Η αποχώρηση της Άγκελα Μέρκελ από την πολιτική σκηνή αφήνει ένα μεγάλο κενό ηγεσίας στην Ευρώπη. Για 16 χρόνια ήταν η σταθερή φωνή της λογικής, συμβιβασμών, συναίνεσης. Αν και καθόλου συμπαθής στους Ελληνες λόγω της αυστηρής πολιτικής λιτότητας που επέβαλε. Το κενό αυτό θα επιχειρήσει να καλύψει ο Γάλλος πρόεδρος Εμ. Μακρόν (εφόσον βέβαια επανεκλεγεί ως πρόεδρος τον ερχόμενο Απρίλιο). Ο οποίος ενώ στην Ελλάδα λατρεύεται ως ο μεγάλος ηγέτης και δικαίως καθώς η στρατηγική του εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα, στην υπόλοιπη Ευρώπη παραμένει μία αινιγματική εν πολλοίς πολιτική προσωπικότητα. Είναι πολύ.... Γάλλος. Ακολουθεί εν πολλοίς την παραδοσιακή Γαλλική πολιτική για την Ευρώπη, είτε αναφέρεται στη «στρατηγική αυτονομία», «Ευρωπαϊκή κυριαρχία» ή στην Ανατολική Μεσόγειο και Τουρκία. Και η παραδοσιακή Γαλλική πολιτική ξεκινά από τον πρόεδρο Ντεγκώλ. Και παραμένει Ντεγκωλική είτε κυβερνούν συντηρητικοί, σοσιαλιστές είτε ο Μακρόν. Η πολιτική αυτή λέγει ότι «Ευρώπη σημαίνει πάνω απ’όλα Γαλλία». Η ευρωπαϊκή κυριαρχία νοείται μόνο ως Γαλλική κυριαρχία φυσικά με εξυπηρέτηση πρώτα και πάνω απ’ όλα των Γαλλικών συμφερόντων.
Η τελευταία έκφραση της Γαλλικής Ευρωπαϊκής αντίληψης είναι η στάση του Παρισιού απέναντι στην Πολωνία για τη βάναυση παραβίαση από την τελευταία του κράτους δικαίου και ευθεία αμφισβήτηση της αρχής της υπεροχής του ενωσιακού δικαίου. Αντίθετα με πολλές άλλες χώρες, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Παρίσι είναι επιφυλακτικό έως αρνητικό στην υιοθέτηση τιμωρητικών μέτρων (ενεργοποίηση νέου μηχανισμού σεβασμού κράτους δικαίου, κ.α.) κάτι που έχει προκαλέσει επιεικώς έκπληξη καθώς διακυβεύεται το νομικό οικοδόμημα της Ένωσης. Η έκπληξη ωστόσο παύει να είναι τόσο έκπληξη όταν ληφθεί υπόψη ότι η Γαλλική επιχείρηση EDF πρότεινε στην Πολωνία την κατασκευή έξι πυρηνικών εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και αναμένει την απάντηση της Βαρσοβίας! Ενώ Γαλλία και Πολωνία μαζί με κάποιες άλλες χώρες μέλη ζητούν από την Επιτροπή «να ταξινομήσει» την πυρηνική ενέργεια ως «καθαρή ενέργεια», φιλική προς το περιβάλλον! EDF πάνω απ’ όλα και οι αξίες της Ένωσης ας τσαλακωθούν επικίνδυνα.
΄Ενας άλλος τομέας πολιτικής που εκδηλώνεται η ντεγκωλική αντίληψη Μακρόν είναι αυτός της διεύρυνσης της Ένωσης με τις χώρες των Δ. Βαλκανίων (Β. Μακεδονία, Μαυροβούνιο, Αλβανία, κ.α.). Η παραδοσιακή γαλλική πολιτική ως γνωστόν υπήρξε επιφυλακτική έως εχθρική προς τη διεύρυνση. Και τούτο γιατί εκτιμά – ορθώς – ότι με την προσθήκη νέων κρατών μελών συρρικνούται η Γαλλική επιρροή στην Ευρώπη. Έτσι στη βάση αυτή η Γαλλία «δολοφόνησε» ουσιαστικά την προοπτική ένταξης των Δ. Βαλκανίων με διάφορα μάλλον σαθρά επιχειρήματα (όπως νέα διαπραγματευτική μεθοδολογία για τη διεύρυνση, εσωτερική προσαρμογή της Ένωσης, κ.α.). Όσον αφορά την πολιτική της για την Αν. Μεσόγειο, Τουρκία, κλπ., δεν θα πρέπει να διαφεύγει ότι το Παρίσι θεωρεί τη Μεσόγειο ως “mare nostrum” και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε ποτέ να δεχθεί την αμφισβήτηση του ρόλου αυτού από την Τουρκία. Και αυτό ερμηνεύει πάρα πολλά... Όλα αυτά αναιρούν τη σημασία της στενής σχέσης Ελλάδας – Γαλλίας; Καθόλου. Αλλά να γνωρίζουμε το ευρύτερο πλαίσιο μέσα (και) στο οποίο διαμορφώνεται η σχέση αυτή.
Η Μέρκελ φεύγει, ο Μακρόν ηγεμονεύει; Ίσως. Αλλά η Μέρκελ όπως και οι δύο άλλες γυναίκες τις τελευταίες μέρες, Γεννηματά και Μπακογιάννη, μας νοηματοδότησαν με ύψιστα μαθήματα ήθους...
Πηγή: www.tovima.gr