Στην τελευταία Σύνοδο για το μεταναστευτικό τα ΜΜΕ επί δύο ημέρες μας βομβάρδιζαν με την πανομοιότυπη έκφραση «σε κλοιό πιέσεων θα βρεθεί στις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός». Και όλο το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει σε θέματα εθνικής κυριαρχίας και υπεράσπισης των συνόρων, δίνοντας στους Ελληνες πολίτες την εντύπωση ότι με πρόσχημα τη βοήθεια για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού οι Ευρωπαίοι εταίροι εγείρουν παράλογες απαιτήσεις που άπτονται της κυριαρχίας μας.
Βέβαια το απόγευμα της Συνόδου η πληροφόρηση και ο τόνος άλλαξαν: «Αυστηρή κριτική και ασφυκτικές πιέσεις από την ΕΕ στην Τουρκία επειδή δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα». Οι πιέσεις όταν κατευθύνονται προς την Τουρκία είναι ευπρόσδεκτες. Και δεν περνάει από το μυαλό κυβέρνησης και ΜΜΕ ότι δεν πρόκειται για πιέσεις αλλά για την πάγια απαίτηση για τήρηση των συμφωνηθέντων, τα οποία Ελλάδα και Τουρκία δεν υλοποίησαν. Και αν προσέξουμε τις αυστηρές προειδοποιήσεις του Γερμανού ΥΠΕΞ προς χώρες όπως η Ουγγαρία, η Τσεχία και η Σλοβακία θα μπορούσαμε εύκολα να διαπιστώσουμε ότι η απαίτηση επεκτείνεται και προς εκείνες τις χώρες που αρνούνται να εφαρμόσουν την απόφαση της ΕΕ για την κατανομή των προσφύγων. Δεν πρόκειται λοιπόν για μια νέα εν εξελίξει ανθελληνική μεθόδευση.
Δεν έγινε ανθέλληνας ο Γκι Φέρχοφστατ επειδή παρομοίασε τα ελληνικά σύνορα με ελβετικό τυρί. Δεν είναι εχθροί της χώρας όσοι αδυνατούν να αντιληφθούν γιατί σε μια λωρίδα θάλασσας δεν μπορεί να υπάρξει συντονισμός ώστε και η ζώνη Σένγκεν να λειτουργεί και -κυρίως- να περιοριστούν οι ανθρώπινες τραγωδίες. Και η τοποθέτηση του Αυστριακού ΥΠΕΞ ότι «κανείς δεν μπορεί να περιμένει η Ελλάδα να αντιμετωπίσει μόνη της το τεράστιο προσφυγικό κύμα, αλλά το ερώτημα είναι γιατί αρνείται να βοηθηθεί» δεν αντιμετωπίζεται με υπερπατριωτικές εξάρσεις. Η διαβεβαίωση του αρχηγού του Λιμενικού προς τον πρωθυπουργό «ότι κάνουμε τη δουλειά μας και δεν χρειαζόμαστε βοήθεια» δεν φαίνεται να πείθει ως προς το δεύτερο σκέλος. Γιατί ο αναμφισβήτητος ηρωισμός και η αυτοθυσία δεν αρκούν για να αντιμετωπιστεί το μέγεθος του ανθρώπινου κύματος που σκάει στις ακτές των νησιών μας.
Η πρόταση της ΕΕ για τη θέσπιση ενός Οργανισμού Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής είναι ένα μεγάλο βήμα στην κάλυψη του κενού στον ασθενή τομέα της Αμυνας και Ασφάλειας της ΕΕ. Πάντα ισχυριζόμασταν με υπερηφάνεια ότι τα ελληνικά σύνορα είναι και τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ. Πρακτικά αυτό μεταφράζεται σε υποχρέωση προστασίας των συνόρων από όλα τα κράτη-μέλη, όπως προκύπτει από τις συνθήκες του Αμστερνταμ και της Λισαβόνας. Ηταν πάντα μια απαίτηση της ελληνικής πλευράς και τώρα που κάτω από την πίεση των πραγμάτων και των μεταναστευτικών ροών από το χαρτί περνάει στην εφαρμογή, η ελληνική πλευρά δεν έχει κανένα λόγο να εμφανίζεται επιφυλακτική και με τόσους αστερίσκους, ώστε να δημιουργείται και πάλι στους πολίτες η εντύπωση ότι σύρεται παρά τη θέλησή της σε μια υπόθεση που ενέχει κινδύνους.