Μεταξύ Λούθηρου και Παναγίας…

Σήφης Πολυμίλης 19 Αυγ 2012

Δεν ξέρω αν με τη βοήθεια της Παναγίας θα τα καταφέρουμε να βγούμε από την κρίση, όπως πιστεύει ο Αντώνης Σαμαράς, αλλά σίγουρα η βοήθειά Της δεν φθάνει για να πειστεί η κυρία Μέρκελ να μας δώσει την πολυπόθητη επιμήκυνση που ζητεί διακαώς η ελληνική κυβέρνηση για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα. Αν και βαθύτατα θρησκευόμενη η γερμανίδα καγκελάριος – κόρη λουθηρανού πάστορα γαρ -, δεν φαίνεται να πιστεύει στην εξ ύψους βοήθεια, επηρεασμένη, όπως και πολλοί συμπατριώτες της, από την προτεσταντική ηθική της λιτότητας, της αυτοθυσίας και της δικαιοσύνης. Μιας δικαιοσύνης όμως που αναγνωρίζει μεν την ανάγκη βοήθειας στους εν ανάγκη ευρισκομένους, αλλά θεωρεί ταυτόχρονα ηθική υποχρέωσή τους να ανταποδώσουν στο ακέραιο στην κοινωνία την όποια ευεργεσία έλαβαν… Δυστυχώς για εμάς η γερμανική ηγεσία και η κοινωνία έχουν ενστερνιστεί βαθύτατα την ιδέα ότι τα χρήματα και ο πλούτος είναι ένα αγαθό που αποκτάται με θυσίες και κόπους, και κατά συνέπεια δεν μπορούμε να τα σκορπάμε σε όποιον μάς ζητεί δανεικά…

Ο κ. Σαμαράς λοιπόν θα έχει δύσκολο έργο απέναντι στην κυρία Μέρκελ. Θα πρέπει να την πείσει ότι ναι μεν βρισκόμαστε σε ανάγκη, ότι χρειαζόμαστε κάποιον επιπλέον χρόνο, αλλά ταυτοχρόνως ότι είμαστε διατεθειμένοι να υποστούμε τις θυσίες που απαιτούν οι δανειστές για να επανέλθουμε επί ίσοις όροις στις αγκάλες της προτεσταντικής Ευρώπης… Πρέπει να πληρώσουμε το τίμημα μυωπικής ιδιοτέλειας και αμεριμνησίας χρόνων και εξ όσων αντιλαμβάνομαι η συμβολή της Παναγίας δεν προβλέπεται σε κανενός είδους μνημόνιο από αυτά που έχουμε υπογράψει…

Μπορεί οι θυσίες που έχουμε ήδη υποστεί να είναι πολύ βαριές για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αλλά δυστυχώς για τους Γερμανούς φαίνεται ότι δεν είναι αρκετές. Οσο κι αν ορισμένοι από αυτούς, όπως ο πρώην καγκελάριος Σρέντερ, τις αναγνωρίζουν, το έλλειμμα εμπιστοσύνης και συνέπειας στην πολιτική μας ηγεσία παραμένει μεγάλο, υπονομεύοντας έτσι και τις προσπάθειες που έχουμε καταβάλει. Γιατί μπορεί να καταφέραμε να μειώσουμε σε πρωτοφανή επίπεδα για ευρωπαϊκή χώρα το έλλειμμα στο ισοζύγιο – πάνω από 8% του ΑΕΠ – αλλά από μεταρρυθμίσεις και μείωση του κράτους, τα οποία οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ τα θεωρούν αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις, παραμένουμε ακόμη σε υποσχέσεις.

Η συζήτηση λοιπόν του έλληνα πρωθυπουργού με την κυρία Μέρκελ δεν θα είναι εύκολη. Ο κ. Σαμαράς πρέπει να αποδείξει ότι αυτά που λέει όχι μόνο τα εννοεί αλλά είναι αποφασισμένος και να τα εφαρμόσει, πηγαίνοντας κόντρα σε αυτά που υποσχόταν προεκλογικά. Αλλά και η γερμανίδα καγκελάριος πρέπει να αποφασίσει, αγνοώντας το προεκλογικό κλίμα που έχει ήδη αρχίσει να διαμορφώνεται, τι συμφέρει και τη χώρα της και την ευρωζώνη. Αν δηλαδή εννοεί αυτό που δηλώνει, ότι επιθυμεί την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, όχι μόνο γιατί το κόστος εξόδου και για τη Γερμανία θα είναι πολλαπλάσιο του κόστους παραμονής, αλλά και γιατί μια ελληνική έξοδος θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου συνολικά για την ευρωζώνη, όπως προειδοποιούν οι ανά την Ευρώπη εχέφρονες..