Υποτίθεται – και σε μεγάλο βαθμό, έτσι είναι – ότι το ΠΑΣΟΚ έχει περιέλθει σε ανυποληψία σε ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης που παραδοσιακά το στήριζε. Και τόσο τα εκλογικά αποτελέσματα του ’15 όσο και όλες οι δημοσκοπήσεις βεβαιώνουν ότι στην καλύτερη περίπτωση το Κίνημα Αλλαγής παλεύει να συγκρατηθεί σε ποσοστά της τάξης του 6 – 8%.
Το ερώτημα επομένως είναι, τι ακριβώς προσδοκά ο Τσίπρας με μεταγραφές δευτερότριτων, αδιάφορων πολιτικά και χωρίς κάποια κοινωνική αναφορά, στελεχών, που ήδη βρίσκονταν εκτός του Κινήματος;
Άλλωστε, παρά τις μεταγραφές τύπου Μαριλίζας ή Μυρσίνης, αλλά και Ραγκούση ή Μπίστη, τα ποσοστά του Σύριζα σε όλες τις δημοσκοπήσεις είναι καθηλωμένα μεταξύ 22 – 25%, η δε διαφορά του από την σταθερά πρώτη Ν.Δ. έχει σταθεροποιηθεί σε διψήφια νούμερα της τάξης του 10 – 13%.
Τι παραπάνω επομένως μπορεί να περιμένει ότι θα του προσφέρουν οι Τόλκας και Μωραΐτης, τους οποίους το ίδιο το ΚινΑλ εκτίμησε ότι δεν του χρειάζονται και τους … αποδέσμευσε ως ελεύθερους, όπως λέμε στο ποδόσφαιρο;

Μια εκτίμηση είναι ότι οι μεταγραφέντες και μαζί τους κάποιοι ακόμη που ήδη έχουν προσχωρήσει ως ακόλουθοι του Φώτη Κουβέλη ή είναι έτοιμοι, τα γνωστά  … λιβανιστήρια, προορίζονται να μπουν ως τσόντα σ’ ένα εκλογικό σχήμα «Σύριζα – Προοδευτικές Δυνάμεις», κατά το οποίο ο Σύριζα θα παραμείνει ως κόμμα της «ριζοσπαστικής αριστεράς» συνεργαζόμενο με δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας για την αντιμετώπιση της … ακροδεξιάς (όπου «ακροδεξιά» υποτίθεται ότι είναι η Ν.Δ.!!).

Την επίσημη παρουσίαση μάλιστα αυτού του  «σχήματος» έχει αναλάβει  να κάνει με μια διακήρυξη  που συντάσσει ο γνωστός για τις … σοσιαλδημοκρατικές ιδέες του Αριστείδης Μπαλτάς, συνεπικουρούμενος και από ομάδα πανεπιστημιακών, των ιδίων προφανώς σοσιαλδημοκρατικών φρονημάτων!…

Εφ’ όσον σε αυτό καταλήγει τελικά ο Τσίπρας – και οι σχετικές πληροφορίες προέρχονται από σοβαρές πηγές – είναι προφανές ότι ο πρόεδρος του Σύριζα επιδιώκει:
– αφ’ ενός να μην προχωρήσει άμεσα σε μετατροπή του κόμματος του σε «σοσιαλδημοκρατικό», αποφεύγοντας έτσι να έρθει σε σύγκρουση με στελέχη που είναι αντίθετα με μια τέτοια ριζική αλλαγή της ιδεολογικής και πολιτικής φυσιογνωμίας του Σύριζα – και ήδη, αμέσως μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό άρχισαν οι προειδοποιητικές βολές…
– αφ’ ετέρου δε, δημιουργεί μια προσωπική πλέον ομάδα με την οποία θα μπορεί να πορευτεί σε κάθε περίπτωση :

* είτε ενσωματώνοντας την στον Σύριζα, σε μια «διεύρυνση» χωρίς αλλαγή φυσιογνωμίας,

* είτε διατηρώντας το σχήμα «συνεργασίας»,

* είτε, αν οι μετεκλογικές εσωκομματικές εξελίξεις οδηγήσουν σε αποχωρήσεις, διασπάσεις κλπ, να αποτελέσει, μαζί με τα στελέχη που ήδη έχει αναδείξει, από το πουθενά τα περισσότερα, το νέο πολιτικό του σχήμα…

Έχοντας να … επιλέξω μια από τις πιο πάνω εκδοχές, θα κατέληγα στη δεύτερη, τη διατήρηση δηλαδή του σχήματος της «συμμαχίας της ριζοσπαστικής αριστεράς με τις σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις», το οποίο  άλλωστε τον εξυπηρετεί να εμφανιστεί και στο ευρωπαϊκό πολιτικό πεδίο, ως πρότυπο συνεργασίας των δυνάμεων της ευρωπαϊκής  αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας!
Με αυτή την ταμπέλα μάλιστα, κατά τις ίδιες πληροφορίες, σχεδιάζει να κατέβει και στις Ευρωεκλογές του Μαΐου, αλλά και στις Εθνικές εκλογές, εφόσον τελικά διεξαχθούν ταυτόχρονα.

Ήδη ετοιμάζονται εκδηλώσεις στην Αθήνα και την περιφέρεια με κεντρικό σύνθημα «την ανάγκη σύγκλισης των προοδευτικών δυνάμεων στην Ελλάδα και την Ευρώπη» και με τη συμμετοχή στελεχών του Σύριζα και της κυβέρνησης, τους ήδη μεταγραφέντες, αλλά και υποψήφιους προς μεταγραφή, που εμφορούνται από τα γνωστά «αντιδεξιά σύνδρομα» ή εκφράζονται κάτω από τα επίσης γνωστά κλισέ, «να μην οξύνουμε το κλίμα», «εμείς δεν θα κάνουμε αυτά που έκανε ο Σύριζα» – αλλά από την άλλη, κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τι έχει κάνει ή και κάνει καθημερινά ο Σύριζα και τα στελέχη του που δίνουν τον τόνο της πολιτικής οξύτητας και του διχασμού, που ουδέποτε έχει εγκαταλειφθεί ως κεντρικό μέσο επιβολής του Σύριζα στους θεσμούς και τις λειτουργιές της Πολιτείας, αλλά και στην κοινωνία.

Πρόσφατη είναι άλλωστε είναι η νέα διχαστική τομή που έχουν λανσάρει ο Τσίπρας και τα στελέχη του, ανάμεσα «στο λαό» – τον οποίο φυσικά εκπροσωπεί αξιωματικά ο Σύριζα … – και «τις ελίτ», τις οποίες φυσικά εκφράζει η Ν.Δ., εκτός του ότι, επίσης φυσικά, αυτή ανήκει στην… ακροδεξιά!
Με αυτά και με εκείνα, τα ερωτήματα που ανακύπτουν αφορούν όχι μόνο αυτούς που έχουν ήδη προσχωρήσει, αλλά, πολύ περισσότερο, εκείνους από το χώρο της πρώην «ανανεωτικής αριστεράς» και της κεντροαριστεράς που φέρονται ως «συνομιλητές»:

* Τι ακριβώς δεν έχουν καταλάβει από όλα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από όλα όσα συμβαίνουν  καθημερινά μπροστά στα μάτια όλων μας και όσων μέλλει να συμβούν;

* Πώς έξυπνοι υποτίθεται και, κατά τα άλλα, με ευαισθησίες άνθρωποι, μπορεί να σκέφτονται να συνυπάρξουν πολιτικά με αυτό το  απίστευτο συνονθύλευμα με το οποίο εξασφαλίζει ο Τσιπρας την παράταση της παραμονής του για κάποιους ακόμη μήνες στην κυβέρνηση;

* Πώς δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτές οι εξευτελιστικές διαδικασίες των οποίων έχουν υπάρξει μάρτυρες, μπροστά στα μάτια όλων μας συμβαίνουν, δεν ευτελίζουν και τραυματίζουν μόνο το δημοκρατικό κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα, αλλά και αποτελούν αδιάψευστα τεκμήρια του αυταρχικού, μονοκομματικής αντίληψης, χαρακτήρα του Σύριζα με τον οποίο καλούνται να συμπράξουν ως «συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων»;

Αλλά τις απαντήσεις ας τις βρουν με και για τον εαυτό τους. Εκείνο που είναι ανεπίτρεπτο είναι να καμώνονται ότι όλα αυτά «είναι περασμένα ξεχασμένα».

Όπως  ακόμη πιο απαράδεχτο είναι να προβάλλουν νέα διχαστικά σχήματα, προκειμένου να ταυτιστούν οι κινητοποιήσεις – και στην ουσία οι υπαρκτές διαφωνίες με τη Συμφωνία των Πρεσπών – με τις αθλιότητες χρυσαυγιτών που εκμεταλλευόμενοι τις διαδηλώσεις κατά της Συμφωνίας προέβησαν σε βανδαλισμούς εβραϊκών τάφων και μνημείων…

Και δυστυχώς, την ταύτιση αυτή επιχειρεί να κάνει με ακραίο τρόπο ο καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης με άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής 10 Φεβρουαρίου, υπό τον άκρως προβοκατόρικο τίτλο, «Ήταν ο Μεγαλέξανδρος αντισημίτης;» και στο οποίο, αφού αναφέρεται λεπτομερώς στους βανδαλισμούς εβραϊκών μνημείων, γράφει μεταξύ άλλων:

«Κάποιοι, λοιπόν, νομίζουν πως μπορούν να συναναστρέφονται στις πλατείες με νεοναζί και να συγχρωτίζονται μαζί τους στο όνομα της Μακεδονίας ενισχύοντας αισθήματα εθνικισμού και μισαλλοδοξίας, και όταν απομακρυνθούν από την πλατεία (και την κάλπη) δεν θα υπάρχουν συνέπειες. Είτε από αφέλεια είτε από υποκρισία, συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος»…

Προφανώς ο καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης – από τους πρώτους που τάχθηκαν υπέρ της «συνεννόησης της κεντροαριστεράς με τον Σύριζα» – θέλει να πει ότι οι διαφωνίες και κυρίως οι εκδηλώσεις πολλών δεκάδων χιλιάδων πολιτών κατά της Συμφωνίας θα πρέπει να αφήνονται στα χέρια των νεοναζί, διαφορετικά όλοι οι συμμετέχοντες καθίστανται συνυπεύθυνοι «του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας»…

Ακόμη όμως χειρότερα δεινά για τους μη νεοναζί συμμετέχοντες στις εκδηλώσεις προβλέπει ο καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης, καθώς όπως αποφαίνεται, «το μίσος είναι μεταδοτικό. Θα μπει μέσα σου και δεν θα βγει απλώς σαν εφιάλτης μέσα στα όνειρά σου – θα γίνει ο κόσμος της μέρας σου, ο ίδιος ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά σου…»!

Δεν ξέρω πόσο επιστημονικά είναι αυτά τα, «όσοι μετέχουν στις διαδηλώσεις κατά της Συμφωνίας με νεοναζί έχουν πλέον μολυνθεί ανεπανόρθωτα από τον ιό του μίσους, έχει μεταλλαχθεί ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα τους» (!), πολιτικά όμως θα έλεγα ότι αποτελούν ένα καλό υπόβαθρο για να αναπτυχθεί σε πιο ακραία μορφή ο νέος διχασμός που επέφερε και προωθεί συστηματικά – και με το νεομακεδονικό – ο Τσίπρας.

Αλλά, αφού είναι τόσο σοβαρά τα πράγματα, γιατί ο καλός καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης δεν έχει απευθύνει τις ίδιες συμβουλές και παροτρύνσεις και στους βουλευτές των δημοκρατικών κομμάτων και τους άφησε τόσα χρόνια να συγχρωτίζονται με τους νεοναζί στη Βουλή και ποιος ξέρει τι μεταλλάξεις του χαρακτήρα και της προσωπικότητας τους θα έχουν πάθει… Ίσως να θεωρεί ότι πλέον είναι αργά γι’ αυτούς, ό,τι ήταν να πάθουν το έχουν πάθει κι έτσι προσπαθεί τώρα να προφυλάξει τους πολίτες που δεν έχουν σκεφτεί τις βλαβερές συνέπειες της συμμετοχής τους σε εκδηλώσεις στις οποίες μπορεί να μετέχουν και νεοναζί…

Βεβαίως, τώρα που το σκέφτομαι – και απορώ πώς δεν το έχει σκεφτεί ως τώρα ο κ.Μαραντζίδης – τους ίδιους κινδύνους μετάλλαξης του χαρακτήρα και της προσωπικότητας αντιμετωπίζουν και όσοι πηγαίνουν σε πορείες και διαδηλώσεις στις οποίες μετέχουν και ακροαριστεροί, αναρχικοί, γενικώς μπαχαλάκηδες που βρίσκουν ευκαιρία και σπάνε και καίνε ότι βρουν μπροστά τους…

Γιατί, όπως λέει ο καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης, «το μίσος είναι μεταδοτικό, θα μπει μέσα σου και δεν θα βγει…»! Εκτός κι αν αυτό είναι διαφορετικό μίσος, που δεν σε πιάνει, δεν κολλάς…

Ποιος να ξέρει… Η επιστήμη προφανώς σηκώνει τα χέρια της!

Υ. Γ. Διαβάζω στα Νέα, με αφορμή τη ρατσιστική επίθεση που δέχτηκε στο Παρίσι ο φιλόσοφος Αλέν Φίνκιελκροτ, ότι τον τελευταίο χρόνο αυξήθηκαν οι επιθέσεις εναντίον εβραϊκών στόχων κατά 74% σε σχέση με προηγούμενα χρόνια…

Αλλά απ’ ότι ξέρω στη Γαλλία δεν ασχολούνται με το «Μακεδονικό» ή τον Μέγα Αλέξανδρο. Τι τους έπιασε, άραγε, αυτούς;