Μέρες του Δεκαπενταύγουστου και παρά την ένταση της κρίσης, ο νους ξεφεύγει. Μια παγανιστική θρησκευτικότητα για την αρχέγονη Θεά Μητέρα, την Παναγία των λαϊκών πανηγυριών, αλλά και τη φύση και τη Θάλασσα, σε καταλαμβάνει… Ξεχνάς για λίγο την προβληματικότητα του γίγνεσθαι, αφομοιωμένος στη γαλήνη του αέναου όντος. Όμως τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου συνέβησαν πολλά μεγάλα γεγονότα στη νεοελληνική Ιστορία.
Το 1909, η Επανάσταση στο Γουδή, μια απόπειρα αστικού εκσυγχρονισμού του κράτους και της κοινωνίας, που έμεινε ημιτελής και που τα αιτήματά της παραμένουν εξαιρετικά επείγοντα και σήμερα.
Το 1922, η αρχή του ψυχορραγήματος του Μικρασιάτικου Ελληνισμού εξ αιτίας μιας ανερμάτιστης μεγαλοϊδεατικής πολιτικής.
Το 1940, ο τορπιλισμός της Έλλης σαν πρόλογος μιας ζοφερής δεκαετίας ναζιστικής βαρβαρότητας και εμφυλίου σπαραγμού.
Το 1974, η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, ως αποτέλεσμα της κατάλυσης της Δημοκρατίας, του εθνικισμού, της ελληναράδικης αντίληψης για την άσκηση πολιτικής, χωρίς γνώση του διεθνούς περιβάλλοντος.
Το 2004, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η τελευταία αναλαμπή του απατηλού νεοελληνικού ονείρου της δανεικής ευημερίας.
Το 2012, άραγε θα τα καταφέρουμε;
Είμαστε στην κόψη του ξυραφιού. Οι αμέσως προσεχείς μήνες θα κρίνουν τα πάντα. Όλα θα εξαρτηθούν από δύο παράγοντες. Από την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προωθήσει τις βαθιές και ριζικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, να περιστείλει το σπάταλο κράτος, να πατάξει τη φοροδιαφυγή, να προωθήσει ένα εθνικό σχέδιο για την ανάπτυξη και την επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας. Και από την πολιτική βούληση των ευρωπαϊκών ηγεσιών να προχωρήσουν αποφασιστικά προς την πολιτική και οικονομική ενοποίηση, την εγκατάλειψη της μονομερούς πολιτικής λιτότητας και την παράλληλη προώθηση της δημοσιονομικής αυστηρότητας ,της αμοιβαιοποίησης του χρέους των προβληματικών χωρών και της ανάπτυξης.
Για μας, η επίτευξη της επιμήκυνσης θα είναι κρίσιμο μέγεθος. Από την άλλη, η αποτελεσματική αντιμετώπιση της ωρολογιακής βόμβας του προβλήματος της παράνομης μετανάστευσης, με παράλληλη πάταξη της ναζιστικής ρατσιστικής βίας που απειλεί την κοινωνική ειρήνη και τη Δημοκρατία, είναι όρος επιβίωσης. Σε αυτή την κρίσιμη ώρα, όλες οι πολιτικές δυνάμεις και οι πολίτες πρέπει να δείξουμε τη μέγιστη δυνατή υπευθυνότητα.
Και να στηρίξουμε ό,τι βοηθάει στην έξοδο από την άβυσσο.