Το μαρτύριο στις αρχές του 21ου αιώνα δεν χωράει αμφιβολία πως είναι η ανείπωτη ταλαιπωρία των προσφύγων-μεταναστών-νόμιμων-παράνομων κλπ! Μέσα σ’ αυτά τα δραματικά γεγονότα βεβαίως θα πρέπει να συμπεριληφθούν οι αιτίες που προκάλεσαν αυτό το απάνθρωπο και γιγαντιαίο πρόβλημα του ξεριζώματος αθώων ανθρώπων που έχασαν παιδιά, γονείς, αγαπημένα πρόσωπα, που ξεκληρίστηκαν οικογένειες, περιουσίες, γειτονιές, πατρίδα…
Πριν τη δική μου γενιά συνέβη το ίδιο δράμα. Τώρα, ευτυχώς για εμάς, αυτή τη δυστυχία τη βλέπουμε μόνο στις οθόνες μας, με μεγάλες δόσεις θλίψης, συμπόνιας και ανατριχίλας… Καθημερινό θέμα με βαρύ κόστος για τους μετανάστες, που ρισκάρουν τις ζωές τους για να έρθουν από την εδώ μεριά της θάλασσας, και για μας η προσπάθεια να μην την συνηθίσουμε, να μην… εξοικειωθούμε μαζί της και να μην πάψουμε να ανατριχιάζουμε.
Δεν χρειάζεται να περιγράψω πια ό,τι μας δείχνει η οθόνη. Θα επαναλάβω αυτονόητες εικόνες που έχουν βαθιά εισχωρήσει στον εγκέφαλο και στην κοινή συνείδηση. Ανεξάρτητα με το πώς έχει αντιμετωπισθεί και εκληφθεί ως γεγονός, το ίδιο το θέμα είναι συγκλονιστικό και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση! Το προσφυγικό-μεταναστευτικό λοιπόν, έχει χαράξει από τη φύση του πολλούς δρόμους και μονοπάτια, ταράζοντας τα νερά όλης της δημοκρατικής ευρωπαϊκής επικράτειας. Ναι, τη λέξη «δημοκρατικής» την έβαλα ενδεικτικά στο σχολιάκι μου, για να μου δώσει την ευκαιρία να πω πως η οργανωμένη Ευρώπη, στάθηκε αδιάβαστη, ανήμπορη, έως και αδιάφορη σε έναν βαθμό, να αντιμετωπίσει αυτά τα μεταναστευτικά ρεύματα. Χρειάστηκε να χαθούν και να συνεχίζουν να πεθαίνουν, δεκάδες άνθρωποι καθημερινά στο Αιγαίο, για να κινητοποιηθούν τα ανθρωπιστικά αντανακλαστικά τής Ευρώπης.
Αναδρομικές τύψεις; Μήπως έχει να κάνει κάτι τέτοιο με έναν πρότερο βίο που θυμίζει τις αποικιοκρατικές και απεχθείς πολιτικές περασμένων εποχών στις πατρίδες των ξεριζωμένων; Ότι και να είναι, η Ευρώπη, ανεπίτρεπτα λαχανιασμένη και άβουλη, αδυνατεί να συνεννοηθεί πάνω σε μια σοβαρή μεταναστευτική πολιτική. Βλέπει τα μέλη της να συρματοπλέκουν σύνορα, να προβάλουν ξενοφοβικές και εν γένει κάκιστες πολιτικές, παραβιάζοντας την πολιτική επιλογή της Ενότητας των αποφάσεών της… Βρίσκεται μπροστά σε ανεξάρτητες αποφάσεις κάποιων χωρών, με τις οποίες η κάθε μια από αυτές καταστρατηγεί και συγχρόνως αδιαφορεί για τις κατά τα άλλα κοινές αποφάσεις.
Το μεταναστευτικό–προσφυγικό τής εποχής, δεν περιορίζεται μόνο στις μεταναστεύσεις, στις πεζοπορείες χιλιομέτρων, στους ακατάλληλους καταυλισμούς, στα ναυάγια, στους πνιγμούς, στον αφανισμό γενεών, αλλά και στην χρησιμοποίηση και εκμετάλλευσή του από τζιχαντιστές, που οδήγησαν σε μαζικές δολοφονίες, σε αντίποινα, σε βομβαρδισμούς, σε αίμα, πολύ αίμα… Η Ευρώπη τώρα πληρώνει κι αυτή με τη σειρά της το τίμημα και είναι βαρύ. Ο τρόμος και η ανασφάλεια κατακυριεύουν τους πολίτες και περιορίζουν τις ελευθερίες τους. Οι πολιτικές ανακατατάξεις και οι δεξιόστροφες πορείες των ευρωπαϊκών χωρών, είναι κι αυτά ένα βαρύ τίμημα.
Οι μεταναστεύσεις γενικότερα είναι αποτέλεσμα λαθών και απουσία, στην πράξη, ουμανιστικού-πολιτισμικού οράματος, το οποίο δεν υπάρχει πλέον στον ορίζοντα της ευρωπαϊκής τάξης πραγμάτων. Η χώρα μας, αδύναμη να συγκρατήσει, να αντιμετωπίσει και να ανταπεξέλθει στα διογκωμένα προβλήματα του μεταναστευτικού, είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί τις εύθραυστες πλέον ισορροπίες της αδύναμης και σε πολλά σημεία ακατάληπτης πολιτικής των ισχυρών της Ευρώπης. Η διαπραγματευτική της δύναμη είναι ισχνή και περιορίζεται σε ρητορικές αριστερής απόχρωσης…
Τι μέλλει γενέσθαι; Όποιος μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα, θα του χαρίσω το… σοκολατάκι που έκρυψα να το φάω αργότερα…
Και θα τον ευγνωμονώ…