Η επανέναρξη της κυβερνητικής τετραετίας στο χώρο της υγείας γίνεται με όρους εξαιρετικά δυσμενείς καθώς η πολυπλοκότητα και ένταση των προβλημάτων απαιτούν άμεσες ενέργειες μακράς πνοής. Δυστυχώς τοσο ο πρωθυπουργός στις προγραμματικές δηλώσεις οσο και η νέα ηγεσία του ΥΥΚΑ φαίνονται καθηλωμένοι στην αγχώδη τήρηση των μνημονιακών υποχρεώσεων και τη διαχείριση μιας απέραντης καθημερινότητας μικροπροβλημάτων Αναγκαστικά λοιπόν ο διαρθρωτικός χαρακτήρας της κρισης αντιμετωπίζεται με ανουσιες παρεμβάσεις συντήρησης του παρωχημένου(λειτουργικής του σταθεροποίησης) χωρίς τον απαραιτητο μεταρρυθμιστικό οριζοντα
Ο χωρος της υγειας από την δημιουργια του ΕΣΥ μεχρι σημερα χαρακτηρίζεται από την σφοδρή συγκρουσιακή συνύπαρξη ενός δημόσιου συστηματος καθολικης παροχης στηριγμενου από ένα σοσιαλιστικο μεταρρυθμιστικο Διαρκες (κεντρα υγειας 80,περιφερειακα νοσοκομεια 90 αποκεντρωση,δημοσιο management 2000), και ενός εξαιρετικα επιθετικου ιδιωτικου τομεα(υψηλη βιοτεχνολογια ,φαρμακευτικες εταιριες) Ταυτοχρονα αντανακλα και ενσωματωνει από την κεντρικη πολιτικη την κλασικη ελληνικη ιδιοπαθεια (υπερφορτωμενο κρατος, ασθενείς θεσμοί, πελατειασμος,διαφθορα, συντεχνιασμος) Αυτή η εγχώρια ιδιαιτεροτητα της διπλης στρεβλωσης μέσα από την ένταση του καταναλωτισμου και της ανεξελεγκτης κερδοσκοπιας την περιοδο 04-09 οδηγησε σε μια εκρηξη δαπανων χωρις προηγουμενο Oλες τις προσπάθειες εκσυγχρονισμου της διετίας 10-12 τόσο σε σημαντικα διαρθρωτικά μέτρα (δημιουργία ΕΟΠΥΥ,ενοποιηση πολιτικής φαρμάκου, αναδιοργάνωση νοσοκομείων) όσο και σε εργαλειακά (Υγειονομικός Χάρτης, ΕΣΥΝΕΤ ,κλειστα Νοσήλια, Ηλεκτρονική συνταγογράφηση, Θεραπευτικά Πρωτόκολλα, Εθνικά Σχέδια ) δαιμονοποιηθηκαν και πολεμηθηκαν σφοδρα σαν μνημονιακες επιταγες από το συνολο της αντιπολιτευσης για να εφαρμοσθουν απροθυμα από ολες τις επομενες κυβερνησεις.
Σήμερα η μειζων Αριστερα οφειλει στη χωρα μια μακρα παράλληλη πορεια μεσα από τους θεσμους, με μεγαλες συναινεσεις και ευρυτατη κοινωνικη στηριξη, αποσυμπιεζοντας την κεντρικη απο την γενικη κυβερνηση, ενεργοποιώντας επιτελικά το κράτος.Ταυτοχρονα να μεταρρυθμισει ουσιαστικα τους χωρους aνaπαραγωγής ανισοτήτων επεκτεινοντας την ισοτητα και την καθολικοτητα προσβασης στα δημοσια αγαθα,δινοντας ευκαιριες σε ολους Ειδικά στην υγεία μια σημαντικη αναδιοργανωση-που θα απελευθερωνε πορους και ανθρωπινο δυναμικο ,βελτιωνοντας αμεσα τις παρεχομενες υπηρεσιες- περιλαμβάνει :
Α) Την μετατροπή των ΕΟΠΥΥ από κουμπαρά εισφορών σε πραγματικό ρυθμιστή της παροχής υπηρεσιών τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα με ισχυρούς κανόνες και νέες προτεραιότητες.
Β) Την ταχεια διαμορφωση των δικτυων χρόνιων παθήσεων(70% των δαπανων υγειας) και σταδιακα τον οικογενειακο γιατρο
Γ)Την αναδιάρθρωση των νοσοκομείων με επαναπροσανατολισμό στα οξέα περιστατικα όπως και αλλαγή χρήσης μονάδων
Δ) Μια συνολικη πολιτική για το φάρμακο με σημαντικη μετατροπη του μειγματος-και του ογκου –που παρεχεται στους ασθενεις και μια πληρη εθνική αναπτυξιακή πολιτική για την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία
Ε) Την δραστική ανατροπή της ασυμμετρίας των επαγγελματιών υγείας με ανάσχεση της υπερπαραγωγής γιατρών και αξιοποίηση των παράπλευρων επαγγελματιών υγείας
Ας ελπίσουμε ότι η κυβερνώσα αριστερά δεν θα αναλωθεί παρατηρώντας τον πόνο των άλλων..