Μισό εκατομμύριο, καλά εκπαιδευμένοι, σχεδόν όλοι νέοι. Στο Πανεπιστημιακό μου Εργαστήριο η απώλεια ξεπερνά το 50%. Τεράστια η ζημιά για τη Χώρα, φαίνεται να συμφωνούν όλοι. Εγώ όχι. Η μετανάστευση έχει πολλά θετικά σημεία και λίγα αρνητικά. Δεν φεύγουν από έναν παράδεισο αλλά από μια καταστροφή. Και ίσως η φυγή τους κρύβει «υπόσχεση» για το μέλλον. Σίγουρα, πάντως, δεν αξίζει να «κλαίμε για το χυμένο γάλα».
Πρώτον, η Χώρα δεν είναι κάτι το αφηρημένο, είναι οι άνθρωποι και το μέλλον της. Οι άνθρωποι που φεύγουν, κατά τεκμήριο, ζητούν κάτι καλύτερο από ότι τους δίνει η Πατρίδα. Στην πλειοψηφία τους, μάλλον το βρίσκουν, άρα είναι κερδισμένοι. Ακόμη και αν το 10% του πληθυσμού φύγει, αυτό έχει συμβεί πολύ χειρότερο στο παρελθόν. Άλλωστε, «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», όπως πιστεύουν όσοι μένουν πίσω. Σίγουρα δεν το πιστεύουν όσοι φεύγουν και, γι’ αυτό φεύγουν.
Δεύτερον, οι «μετανάστες» δεν είναι «χαμένοι για πάντα. Ακόμη και ο «πολύτροπος» Οδυσσέας μας «πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνω», δηλαδή …μορφώθηκε. Οι «μετανάστες» μας πηγαίνουν σε χώρες πολιτισμένες, πλούσιες και δημοκρατικές. Θα μάθουν πολλά που η Ελλάδα δεν τους δίδαξε και δεν τους έδωσε, ακόμη και όταν η οικογένεια προσπαθούσε. Αν και όταν οι συνθήκες που τους έδιωξαν αλλάξουν, πολλοί θα γυρίσουν καλύτεροι, αυτοί και σίγουρα τα παιδιά τους.
Η Ελλάδα πάντα «έδιωχνε» τα παιδιά της. Η ιστορία της μετανάστευσης κρατάει αιώνες και είναι πάντα η ίδια. Μία ιστορία με «επτά καταστροφές και θριάμβους». Μία Χώρα που «κατόρθωσε» να καταστραφεί, όχι από, αλλά 30 χρόνια μετά, μία επτάχρονη δικτατορία. Ιδιοτελείς και «ολίγες» ηγεσίες, ελλιπείς θεσμοί, και ένα αποτυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα δημιούργησαν μία «Αποτυχημένη Χώρα».
Είναι καλύτερο τη δυστυχία αυτή να μοιράζονται λιγότεροι, όχι οι περισσότεροι. Ακόμη καλύτερα, αφού αυτοί που «μένουν» είναι οι «φταίχτες». Η Ελλάδα που διώχνει τα παιδιά της είναι αυτοί που ήθελαν ρουσφέτια, αλλά δεν ήθελαν ένα σωστό Ασφαλιστικό σύστημα. Κοντά στα ξερά καίγονται βέβαια και χλωρά, αλλά η Ελλάδα που απέτυχε είναι η Ελλάδα που έφτιαξαν οι σημερινοί πενηντάρηδες και εξηντάρηδες. Αν τώρα δεν έμειναν λεφτά για τις συντάξεις τους, αυτοί φταίνε. Όσοι διαδήλωναν κατά της «Μεταρρύθμισης Γιαννίτση» και όσοι τους ανέχθηκαν, δηλαδή όλοι.
Κλαυθμοί και οδυρμοί ακούγονται από συνδικαλιστές γιατρούς. Σιγά την απώλεια. 70.000 γιατροί, που θα έπρεπε να είναι οι μισοί, κλαίνε γιατί θα βουλιάξει το Ταμείο τους και δεν θα μείνουν νέοι γιατροί να κάνουν τη «λάντζα». Το κρατικοδίαιτο ΕΣΥ που απαίτησαν στα νιάτα τους και έφτιαξαν οι «πρόθυμοι» ηγέτες τους, κατέρρευσε χωρίς τη χρηματοδότηση της «ιερής αγελάδας». Τυχεροί οι νέοι γιατροί που έφυγαν και όσοι θα ωφεληθούμε με την επιστροφή τους, σοφότερων και καλύτερων.
Και μία τελευταία παρατήρηση. Όσοι φεύγουν σίγουρα δεν είναι ψηφοφόροι αυτής της Αριστεράς. Ας κάνουμε ότι μπορούμε να έρθουν να ψηφίσουν. Ακόμη καλύτερα, ας απαιτήσουμε, όσο μπορούμε, να ψηφίσουν εκεί που είναι. Αν και δεν περιμένω από τη σημερινή μας κυβέρνηση να κάνει το … λάθος. Το σχέδιο παραμονής της στην εξουσία είναι το μόνο σχέδιο που φαίνεται να εκτελεί με ευλάβεια και ….επάρκεια.