Μετά το αριστερό Μνημόνιο

Κώστας Καρακώτιας 25 Μαϊ 2016

Τα   θηριώδη  νέα  οικονομικά  μέτρα  και  οι  υπερεκτεταμένες  ιδιωτικοποιήσεις   ψηφίστηκαν  χθες  από  την  Βουλή. Πριν  από    δύο  εβδομάδες  δε  είχε  γίνει  αποδεκτό  και   το  νέο  Ασφαλιστικό. Η  παταγώδης  αυτή  κατάρρευση  των  αντιμνημονιακών  ιδεολογημάτων   έχει  έντονες και  πολλαπλές  επιπτώσεις. Επιτείνει  την  αρχόμενη  ήδη διαδικασία  διάρρηξης  των  πολιτικών   συμμαχιών  που  ανέδειξαν   τον  ΣΥΡΙΖΑ  σε  κόμμα  εξουσίας  και  τον  έφεραν  στην κυβέρνηση  και  αναδεικνύει      ως  κρίσιμο  ερώτημα  και  ως  αγωνία  συνάμα  την  κατεύθυνση  και την  συμπεριφορά  των  κοινωνικών  δυνάμεων  που  είχαν  στοιχηθεί  μαζί  του. Θα  στραφούν  στα  κόμματα  της  λεγόμενης  ευρωπαϊκής  αντιπολίτευσης   η  θα  επαναληφθούν   οι  σεισμικές  εκλογικές    μετακινήσεις    του  Μαϊου  και   Ιουνίου  του  2012 ; Η  κίνηση  των  μαζών , μετά  το  ξεγύμνωμα  της  στρεβλής  εκπροσώπησης  τους , θα  γίνει  προς  την  αναπαραγωγή  μιας , έστω  κατ’ επίφαση  , κανονικότητας  η  θα  εκδηλωθούν   ξανά  φυγόκεντρες  τάσεις  και  ακραίες  συμπεριφορές ; Δυστυχώς  είναι  πιθανόν  να  υπάρξει  μια  ισχυρή  κίνηση  είτε  προς  την  απόρριψη  και  την αποχώρηση  από  τις  εκλογικές  συμμετοχικές  διαδικασίες  είτε  προς  τα  άκρα  του  πολιτικού  φάσματος  . Ενδέχεται  δε  το   ναζιστικό  άκρο  να  αναδειχθεί  σε  ελκτικό  υποδοχέα  των  φυγόκεντρων  πολιτικών  τάσεων  διότι  είναι  πλέον  ο  μόνος  καθαρός      “ αντισυστημικός ”  χώρος  αφού  μεταπολιτευτικά  ήταν  περιθωριοποιημένος  ιδεολογικά , πλήρως  αμέτοχος  θεσμικά και  παραμένει  πάντα  “αντιμνημονιακός ” . Ασφαλώς  οι  ανακατατάξεις  και  η  ανατροπή  των  μέχρι  τώρα  πολιτικών  συσχετισμών , με  την  ενδεχόμενη  αύξηση  των    αντικοινοβουλευτικών  δυνάμεων , θα  επιφέρουν  επιπλέον  προσκόμματα  στην  ήδη  προβληματική , λειτουργία  των  δημοκρατικών  θεσμών.

Τα  πρόσθετα  όμως δυσμενή     συμβάντα , εκτός  από   τις    πολιτικές , θα  έχουν  βέβαια  και  ιδεολογικές  και  ψυχολογικές  επιπτώσεις . Η  πολλαπλά ηττημένη  και καθημαγμένη   κοινωνία ,  βρίσκεται  εγκλωβισμένη  σε  ένα  αδιέξοδο , χωρίς  καμιά  προοπτική. Μια  γενικευμένη  δυσθυμία  κυριαρχεί  και  υποστέλλει   τις  όποιες  ατομικές  και  συλλογικές  διαθέσεις  και  επιθυμίες. Σε  μια  τέτοια  κατάσταση  είναι  φυσικό  να  αναπτύσσονται  και  να    εγχαράσσονται  στον  δυσπραγούντα  πληθυσμό  κάθε  είδους  ανορθολογικές   δοξασίες   και  συνωμοσιολογικές  ερμηνείες . Αυξάνεται  επιπλέον  η , ούτως  η  άλλως υπάρχουσα , θυματοποίηση  της  χώρας , όπως  και η  μετάθεση  των  ευθυνών στους  ξένους  και  ο  πάντα  ελλοχεύων   αντιδυτικισμός . Θα  αναπτυχθεί  ακόμα  το  αίσθημα  της  προδοσίας  από  την  πολιτική  ελίτ   και  από  τον  ΣΥΡΙΖΑ  ιδιαίτερα . Είναι  ενδεικτικό  ότι  μια  σειρά  από καλλιτέχνες , που  είχαν  στρατευθεί  με  τον  ΣΥΡΙΖΑ  , δηλώνουν  προδομένοι  επειδή  δεν  έκανε τα  όσα   παράλογα  διεκήρυσσε.

Μετά  το  αριστερό  μνημόνιο ,η  πληγωμένη  κοινωνία  παρακολουθεί  έμφοβη  και  αμήχανη το  οριστικό  τέλος  μιας  ολόκληρης  εποχής  και  των   ψευδαισθήσεων  της. Οι  πληγές  όμως  που  άνοιξε  στο  κοινωνικό  σώμα  η  προηγούμενη  αντιμνημονιακή  πολιτική  και  ιδεολογική  παράκρουση    παραμένουν  ανοιχτές  και   εμποδίζουν  κάθε  προσπάθεια  για  την  αναγκαία  εθνική  αυτογνωσία.