Τα αποτελέσματα των προχθεσινών εκλογών δεν περιορίζονται μόνο σε όσα διαβάσαμε, είδαμε ή ακούσαμε. Υπάρχουν κι άλλα.

Το πρώτο, είναι η αποχή, που χωρίς αυτή τα πράγματα μπορεί να ήταν ως ένα σημείο διαφορετικά και που πάντως έδειξε κάτι το ιδιαίτερα ενδιαφέρον: μερικά εκατομμύρια συμπατριώτες μας, κατά τεκμήριο αγανακτισμένοι, δεν θεώρησαν ότι μπορούσαν να εκφράσουν μια βούληση, ή έστω μια αγωνία, μέσω της κάλπης.

Το δεύτερο είναι ότι πολλά άλλα εκατομμύρια συμπατριώτες μας, ψηφίζοντας όπως ψήφισαν, δεν σκέφτηκαν ότι αφαιρούσαν από τους πάντες όχι μόνο τη δυνατότητα να κυβερνήσουν μόνοι, αλλά και να κυβερνήσουν συνασπιζόμενοι.

Το τρίτο είναι η συγκλονιστική ήττα των δύο κυβερνητικών κομμάτων της δεξιάς και της κεντροαριστεράς, που βρέθηκαν κυριολεκτικά στο χώμα. Με τη Νέα Δημοκρατία διασπασμένη λόγω του γραφικού Καμμένου και με το ΠαΣοΚ βαρύτατα τραυματισμένο. Με συνέπεια θέμα όχι πολύ μελλοντικής διαδοχής στην ηγεσία και με πολλές ενδείξεις «κρυφής» ήδη εσωτερικής κρίσης.

Το τέταρτο είναι η αναμφισβήτητη νίκη του Σύριζα, παρά τις πρόσφατες και βίαιες αντιμνημονιακές επιδόσεις του σε πλατείες και δρόμους – ή μήπως αυτός ήταν ένας από τους λόγους της επιτυχίας του; Τώρα, ο κ.Τσίπρας θυμήθηκε το άτιμο ευρώ και την Ευρώπη, περιορίζοντας το δέον γενέσθαι σε μια αλλαγή των όρων της δανειακής σύμβασης, με διαπραγματεύσεις. Διαπραγματεύσεις Μέρκελ – Τσίπρα; Θα έπρεπε να γίνουν σε ζωντανή ραδιοτηλεοπτική μετάδοση για να τις παρακολουθήσουμε όλοι.

Το πέμπτο είναι ότι η παραδοσιακή μας ακροδεξιά, αντισημιτική και ξενόφοβη, παραχώρησε τη θέση της σε μια νεοναζιστική παράταξη με περγαμηνές βάναυσης βίας. «Λεπτομέρεια»: η λεγόμενη Χρυσή Αυγή συγκέντρωσε ικανές ψήφους (6%) ακόμα και στο Δίστομο. Ελπίζω το προεδρείο της νέας Βουλής να φροντίσει για την ακεραιότητα όσων βουλευτών, όπως η κ. Ρεπούση, μισούν αυτό το «κόμμα». Και η αστυνομία να σταματήσει να του κάνει πλάτες όταν δέρνει μετανάστες.

Το έκτο είναι η εμπέδωση της ΔΗ-ΜΑΡ και ως κοινοβουλευτικού κόμματος, που μπορεί (αλλά ας το αποδείξει) να παίξει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό, σοσιαλιστικό, δημοκρατικό ρόλο. Υπήρχε ένα πολιτικό κενό στον κεντροαριστερό χώρο και έρχεται, αν προσέξει, να το καλύψει, ενώ οι εκλογές την τοποθέτησαν σε θέση – κλειδί για κάθε λύση.

Συμπέρασμα: η κατάσταση της χώρας ήταν προεκλογικά κάκιστη. Μετεκλογικά, είναι επιπλέον επικίνδυνη. Σαν συνέπεια της λαϊκής βούλησης!

Ο Ριχάρδος Σωμερίτης είναι δημοσιογράφος