταν. -Ο θρίαμβος της απαλλαγής τής πολιτικής ζωής από την πάντα εριστική Ζωή. -Η συνειδητοποίηση πως η λεγόμενη κεντροαριστερά έχει ήδη σχηματιστεί και βασικός εκπρόσωπός της είναι ο Τσίπρας. -Η χώρα τώρα θα βαδίσει πλέον με αυτή την Αριστεροδεξιά, που το μίγμα της και η πολυτασική της ταυτότητα (Καμμένος γαρ) θα πρέπει να χωνευτεί ως ένα παράξενο πολιτικό σχήμα, με την ετικέτα made in Greece… -Στη νέα πολιτική πραγματικότητα θα υπάρχουν και… φαντάσματα, όπως του παλαίμαχου Βασίλη Λεβέντη, του ευνοημένου κυρίως με ψήφους τών Θεσσαλονικιών καρντασίων του…
Τι άλλα συμπεράσματα να καταγράψω στο τεφτέρι μου; Και άλλα πολλά σκέφτομαι, αλλά πόσα πια να παραθέσω; Προσθέστε κι εσείς τα δικά σας στα γραφόμενά μου, για να φτιάξουμε τη δική μας λίστα. Σημασία έχει πως μετά την κάθε εκλογική αναμέτρηση, θαρρείς και το κοντέρ μηδενίζεται…
Έτσι και τώρα. Σαν να μην έχουν σημασία πια τα μικρά γεγονότα των προηγούμενων ημερών, τα οποία προβλήθηκαν μέσα στον ανταγωνισμό τής προεκλογικής αντιπαλότητας των κομμάτων. Όλα θαρρείς πως κατακάθονται. Όλοι μάζεψαν τα λάβαρα, τις αφίσες, τα μεγάφωνα, τα εργαλεία. Η καθαριότητα του δήμου έπιασε από νωρίς δουλειά, για να ξαναβρεί η πόλη τούς ρυθμούς τής κανονικότητας…
Υποθέτω πως η καινούργια περίοδος δεν θα ξαναηλεκτριστεί άμεσα, γιατί όλοι κατανοούν πως τώρα χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά για να επαναλειτουργήσει η οικονομία και η χώρα να βρει το βηματισμό της. Ας ελπίσουμε η πολιτική ζωή να βρει ουσιαστικά διακυβεύματα που να στοχεύουν στην θαρραλέα πραγματοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Μέσα στα τόσα, να ληφθεί υπ’ όψη η ανάγκη για Παιδεία, Πολιτισμό, Επιστήμη, Τέχνες, γιατί μετά από τόσο βάρος, τόνων προεκλογικών συζητήσεων, δηλώσεων, συνεντεύξεων, υποσχέσεων κλπ, δεν άκουσα ούτε τόσο δα για τα προαναφερόμενα. Θαρρείς και δεν υπάρχουν στη ζωή και την καθημερινότητά μας η μεγάλη ανάγκη, να αναζητήσει η χώρα γνώση και πνεύμα, ώστε να μην απομονωθεί από την ουσία και την δράση τής σύγχρονης εποχής…