Όλα θα ήταν αλλιώς αν η κυβέρνηση πίστευε στην ανάγκη και τη σημασία των μεταρρυθμίσεων. Ο λογαριασμός των μέτρων λιτότητας θα ήταν πολύ ελαφρύτερος και η επιβάρυνση των πολιτών ηπιότερη, ενώ θα αποτρεπόταν το υφεσιακό αποτέλεσμα. Αλλά ακριβώς τη στιγμή που πρέπει να γίνει το μεγάλο άλμα για την έξοδο από την κρίση έχουμε μια πολιτική ηγεσία που πιστεύει στον πελατειασμό, τον κρατισμό και τον συντεχνιασμό.
Επείγει ο εξορθολογισμός του κράτους και του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, το σπάσιμο των καρτέλ και των μονοπωλίων, η απελευθέρωση της λειτουργίας της οικονομίας από λόμπυ συμφερόντων, κλειστά επαγγέλματα και κλειστές δομές. Χρειαζόμαστε βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές για να γίνουμε μια κανονική χώρα με υγιή παραγωγική βάση, δίκαιο/αποτελεσματικό φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα, θεσμούς που λειτουργούν, αναδιανομή και προστασία των ασθενέστερων, ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον.
Αν δεν γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, δεν πρόκειται να ξεκολλήσουμε από το τέλμα. Η κυβέρνηση έχει χαθεί στην επικοινωνιακή διαχείριση της φοροκαταιγίδας που έρχεται και δεν αντιλαμβάνεται ότι όσο καθυστερεί τις μεγάλες αλλαγές, τόσο απομακρύνεται η προοπτική της ρήξης με τις αιτίες της ελληνικής χρεοκοπίας.