Ασφαλώς όλοι θέλουμε να λήξει καλά η διαπραγμάτευση. Μετά τη λέξη “διαπραγμάτευση” που οδηγεί στην αλλαγή ονομάτων σε έννοιες που γνωρίζαμε η επόμενη λέξη είναι μεταρρυθμίσεις!
Κατ’ αρχήν θεωρώ απόλυτα λάθος να γίνονται εκλογές, χωρίς να εκθέτουν τα κόμματα τις απόψεις και τις προτάσεις τους. Η θεωρία “δεν ξέρω, μόλις αναλαμβάνω, μαθαίνω τι πραγματικά συμβαίνει και άρα αναπροσαρμόζω τις απόψεις μου” είναι απόλυτα κατακριτέα. Άλλωστε για αυτό δεν ασκούσαν όλοι κριτική στον Γ. Παπανδρέου; Βεβαίως η συνήθης φράση καθενός που αναλάμβανε είναι ότι παρέλαβε καμένη γη. Ότι όλα ήταν στραβά και αυτός έπρεπε να ανασκουμπωθεί και να τα φτιάξει από την αρχή. Όσο ήταν αντιπολίτευση, δεν έλεγε τις προτάσεις του, μήπως και τις κλέψουν: Τι θεωρία και αυτή… Τώρα που έγινε κυβέρνηση, θα σκεφτεί, θα μελετήσει και θα μας τα πει. Αυτό καταργεί την ουσία της αντιπροσώπευσης. Ψηφίζουμε κάποιους με βάση προτάσεις, όχι με βάση ενδυματολογικά πρότυπα. Τους ψηφίζουμε να εφαρμόσουν προτάσεις που μας έχουν πει, όχι αυτές που θα σκεφτούν, αφού τους ψηφίσαμε. Άλλο που άκουσα, ωραίο και αυτό: Δεν μπορείς όντας αριστερός να ασκήσεις αριστερή πολιτική σε ένα τέτοιο διεθνές περιβάλλον. Ασκείς αναγκαστικά δεξιά πολιτική! Ο δημοσιογράφος το ανέφερε ως λόγια εκτός κάμερας του τέως κύπριου προέδρου, που ζήτησε τη συναίνεση παρευρισκόμενου υπουργού. Αυτός απάντησε “εσείς το είπατε” και όλα καλά… Άλλωστε αυτή δεν ήταν η κρατούσα αντίληψη; Έλα, μωρέ καημένε, σάμπως θα τα κάνουν αυτά που λένε; Δυο-τρία να κάνουν και όλα θα είναι καλά… Περιμένουμε τις προγραμματικές. Η πολιτική όμως ασκείται με συγκεκριμένους νόμους, υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους. Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Οι πάντες αρχίζουν με όρεξη για μεταρρυθμίσεις. Όσο κι αν η λέξη έχει χάσει το νόημά της, έχουμε ακούσει διαδοχικά: αλλαγή, εκσυγχρονισμός, επανίδρυση και ξανά αλλαγή. Ο πόλεμος κατά της διαφθοράς και της πελατείας έχει κηρυχθεί πολλάκις! Αν θέλει κανείς να τον κερδίσει, οφείλει να ξαναγράψει τη νομοθεσία, ώστε οι νόμοι να είναι λίγοι, απλοί και κατανοητοί, να μην συγκρούονται και να μην παραπέμπει ο ένας στον άλλον. Πρέπει το κράτος, ο μεγάλος άρρωστος, να αλλάξει. Να εκσυγχρονιστεί. Οι αρχές της εγγύτητας και της επικουρικότητας να εφαρμοστούν σε όλα τα θέματα και σε όλα τα επίπεδα διοίκησης. Το σύνταγμα να περιοριστεί, να μην αφήνει περιθώριο, για να θεωρεί ο καθένας ότι αυτό που νομίζει γράφεται στο σύνταγμα. Απλή, διαφανής, κατανοητή νομοθεσία! Έτσι θα χτυπηθεί η διαφθορά, όχι με ευχές και λόγια… Αν θέλει να χτυπήσει την πελατεία, πρέπει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο. Όπως πάντα, το πρώτο κόμμα είναι αρκετά ευχαριστημένο με τις επιπλέον έδρες που απέσπασε. Αν θεωρεί με μία παράλογη αριθμητική ότι το 36,5% (άντε το 41,5% με τους συμμάχους του) είναι η απόλυτη πλειοψηφία των εκλογέων, κάνει και αυτό λάθος. Εν μέσω διαπραγμάτευσης θα περιμένω να ακούσω τις προγραμματικές. Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με αγαθές προθέσεις…