Σύμφωνα με τη φιλολογία των ημερών, είναι βέβαιο ότι «όλοι ήξεραν» για τις υποθέσεις των σκανδάλων, που έρχονται στη δημοσιότητα. Και όχι μόνο ήξεραν, αλλά «δεν μιλούσαν» κιόλας. Κι αυτό «είναι βέβαιο». Μόνο που αυτή η «βεβαιότητα» προκύπτει εκ των υστέρων. Σήμερα, με πολύχρονη καθυστέρηση και με περισσή υποκρισία, εμφανίζονται οι «ξερόλες». Και οι «ξερόλες» έχουν καλή επίδοση μόνο στην μπουρδολογία.
Ένα σκάνδαλο σπανίως αποκαλύπτεται εν τη γενέσει του. Πόσω μάλλον ένα «θωρακισμένο» σκάνδαλο. Αυτό χρειάζεται χρόνο, έρευνα που θα φέρει στοιχεία. Και, επιπλέον, να «σπάσουν» πρωταγωνιστές, ώστε να πουν πράγματα άγνωστα.
Αν ήταν αλλιώς, το σκάνδαλο με τα εξοπλιστικά θα είχε αποκαλυφθεί εδώ και καμιά τριανταριά χρόνια, αφού «όλοι ήξεραν» ότι δίνονταν μίζες. Έλα, όμως, που δεν είναι έτσι. Ο Τσοχατζόπουλος από το 1996 είχε φτιάξει μια μικρή συμμορία με έμπιστα πρόσωπα, που έκανε συστηματική δουλειά. Και χρειάστηκε να γίνει η αγοραπωλησία του σπιτιού στην Ακρόπολη το 2010, 15 χρόνια μετά, για να αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ.
Αν ήταν αλλιώς, δηλαδή αν ισχύει το «όλοι ήξεραν», γιατί η Εξεταστική Επιτροπή του 2005 τον άφησε ήσυχο; Κι εδώ δεν μιλάμε για τους βουλευτές του κόμματός του, που τότε τον αθώωσαν. Δεν μιλάμε μόνο για τους βουλευτές της ΝΔ, που είχαν την πλειοψηφία (κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή), αλλά τότε δεν τον παρέπεμψαν. Ακόμα και οι βουλευτές των κομμάτων της Αριστεράς (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ») δήλωσαν τότε ορθά-κοφτά ότι «δεν προέκυψαν ποινικές ευθύνες ούτε για τους υπουργούς, ούτε για τους στρατιωτικούς». Έτσι ακριβώς το έλεγαν. Τότε. Ήταν κι αυτοί «στο κόλπο»; Ανοησίες. Οι άνθρωποι δεν ήξεραν όσα ξέρουμε σήμερα. Δεν είχαν επαρκή στοιχεία.
Αν ήταν αλλιώς, γιατί κοτζάμ αρχηγός κόμματος της Αριστεράς, πήγαινε να παρουσιάσει το βιβλίο του διαβόητου (σήμερα) μιζολήπτη Κάντα, μαζί με τον Τσοχατζόπουλο (δείτε εδώ); Ήξερε ο Νίκος Κωνσταντόπουλος το 2002 την προηγηθείσα δράση του διδύμου Τσοχατζόπουλου-Κάντα; Σύμφωνα με την, εκ των υστέρων, εύκολη ρητορική, αφού «όλοι ήξεραν», ήξερε κι αυτός. Φυσικά, δεν είναι έτσι. Φυσικά, δεν ήξερε. Θα ήταν ύβρις να το ισχυριστεί κάποιος. Πολιτικές συγγένειες υπήρχαν, καθώς ο Τσοχατζόπουλος ήταν ο αρχηγός της «αριστερής» πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ. Και ο Κωνσταντόπουλος επιζητούσε πολιτική κολεγιά μαζί του, για να πλήξει τον «δεξιό» Σημίτη. Έτσι δεν έλεγαν τότε;
Τα ίδια αρχίζουν να παρατηρούνται και στην αποκαλυπτόμενη σήμερα υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Σύμφωνα με τη θεωρία του «όλοι ήξεραν», ήξερε και ο Κώστας Καραμανλής, του οποίου ο Αγγελος Φιλιππίδης ήταν στενός συνεργάτης. Ο Καραμανλής, δηλαδή, ήξερε ότι ο Φιλιππίδης έδινε δάνεια σε εχθρικούς προς την κυβέρνησή του επιχειρηματίες! Αστειότητες.
Ο Φιλιππίδης ήταν ένα πολύφερνο στέλεχος της ΝΔ, που ήταν στην αυλή του Καραμανλή, μαζί με κάμποσους ακόμα. Ήταν αυτό που λέμε «γιάπης» και μετέπειτα «γκόλντεν μπόι» με θητεία σε διάφορες επιχειρήσεις (για όσους θυμούνται, είχε διατελέσει και πρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός επί Βαρδινογιάννη). Ακόμη και όσοι δεν θέλουν να βλέπουν τον Καραμανλή ούτε ζωγραφιστό, θα ήταν ανέντιμο να ισχυριστούν ότι ήξερε τότε το θεάρεστο έργο του Φιλιππίδη στο Τ.Τ. έτσι όπως το περιγράφουν σήμερα οι ανακριτές (προσοχή: είναι αθώος, μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο με δικαστική απόφαση).
Εννοείται ότι μέσα στους «όλους» που «ήξεραν» είναι και οι δημοσιογράφοι. Άλλωστε, εμείς ξέρουμε τα πάντα. Τώρα, πώς γίνεται να ξέραμε για τα έργα και τις ημέρες του Φιλιππίδη και μέχρι προχτές, που έσκασε το δικαστικό πόρισμα, να μην είχε αποκαλυφθεί τίποτα, είναι μυστήριο. Υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις (ένα παράδειγμα εδώ), αλλά κι αυτές τότε κάθε άλλο παρά για καραμπινάτο σκάνδαλο μιλούσαν.
Βλέπετε, ήταν τόσο πολλές οι «γνώσεις» μας για τον ρόλο του Φιλιππίδη, που κάποιοι τον καλούσαν στις εκπομπές τους, τέσσερα χρόνια μετά τη δράση του στο Τ.Τ., ως ειδήμονα για την οικονομική κρίση! Κι εμείς οι άλλοι, που επίσης «ξέραμε», παρακολουθούσαμε άφωνοι την «ανάλυσή» του (δείτε εδώ)!
Κόντρα στην εύκολη δημαγωγία των ημερών ότι «όλα ήταν γνωστά», αλλά «όλοι τα έκρυβαν», ας προσπαθήσουμε να δούμε την πραγματικότητα. Όχι όπως είναι σήμερα, που όλοι ξέρουν στ’ αλήθεια. Το πιο εύκολο είναι να είσαι μετά Χριστόν προφήτης.
Η διαφθορά δεν είναι ούτε χτεσινό ούτε σημερινό φαινόμενο. Και δεν περιορίζεται ούτε με τη συνήθη ρητορική «όλα στο φως», «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο» και τα παρόμοια. Φυσικά, είναι εκ του πονηρού και ο ισχυρισμός ότι «όλοι ήξεραν» και, επομένως, «όλοι είναι διεφθαρμένοι». Η ισοπέδωση των πάντων δεν συμφέρει κανέναν. Ούτε την Αριστερά. Γιατί θα τη βρει μπροστά της, αν αύριο κληθεί να κυβερνήσει.
Η διαφθορά θα περιοριστεί μόνο αν υπάρχουν εμπόδια σε κάθε στάδιο δημόσιας ή ιδιωτικής δραστηριότητας, όπου μπορεί να αναπτυχθεί. Μόνο αν υπάρχουν θεσμικά αντίβαρα. Μόνο αν χρειάζεται να αποφασίζουν περισσότεροι, ώστε να αποτρέπεται η λήψη σκανδαλώδους απόφασης από έναν ή από λίγους. Κάπως έτσι μπορεί να περιοριστεί το φαινόμενο, αν και Τσοχατζόπουλοι και Φιλιππίδηδες πάντα θα υπάρχουν.
Δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις. Η διαφθορά είναι συνυφασμένη με την άσκηση εξουσίας πάσης φύσεως. Και δεν θα εξαλειφθεί. Μπορεί να περιοριστεί. Και αυτός πρέπει να είναι ο στόχος.
Όσοι καλλιεργούν την αντίληψη ότι αρκεί η κυβερνητική αλλαγή για να εξαλειφθεί η διαφθορά είτε υποκρίνονται είτε είναι μακριά νυχτωμένοι.